Εισήγηση στην Έκτακτη Γενική Συνέλευση  31/1/2013

 

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Η αντεργατική  βάρβαρη επίθεση συνεχίζεται και τα μέτρα δεν έχουν τελειωμό. Κανένας πλέον δεν είναι σίγουρος για το τι μισθό, σύνταξη, επίδομα θα πάρει τον επόμενο μήνα, αν θα συνεχίσει να έχει δουλειά. Τα βάσανα της εργατικής λαϊκής  οικογένειας μεγαλώνουν. Παντού υπάρχει αγανάκτηση, αγωνία, απόγνωση και φόβος για το αύριο.

Η επίθεση στους εργαζόμενους είναι ολομέτωπη σε όλη την Ευρώπη αλλά και αλλού. Το κεφάλαιο και η ΕΕ το επόμενο διάστημα θα επιτεθούν με ακόμα μεγαλύτερη αγριότητα στη ζωή μας  και στα δικαιώματά μας.

Πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα πόσο μπορούμε να συνεχίσουμε με όλα αυτά που μας οδηγούν στον Καιάδα; Ο δρόμος ανάπτυξης που εδώ και χρόνια υπόσχονται  μας γεμίζει με φτώχεια, εξαθλίωση και τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα να γίνονται όλο και πιο ισχυρά με τεράστια κέρδη,

Μπορεί αυτό να είναι το αύριο το δικό μας και των παιδιών μας;

Κάθε νέα διαπραγμάτευση μας φορτώνει με νέες δεσμεύσεις για αντιλαϊκά μέτρα.

Η τρικοματική  κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ εκφράζει και προωθεί αταλάντευτα τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων στην Ελλάδα και την ΕΕ. Στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των μονοπωλίων δεν υπάρχει ζωή, δεν υπάρχει καμία προοπτική. Η προοπτική που χαράζεται  για το λαό είναι δραματική, οδηγεί ακόμη και άνεργοι να πληρώνουν φόρους αν έχουν ένα σπίτι, αρρώστους να μένουν χωρίς φάρμακα, παιδιά έξω από τους παιδικούς σταθμούς και τόσα άλλα που ο λαός καλείται να αντιπαλέψει αποφασιστικά.

Ο λαός έχει ήδη πτωχεύσει, ενώ η δαμόκλειος σπάθη νέων μέτρων θα στέκεται απέναντί του για πολλά χρόνια. Δεν μπορεί να πληρώνει φόρους, χαράτσια, να έχει ψευδαισθήσεις ότι δε θα υπάρξουν νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, φάρμακα και να ελπίζει ότι θα απορροφηθούν 1,5 εκατομμύρια άνεργοι, με μια αναιμική καπιταλιστική ανάπτυξη. Οι άνεργοι θα γίνουν πολλοί περισσότεροι το 2013.

Οι επιλογές της αστικής τάξης και της ΕΕ είναι αδυσώπητες. Θέλουν φθηνή και υποταγμένη εργατική δύναμη, τώρα και στο μέλλον, συντριβή του ταξικού – ριζοσπαστικού εργατικού – λαϊκού κινήματος.

Θεωρούμε δεδομένο ότι η βαθιά οικονομική κρίση θα επιταχύνει αναδιαρθρώσεις στο σύνολο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής μας.

Με το νόμο για τη φορολόγηση των μισθωτών και συνταξιούχων, η συγκυβέρνηση έδωσε ένα ακόμα χτύπημα, συμπληρώνοντας την ήδη τραγική κατάσταση με τους διαλυμένους μισθούς και τις συντάξεις. Στη σκληρή καθημερινότητά μας έχουν μπει για τα καλά οι ασήκωτοι φόροι και τα άλλα βαριά χαράτσια, τα οποία και αποτελούν αναπόσπαστο κρίκο του ενιαίου στρατηγικού σχεδίου της Ε.Ε., του ΔΝΤ και της συγκυβέρνησης, προκειμένου να υπάρξει διέξοδος απ’ την καπιταλιστική κρίση, με το λαό γονατισμένο, βίαια γυρισμένο πολλές δεκαετίες πίσω.

Ασήκωτοι είναι οι φόροι πάνω στους διαλυμένους μισθούς μας. Και από κοντά τα χαράτσια για τη λεγόμενη «αλληλεγγύη», το χαράτσι στη λαϊκή στέγη που στέλνουν με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης που έχουν κάνει την αγορά πετρελαίου θέρμανσης «όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», ο ΦΠΑ που επιβάλλεται σε ολόκληρη την γκάμα των εμπορευμάτων μαζικής κατανάλωσης, στα είδη πρώτης ανάγκης και το Τ.Α.Π..

Από κοντά και η απόφαση της συγκυβέρνησης για τις νέες εξοντωτικές ανατιμήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα των λαϊκών νοικοκυριών. Δε μπορούμε μοιρολατρικά να αποδεχτούμε την άγρια πραγματικότητα που σκοτώνει τη ζωή των οικογενειών μας. Πρέπει συσπειρωμένοι γύρω απ’ το Σύλλογό μας, αγωνιστικά και διεκδικητικά, να απαιτήσουμε:

Υποβάθμιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης

Η θηλιά στο λαιμό των εργαζομένων στην εκπαίδευση αλλά και γενικότερα, μπαίνει καθημερινά με την αντικοινωνική και αντιλαϊκή πολιτική στον τομέα της υγείας, όπου αντιμετωπίζουμε τη βάρβαρη πραγματικότητα της αδυναμίας να κάνουμε από απλές μικροβιολογικές εξετάσεις μέχρι και την αγορά των απαραίτητων φαρμάκων για τη ζωή μας.

Γίνεται καθαρό ότι προχωρά με γοργούς ρυθμούς, όχι μόνο η κατάργηση στην πράξη κάθε ιατρικής και φαρμακευτικής περίθαλψης, αλλά και μέσα στο 2014 σχεδιάζεται να παίρνουμε επικουρικές συντάξεις και εφάπαξ, ανάλογα με τον αριθμό των εξερχομένων εργαζομένων

Κάτω οι φόροι και τα μέτρα που πνίγουν τις οικογένειές μας, κατάργηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, του έκτακτου ειδικού τέλους για τις ηλεκτροδοτούμενες επιφάνειες, την κατάργηση του ΦΠΑ και του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης. Μείωση των άμεσων και έμμεσων φόρων.

Συναδέλφισσες συνάδελφοι

Δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας ότι, ταυτόχρονα με τα μέτρα οικονομικού χαρακτήρα , με το πολυνομοσχέδιο και το μεσοπρόθεσμο 2013-2016 προωθούνται μια σειρά αναδιαρθρώσεις που φέρνουν βαθιές αλλαγές στο κράτος και στη δημόσια διοίκηση. Διαμορφώνουν μια κρατική διοίκηση πιο συγκεντρωτική και επιτελική πιο άμεσα υποστηρικτική στην οικονομική δραστηριότητα του κεφαλαίου δίνοντας πολλές υπηρεσίες σε ιδιώτες.

Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο πρέπει να δούμε και τις προωθούμενες αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα. Διαμορφώνεται έτσι ένα αστικό σχολείο καλύτερα προσαρμοσμένο για να υπηρετεί τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.

Ένα σχολείο που θα λειτουργεί με κριτήρια αγοράς, θα αναζητεί πόρους, θα έχει διευθυντή μάνατζερ.

Ένα σχολείο που θα διαμορφώνει τον αυριανό φτηνό και ευέλικτο εργαζόμενο που θα μαθαίνει δεξιότητες και όχι γνώσεις, που θα αποκρύπτει ή θα διαστρεβλώνει την ιστορική αλήθεια, που θα σκοτώνει την κριτική σκέψη.

Βασικό εργαλείο για την προώθηση αυτού του σχολείου είναι και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Το νέο σχολείο έχει ανάγκη από εκπαιδευτικούς που θα υπηρετούν το νέο σχολείο της αγοράς, το σχολείο που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, το σχολείο επιχείρηση. Προϋποθέτει εκπ/κούς «…καλά καταρτισμένους, δραστήριους, με επιχειρηματικό πνεύμα…» που θα υπηρετούν με όλη τους τη δύναμη τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις. Εκπ/κούς χωρίς συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα, ανασφαλείς, μακριά από τους αγώνες και το εργατικό κίνημα.

Η κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα το Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, κάνοντας ένα ακόμα βήμα στην προώθηση αυτής της διαδικασίας. To ΠΔ προσδιορίζεται, με αυστηρά «εκπαιδευτικούς» όρους, όμως, δεν πρέπει να ξεγελαστεί κανένας ότι έχει κάτι να ωφεληθεί η εκπαίδευση από την αξιολόγηση. Εξάλλου, το ΠΔ δεν είναι η πρώτη πράξη του έργου. Έχουν προηγηθεί μια σειρά αντιδραστικοί νόμοι (καθηκοντολόγιο, αξιολόγηση πειραματικών, πειθαρχικό δίκαιο, δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας κ.λπ.) που περιγράφουν τους στόχους και το πλαίσιο της όλης διαδικασίας, που δεν αφήνουν αμφιβολίες για το τι θα υπηρετεί.

Ήδη εφαρμόζεται το πειθαρχικό δίκαιο με βάση το οποίο 120 και πλέον εκπ/κοί βρίσκονται σε διαθεσιμότητα και καθημερινά προστίθενται κι άλλοι είτε λόγω υγείας, είτε με λόγω δίωξης που οι περισσότερες δεν έχουν τελεσιδικήσει.

Ως μέρος των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων η αξιολόγηση δεν μπορεί να φέρει τίποτα θετικό ούτε στους εκπαιδευτικούς ούτε στη μόρφωση των παιδιών του λαού.

Η αξιολόγηση δεν είναι ουδέτερη από το περιβάλλον όπου διενεργείται.

Σ” ένα σχολείο που γίνεται πιο αντιδραστικό για να υπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ο εκπαιδευτικός δεν μπορεί παρά να κρίνεται με αυτό το πνεύμα. Θα αξιολογείται, δηλαδή, με βάση τους στόχους αυτού του αντιδραστικού σχολείου. Να, λοιπόν, γιατί η αξιολόγηση, εκτός από μέρος των αναδιαρθρώσεων είναι και εργαλείο ταχύτερης επιβολής τους:

Γιατί με το φόβο της αξιολόγησης, ο εκπαιδευτικός θα αυτολογοκρίνεται, θα προσαρμόζεται ώστε ο ίδιος να γίνει στυλοβάτης του νέου αντιδραστικού σχολείου. Κι αυτά δεν είναι μόνο λογικά συμπεράσματα. Είναι επιβεβαιωμένα αποτελέσματα από τις χώρες όπου πολύ νωρίτερα εφαρμόστηκε η αξιολόγηση και έγινε μοχλός για την κατηγοριοποίηση των σχολείων, για την ανατροπή του ρόλου του εκπαιδευτικού και το τσάκισμα των εργασιακών του σχέσεων.

Η ταξική εκπαίδευση που πάντα είχαμε στην ταξική κοινωνία που ζούμε, δεν ήταν ποτέ ανάλογη με τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών, αλλά εξυπηρετούσε τις ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής. Και τα εργαλεία που παρείχε στον εκπαιδευτικό ήταν ανάλογα χωρίς να έχει ο ίδιος ευθύνη γι” αυτό. Π.χ. η πλειοψηφία των σχολικών βιβλίων είναι άθλια. Όμως, ο εκπαιδευτικός αναγκαστικά μ’ αυτά τα άθλια βιβλία κάνει μάθημα.

Πώς θα κρίνεται, λοιπόν, ο εκπαιδευτικός σε σχέση με τη χρήση των βιβλίων;

Οι ελλείψεις εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων (δάσκαλοι, νηπιαγωγοί, ξένων γλωσσών, πληροφορικής…) στα σχολεία (Γενικά, Μουσικά, Ειδικής Αγωγής) είναι περισσότερες από ποτέ, αλλά διορισμοί δε γίνονται, αντίθετα προωθούνται συγχωνεύσεις τμημάτων, υπερωρίες εκπαιδευτικών, αύξηση ωραρίου και μετακινήσεις από περιοχή σε περιοχή. Τσακίζουν τους εκπαιδευτικούς, διαλύουν οικογένειες κι αυτό θα ενταθεί με τις μεταθέσεις και μετακινήσεις σε όλη τη χώρα που προβλέπει το μεσοπρόθεσμο.

Συναδέλφισσες συνάδελφοι,

Αυτή τη στιγμή στα σχολεία και της περιοχής μας υπάρχουν κενά και το πρόβλημα συνεχώς διογκώνεται μιας και όποιος εκπ/κός φεύγει δεν αναπληρώνεται. Ειδικότητες ξένων γλωσσών ακόμα δεν έχουν πάει σε σχολεία. Ζητήσαμε τα κενά από τα σχολεία και με βάση αυτά θα προχωρήσουμε άμεσα σε παράσταση στη διεύθυνση και στην περιφέρεια κι όπου αλλού χρειαστεί.

Η λύση που επιχειρεί δώσει το Υπουργείο Παιδείας στο ζήτημα των κενών είναι συμπτύξεις – συγχωνεύσεις σχολείων αλλά και τμημάτων εν μέσω σχολικής χρονιάς. Ήδη από αυτό το μήνα ζητήθηκε από τους διευθυντές να περάσουν στο σερβέι, σε νέα στήλη, τον αριθμό των μαθητών που χωράνε σε κάθε αίθουσα με ακριβή μέτρησή της και κατεύθυνση στο δημοτικό να διαιρούνται τα τετραγωνικά της δια 3 και στο νηπιαγωγείο δια 2. Έτσι μία αίθουσα 45 τετραγωνικά, κατά την άποψη του Υπουργείου Παιδείας, χωράει 45:2=23 νήπια και 45:3=30 μαθητές δημοτικού. Εδώ ετοιμάζονται σαρωτικές συμπτύξεις όχι μόνο σχολείων αλλά και τμημάτων ανά συγκρότημα και όχι μόνο.

Πώς θα κρίνεται ο εκπαιδευτικός μέσα σε αυτήν την κατάσταση;

Η μόρφωση και η επιμόρφωση του κάθε εκπαιδευτικού δεν είναι ατομική του υπόθεση, όπως έχει δρομολογήσει εδώ και χρόνια το αστικό κράτος. Μορφώνεται μέσα στα δημόσια πανεπιστήμια και θεωρητικά, με το πτυχίο του, πρέπει να είναι ικανός να σταθεί και να παίξει ολοκληρωμένα το ρόλο του μέσα στην τάξη. Όταν δεν υπάρχει ολοκληρωμένο σύστημα δημόσιας επιμόρφωσης για όλους τους εκπαιδευτικούς φταίνε οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί που… δεν εξελίσσονται;

Οι ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή και τα μειωμένα έσοδα για υλικοτεχνική υποδομή, καθώς και οι ανύπαρκτες δαπάνες για θέρμανση, δημιουργούν ένα αρνητικό σχολικό περιβάλλον.

Η υποχρηματοδότηση έχει αναγκάσει τα σχολεία να βγουν στη γύρα, να βάζουν το χέρι στην τσέπη οι γονείς, να αναζητούνται «ευεργέτες» χορηγοί… Βασική θέση του Συλλόγου μας και την επαναλαμβάνουμε προς κάθε κατεύθυνση καλώντας πρωτίστως τα μέλη μας να την κάνουν πράξη είναι «Ούτε 1 Ευρώ από την τσέπη των γονιών και των εκπαιδευτικών για τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου». Διεκδικούμε έκτακτη χρηματοδότηση για να καλυφθούν όλα τα έξοδα λειτουργίας των σχολείων.

Πως θα κριθεί ο εκπαιδευτικός μέσα σ’ αυτό το αρνητικό περιβάλλον;

Πρέπει να τονίσω ότι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών δεν είναι ξεκομμένη από τη γενικότερη αντιλαϊκή επίθεση. Επειδή όμως έχει δοθεί το Π.Δ., επιτρέψτε μου να σταθώ λίγο πιο πολύ στο ζήτημα αυτό για να βοηθήσω, όσο μπορώ, την ενημέρωση αλλά κυρίως τη σωστή κατανόησή του.

Επιγραμματικά και με βάση το Π.Δ. αλλά και όλο το υπόλοιπο πολιτικό και νομοθετικό πλαίσιο, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών:

1)  Εντάσσεται στη γενικότερη αντιλαϊκή επίθεση που θέλει να τσακίσει κάθε εργασιακό, ασφαλιστικό, μορφωτικό, οικονομικό δικαίωμα, δε μπορούμε να τη δούμε ξεκομμένα, το τονίζω αυτό.

2)  Είναι κατεύθυνση της Ε.Ε., του ΟΟΣΑ των συνθηκών της Μπολόνια, της Λισσαβόνα, των επιχειρήσεων. Δεν είναι προϊόν των μνημονίων, όπως θα υποστηρίξουν ίσως κάποιοι, προϋπήρχε αυτών.

3)  Είναι εργαλείο για να περάσουν όλες οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στη δημόσια διοίκηση και στην εκπαίδευση (πιο ευέλικτο αστικό κράτος, νέο σχολείο της αγοράς, νέο νηπιαγωγείο, νέο Λύκειο, νέο Τεχνολογικό Λύκειο για τα οποία επίκεινται νόμοι…). Καλός δάσκαλος θα είναι αυτός που θα προωθεί τα κριτήρια του νέου σχολείου (επιχειρηματικότητα, σύνδεση του σχολείου με την τοπική κοινωνία, βλέπε δήμους επιχειρήσεις, θα εξασφαλίζει πόρους δηλ χορηγούς, θα διδάσκει φτηνές ληξιπρόθεσμες καταρτίσεις κλπ.) Και καλό σχολείο θα είναι αυτό που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, το σχολείο επιχείρηση.

4)  Θα τσακίσει τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών της λαϊκής οικογένειας, γιατί θα διδάσκονται διαθεματικά αποσπασματικές ληξιπρόθεσμες καταρτίσεις μέσα από τα διάφορα προγράμματα και θα υποβαθμιστούν τα βασικά επιστημονικά πεδία. Κι αυτό θα γίνει γιατί ο εκπαιδευτικός θα ωθείται να ασχολείται πιο πολύ μ” αυτά τα καινοτόμα προγράμματα γιατί γι” αυτά θα αξιολογείται και αντικειμενικά θα υποβαθμίζει τα βασικά μαθήματα.

5)  Θα κατηγοριοποιήσει σχολεία, εκπαιδευτικούς και μαθητές.

6)  Συνδέεται με την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας (νόμος 3848/10 για το νέο σχολείο και έπεται νέος νόμος). Άλλωστε αξιολογείται ο εκπαιδευτικός για το αν συμμετέχει στην αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και αν προωθεί το νέο σχολείο.

7)  Θα οδηγήσει χιλιάδες εκπαιδευτικούς σε οικονομική εξαθλίωση, στασιμότητα και απόλυση. Άρα, φυσικά και έχει επιπτώσεις  (είναι τιμωρητική), γιατί συνδέεται με το μισθό και την απόλυση. Με το νόμο 4024/11 για το νέο μισθολόγιο, που προβλέπει ότι για να πας από βαθμό σε βαθμό κι από κλιμάκιο σε κλιμάκιο χρειάζεται εκτός των χρόνων υπηρεσίας που προβλέπονται, θετική αξιολόγηση και να είσαι μέσα στην ποσόστωση. Στο Π.Δ. για την αξιολόγηση (άρθρο 17 παράγραφοι 4 και 5) προβλέπεται ότι όσοι χαρακτηρίζονται ελλιπείς σε πάνω από ένα κριτήριο ανά κατηγορία (πράγμα εύκολο), χαρακτηρίζονται συνολικά ελλιπείς και με το άρθρο 8 παράγρ 4 του 4024/11 εγγράφονται στον πίνακα των μη προακτέων, που σημαίνει ότι δεν παίρνουν προαγωγή άρα και οποιαδήποτε αύξηση για τα επόμενα δύο χρόνια. Ταυτόχρονα ο νέος Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας προβλέπει ότι ο Δημόσιος Υπάλληλος που δύο φορές θα αξιολογηθεί αρνητικά, απολύεται.

8)  Είναι εξονυχιστική και εξοντωτική γιατί αφορά κάθε πλευρά τόσο της εκπαιδευτικής όσο και της υπηρεσιακής σχέσης του εκπαιδευτικού. Είναι πολύ εύκολο σε 5 κατηγορίες και 15 κριτήρια, με αρκετές παραμέτρους το καθένα, να βρεθούν δύο ψεγάδια σε κάθε κατηγορία για να κριθεί ο εκπαιδευτικός ελλιπής.

9)  Θέλουν τον ίδιο τον εκπαιδευτικό να γίνει συνένοχος στο έγκλημα, γι” αυτό καλείται να αυτααξιολογηθεί και, αν θέλει, να καταθέσει και φάκελο, καθώς και να αξιολογήσει τη σχολική μονάδα. Για τη στάση του σ” αυτούς τους τομείς θα αξιολογηθεί!

10)           Η αξιολόγηση ακολουθεί τη διοικητική και εκπαιδευτική πυραμίδα, αξιολογείται ο προϊστάμενος για να αξιολογήσει τον υφιστάμενό του αναλόγως, άλλωστε αξιολογείται για το πώς αξιολόγησε.

11)           Ο εκπαιδευτικός αξιολογείται από το Διευθυντή κάθε έτος (διοικητική αξιολόγηση) και από Σχολικό Σύμβουλο κάθε τρία έτη (εκπαιδευτική αξιολόγηση).

12)           Όσοι εκπαιδευτικοί πάνε σε περισσότερα του ενός σχολεία θα αξιολογούνται από όλους τους διευθυντές και όλους τους σχολικούς συμβούλους και ως μέσος όρος θα βγαίνει ο μέσος όρος κάθε κριτηρίου, μετά κάθε κατηγορίας και μετά συνολικά.

13)           Όσοι εκπαιδευτικοί είναι αποσπασμένοι σε άλλες υπηρεσίες θα αξιολογούνται από τους εκεί προϊσταμένους τους.

14)           Τέσσερις είναι οι κλίμακες: ελλιπής από 0 ως 30, επαρκής από 31 ως 60, πολύ καλός από 61 ως 80 και εξαιρετικός από 81 ως 100. (άρθρο 5 του ΠΔ)

15)           Για να χαρακτηριστεί ένας εκπαιδευτικός ελλιπής αρκεί, όπως ήδη αναφέραμε, να χαρακτηριστεί ελλιπής σε δύο τουλάχιστον κριτήρια ανά κατηγορία, οπότε είναι μη προακτέος.

16)           Για να χαρακτηριστεί κάποιος επαρκής πρέπει να εφαρμόζει πολύ καλά τα προβλεπόμενα από τη νομοθεσία και τη γενικότερη εκπαιδευτική πολιτική, στο διοικητικό και εκπαιδευτικό τομέα.

17)           Για να χαρακτηριστεί κάποιος πολύ καλός πρέπει να πάει παραπέρα, με πρωτοβουλίες και δράσεις ώστε να εφαρμόσει το προβλεπόμενα πάρα πολύ καλά και να πρωτοστατήσει σ” αυτό ο αξιολογούμενος μέσα στην τάξη του και μέσα στο σχολείο του.

18)           Για να είναι εξαιρετικός ο διευθυντής ενός σχολείου: Πρέπει να εισηγείται καινοτομίες στη διοίκηση του σχολείου (φορτώνοντας και τους εκπαιδευτικούς με καθήκοντα ανάλογα). Να εισηγείται καινοτόμα προγράμματα, παρεμβαίνοντας έτσι και στην εκπαιδευτική διαδικασία. Να οργανώνει καλά την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Να αξιολογεί καλά τους εκπαιδευτικούς, αλλά και να κάνει, για όλα αυτά, προσωπικές πρωτοπόρες καινοτόμες προτάσεις για την καλύτερη εφαρμογή τους, δηλαδή να πρωτοστατεί και να προχωράει παραπέρα την αντιλαϊκή εκπαιδευτική πολιτική. Αλήθεια τι θα κάνουν και τι προσωπικές απόψεις θα καταθέσουν όσοι είναι αντίθετοι; Θα εξαναγκαστούν σε παραίτηση είτε άμεσα είτε χαρακτηριζόμενοι ελλιπείς.

19)           Για να είναι εξαιρετικός ο Σχ Σύμβ πρέπει να επιμορφώνει, να εισηγείται και να βοηθάει στην εφαρμογή τους τα καινοτόμα προγράμματα του νέου σχολείου της αγοράς. Φυσικά και να αξιολογεί τους εκπαιδευτικούς με βάση τις κατευθύνσεις του νέου σχολείου, δηλ με το αν είναι καινοτόμοι εφαρμοστές της αντιλαϊκής αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.

20)           Ο εκπαιδευτικός για να είναι εξαιρετικός:

• Ø α) Στην κατηγορία εκπαιδευτικό περιβάλλον πρέπει να έχει άψογες διαπροσωπικές σχέσεις (κριτήριο αυτό που υπογραμμίζεται) με τους μαθητές του, να δημιουργεί άριστο παιδαγωγικό κλίμα συμμετέχοντας και σε διάφορα προγράμματα κοινωνικο-συναισθηματικού προσανατολισμού (πχ σχολική βία), να οργανώνει άριστα τη σχολική τάξη λαμβάνοντας υπόψη κάθε ιδιαιτερότητα κάθε μαθητή (δηλαδή να λύνει όσα δημιουργεί η ταξική κοινωνία).
• Ø β) Στην κατηγορία σχεδιασμός προγραμματισμός και προετοιμασία της διδασκαλίας, στα μαθησιακά χαρακτηριστικά πρέπει να λαμβάνει κι εδώ υπόψη του κάθε ιδιαιτερότητα μαθητή. Στους στόχους και περιεχόμενο κατά την προετοιμασία θα τσακίζουν τον εκπαιδευτικό με τις πορείες διδασκαλίας (δική μου η διατύπωση) όπου φυσικά πρέπει να προβλέπει πάντα διαθεματικές καινοτόμες δραστηριότητες και όχι μόνο να κάνει μακρο και μικρο-προγραμματισμό αλλά να τον τεκμηριώνει και επιστημονικά. Στο κριτήριο διδιακτικές ενέργειες και εκπαιδευτικά μέσα όχι μόνο πρέπει να εφαρμόζει και να εναλλάσσει άψογα τις διάφορες μεθόδους αλλά και να προάγει την ανάπτυξη στάσεων, αξιών (καπιταλιστικών;) και ικανοτήτων κοινωνικής κριτικής. Αυτό πώς θα κριθεί;
• Ø Στην κατηγορία διεξαγωγή της διδασκαλίας και αξιολόγηση των μαθητών, στο κριτήριο μαθησιακή και ψυχολογική προετοιμασία του μαθητή για τη διδασκαλία μαθήματος πρέπει να υπερπηδά όλα τα εμπόδια και τις ανομοιομορφίες και τις ελλείψεις και να πετυχαίνει άριστο αποτέλεσμα. Στο κριτήριο διδακτικών ενεργειών και εκπαιδευτικών μέσων πρέπει να εφαρμόζει διαθεματικότητα και να ολοκληρώνει το μάθημά του (ποιος θα το κρίνει αυτό;). Στο κριτήριο βαθμός κινητοποίησης των μαθησιακών διαδικασιών πρέπει όλα τα παιδιά να εμπλέκονται σε διαθεματικά πρότζεκτ και διάφορα προγράμματα. Στο κριτήριο εμπέδωση της νέας γνώσης (;) και της αξιολόγησης των μαθητών, αν δεν τα εμπέδωσαν όλοι οι μαθητές, άντε να αποδείξει ότι δε φταίει ο ίδιος αλλά ότι η αφομοίωση και η απόδοση κάθε μαθητή εξαρτάται και από κοινωνικοταξικούς λόγους.
• Ø Στην κατηγορία υπηρεσιακή συνέπεια και επάρκεια, για να είναι εξαιρετικός ο εκπαιδευτικός, στο κριτήριο τυπικές υπαλληλικές υποχρεώσεις, πρέπει να στηρίζει με τα μπούνια το νέο σχολείο, να συμμετέχει γι” αυτό σε επιτροπές και σε κάθε δραστηριότητά του. Στο κριτήριο συμμετοχή στη λειτουργία της σχολικής ως οργανισμού «του μαθαίνει» και στις διαδικασίες αυτο-αξιολόγησής της πρέπει να πρωτοστατεί στη λειτουργία του νέου σχολείου (καινοτομίες συλλογικές, προγράμματα, εκδηλώσεις, πρωτοβουλίες, δίκτυα σχολείων, ανταλλαγές…). Στο κριτήριο επικοινωνία και συνεργασία με γονείς και φορείς δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ο εξαιρετικός εκπαιδευτικός έχει άριστες σχέσεις με τους γονείς και με κάθε φορέα που συνεργάζεται το σχολείο και πρωτοστατεί στην υλοποίηση δράσεων του σχολείου πια κι όχι μόνο της τάξης του, συμμετέχει στα τοπικά, εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα που γίνονται στο σχολείο του καθώς και εμπλέκει, αν κρίνεται σκόπιμο και αναγκαίο, και γονείς και φορείς σε δράσεις του σχολείου!
• Ø Στην κατηγορία Επιστημονικής και επαγγελματικής ανάπτυξης, καλείται ο εκπαιδευτικός να αναπτύξει στο έπαρκο το κυνήγι των προσόντων, αφού στο κριτήριο τυπικών προσόντων και επιστημονικής ανάπτυξης:
  • · Αν έχεις μόνο ό,τι χρειάζεται για διορισμό είσαι μόνο επαρκής.
  • · Για να γίνεις πολύ καλός πρέπει να έχεις άλλα 3 από τα παρακάτω προσόντα (β πτυχίο ή διδασκαλείο ή βεβαίωση σπουδών στην τέχνη και πολιτισμό, πιστοποίηση Ι ή ΙΙ στις Τ.Π.Ε., ξένη γλώσσας Β2, ΣΕΛΔΕ ή ΣΕΛΜΕ, υπότροφος ΙΚΥ,  έχει εκδώσει ένα βιβλίο ή συμμετοχή σε 2 βιβλία ή δημοσίευση 1 άρθρου σε περιοδικό με κριτές).
  • · Ενώ, για να γίνεις εξαιρετικός, πρέπει να έχεις 3 από τα προηγούμενα προσόντα και μεταπτυχιακό ή διδακτορικό.

Στο κριτήριο επαγγελματικής ανάπτυξης ο εκπαιδευτικός χαρακτηρίζεται:

• · Ελλιπής αν δεν συμμετέχει σε καμία μορφή επιμόρφωσης (βλ ότι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από τα σεμινάρια των Σχ Συμβ που συνήθως είναι για καινοτομίες και από πίσω υπάρχουν ΜΚΟ πολλές φορές).
• · Επαρκής αν αυτοεπιμορφώνεται και συμμετέχει σε ημερίδες και συναντήσεις στελεχών με το συγκεκριμένο περιεχόμενο που δίνουν στις επιμορφώσεις τους πια, που είναι δηλαδή προσαρμοσμένο πλήρως στο νέο σχολείο.
• · Πολύ καλός, αν παρακολουθεί σεμινάρια, ημερίδες, συναντήσεις, εκδηλώσεις, ενδοσχολική επιμόρφωση, παίρνει για όλα αυτά πρωτοβουλίες στο σχολείο του και αν, μέσω αυτών, εισάγει καινοτομίες στην τάξη του και στο σχολείο του.
• · Εξαιρετικός είναι όταν, εκτός τα του επαρκούς, έχει παρακολουθήσει σεμινάριο 30 ωρών από δημόσιο φορέα, οργανώνει και μετέχει ως εισηγητής σε ενδοσχολικές και περιφερειακές επιμορφώσεις, συμμετέχει σε «δια ζώσης ή εικονικές κοινότητες εκπ/κών» για καινοτόμα έργα που «ευεργετούν» το σχολείο του ή και δίκτυο σχολείων, παίρνει πρωτοβουλίες και συμμετέχει σε δράσεις καινοτόμες και αριστείας, σε δράσεις για τη ζωή του σχολείου ή της περιφέρειάς του και τέλος συμμετέχει σε δραστηριότητες που αναδεικνύουν την παρουσία του στην εκπ/κή κοινότητα (!) (διδασκαλία σε ΑΕΙ, ομάδες εργασίας Υ.ΠΑΙ.Π.Θ.Α., δειγματική διδασκαλία ή επιμορφωτής ή βαθμολογητής σε εξεταστικά κέντρα ή ΔΣ επιστημονικών σωματείων ή ενώσεων ή επιστημονικές επιτροπές συνεδρίων). Δηλαδή, αν είναι ένθερμος συμμέτοχος στην κυβερνητική πολιτική.

21)           Ένσταση μπορεί να κάνει ο αξιολογούμενος μόνο αν η συνολική του βαθμολογία είναι μικρότερη από 45 μονάδες και αν η διαφορά των κριτηρίων της ίδιας κατηγορίας είναι μεγαλύτερη από 45 μονάδες.

Όλα αυτά θα οδηγήσουν σε μια βασανιστική διαδικασία με δεκάδες δείκτες και κριτήρια, που θα κληθεί ο εκπαιδευτικός να βάλει πλάτη στο να δημιουργηθεί το νέο σχολείο της αγοράς, που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, τα δε σχολεία θα κατηγοριοποιηθούν και οι γονείς είτε θα βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, είτε λόγω της γενικότερης οικονομικής κατάστασης, θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στη μόρφωση των παιδιών τους.

Έτσι ο δάσκαλος θα σπρώχνεται να βάλει πλάτη στην προώθηση των επιχειρήσεων μέσα στα σχολεία.

Νομίζω ότι, με βάση τα παραπάνω, γίνεται κατανοητό ότι η αξιολόγηση δεν έχει να κάνει με το πόσο καλύτερος πρέπει να γίνει ο εκπαιδευτικός και το δημόσιο σχολείο  για να δώσει μόρφωση στα παιδιά του ελληνικού λαού. Έχει να κάνει με την ανάγκη που έχει σήμερα το κεφάλαιο να έχει στη διάθεσή του φτηνό, ημιμαθές, συνεχώς καταρτιζόμενο, ευέλικτο εργατικό δυναμικό για να εξασφαλίσει την κερδοφορία του και να ανταγωνιστεί τα μονοπώλια της Κίνας, της βουλγαρίας, της Ινδίας όπου μεροκάματα και μισθοί είναι εξαθλιωμένοι. Το εκπαιδευτικό σύστημα αυτό το δυναμικό καλείται να παράγει και γι” αυτό θα χρησιμοποιήσουν και το εργαλείο της αξιολόγησης. Παράλληλα θα εξασφαλίσουν τις χιλιάδες απολύσεις και εκπαιδευτικών που έχουν βάλει στόχο.

Πολλά ακόμα μπορεί να πει κανείς, η ουσία όμως είναι μία: Χρειάζεται αποφασιστική αντίσταση στην αξιολόγηση και στο νέο σχολείο της αγοράς, απόρριψη του ΠΔ και πάλη για την κατάργηση όλων των προηγούμενων νόμων της αξιολόγησης.

Κι εδώ θέλω συνάδελφοι λίγο την προσοχή σας. Σχετικά με την ευέλικτη ζώνη και τα προγράμματα. Ο Σύλλογος έχει ξεκάθαρη θέση ενάντια στην ευέλικτη ζώνη και στα διάφορα προγράμματα, ντόπια και ευρωπαϊκά, γιατί: Αποτελούν στοιχείο διαφοροποίησης-κατηγοριοποίησης σχολείων εκπαιδευτικών και μαθητών. Σπάνε τον ενιαίο χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Πολλά εμπλέκονται με δήμους και επιχειρήσεις ΜΚΟ ή άλλες. Λειτουργούν αποσπασματικά και δίνουν δεξιότητες κι όχι γνώση ενώ ταυτόχρονα καλλιεργούν αυταπάτες ότι μπορεί μέσα από ένα πρόγραμμα να μάθουν τα παιδιά π.χ. περιβαλλοντική συνείδηση όταν όλο το άλλο πρόγραμμα  διαπνέεται από αντιπεριβαλλοντική αντίληψη. Εμείς θέλουμε όλο το αναλυτικό πρόγραμμα να διαπνέεται από τις αρχές και τις αξίες που θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας, γι” αυτό πρέπει να τα περνάμε όλα αυτά στα παιδιά μέσα από όλα τα μαθήματα, σε κάθε ευκαιρία και κάθε μέρα κι όχι να περιμένουμε από ένα πρόγραμμα να κάνει αυτή τη δουλειά κάτι που έτσι κι αλλιώς δε γίνεται. Πολλά προγράμματα που κάνουν οι σύμβουλοι εισάγουν ευέλικτες μορφές εργασίας (π.χ. ψυχολόγοι λίγων ωρών…). Άλλα είναι ενταγμένα στα ΕΣΠΑ και παίρνουν επιδοτήσεις για να περνάνε τα μηνύματα που θέλουν. Και φυσικά θα αποτελούν πλέον στοιχείο αξιολόγησης σχεδόν σε όλες τις κατηγορίες και κριτήρια, άρα θα βοηθήσουν τα μέγιστα πλέον στην κατηγοριοποίηση σχολείων εκπαιδευτικών και μαθητών.

Δεν πρέπει λοιπόν να βάλουμε τα χεράκια μας να βγάλουμε τα ματάκια μας.

Ο Σύλλογος σας καλεί να διδάξετε τους μαθητές σας μέσα κι έξω από την τάξη σας ή στο σχολείο σας με όποιον τρόπο εσείς νομίζετε προσφορότερο, αλλά να μη συνδέεται την εκπαιδευτική διαδικασία με παρουσίαση της δουλειάς σας στους διευθυντές και σχολικούς συμβούλους (τους αξιολογητές του νέου σχολείου δηλαδή), στους υπευθύνους π.χ. περιβαλλοντικής ή αγωγής υγείας… Δεν τιμάει το σχολείο και τον εκπαιδευτικό να παρουσιάζονται στις ιστοσελίδες της διεύθυνσης ή και άλλες σχολεία και ονόματα εκπαιδευτικών στο παιχνίδι ανταγωνισμού που μας στήνουν για να περάσουν την αντιεκπαιδευτική τους λαίλαπα. Μεγαλύτερη τιμή για το δάσκαλο είναι να κάνει ευσυνείδητα τη δουλειά του, όπως την κάνουν οι δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί, να δίνει στους μαθητές του τα μέγιστα. Η καλύτερη αναγνώριση για το δάσκαλο είναι του μαθητή του και της οικογένειάς του κι αυτό δε χρειάζεται προγράμματα, αρκεί η αγωνία και η προσπάθειά του. Συνάδελφοι, πρέπει να πάρει καθένας την ευθύνη του στον τομέα αυτό.

Συναδέλφισσες συνάδελφοι,

Σα Σύλλογος έχουμε πάρει ξεκάθαρη θέση για την αξιολόγηση και είναι και απόφαση της περσινής Γενικής Συνέλευσης. Με βάση λοιπόν αυτή την απόφαση και με βάση τα νέα δεδομένα :

• Ø Απορρίπτουμε συνολικά το Π.Δ. για την αξιολόγηση. Να αποσυρθεί τώρα.
  • Ø Απαιτούμε από το Δ.Σ. της ΔΟΕ να μη συμμετέχει στο διάλογο-απάτη με το Υπουργείο Παιδείας.
  • Ø Ζητάμε την κατάργηση όλων των νόμων για την αξιολόγηση.
  • Ø Ενημερώνουμε τους γονείς για το τι σημαίνει αξιολόγηση, τι επιπτώσεις θα έχει στο μαθητή, στο σχολείο, στη λαϊκή οικογένεια.
  • Ø Παίρνουμε μέτρα ώστε συλλογικά να οργανώσουμε την ακύρωση της αξιολόγησης στην πράξη. Χωρίς οργανωμένη και συλλογική  απειθαρχία η αξιολόγηση δεν είναι δυνατόν να αποτραπεί!

1.              I.      Μπλοκάρουμε με όρους συλλογικών αποφάσεων και όρους κινήματος την οποιαδήποτε απόπειρα εφαρμογής της αξιολόγησης και την ακυρώνουμε στην πράξη.
2.            II.      Κανένα στέλεχος της εκπαίδευσης που αναλαμβάνει οποιονδήποτε ρόλο στην εφαρμογή της αξιολόγησης δεν έχει θέση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Έξω οι αξιολογητές από τα συνδικάτα και τα σωματεία.
3.         III.      Δε συμμετέχουμε σε οποιαδήποτε διαδικασία που σχετίζεται με την εφαρμογή της αξιολόγησης (σεμινάρια, αυτοαξιολόγηση, κατάθεση φακέλου…). Δε δεχόμαστε τους αξιολογητές στην τάξη, δε συνεργαζόμαστε μαζί τους.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Σήμερα, ανοίγονται μπροστά μας δυο δρόμοι. Από τη μια ο δρόμος που χαράσσεται από τα μονοπώλια και τα κόμματά τους, και από την άλλη ο δρόμος του αγώνα.

Δεν υπάρχει διέξοδος όσο επικρατεί η λαθεμένη άποψη ότι σήμερα η εργατική τάξη κι όλοι οι εργαζόμενοι δε μπορούν να νικήσουν.  Δεν πρέπει να  κυριαρχεί η μοιρολατρία και η ηττοπάθεια, Δεν πρέπει ο λαός να περιμένει μοιρολατρικά τα διάφορα δίκτυα, που υποκριτικά τα ονομάζουν αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας, που στήνονται σχεδιασμένα, από ΜΚΟ , Δήμους, εκκλησία, και διάφορους άλλους φορείς αμφιβόλου ποιότητας, ώστε αυτός να συμβιβαστεί με τη διαχείριση της φτώχειας.

Δεν πρέπει να μείνει κανένας μόνος του. Κανένας χωρίς στέγη, τροφή, φάρμακα, με παιδιά να οδηγούνται στον υποσιτισμό. Κανένας μόνος του απέναντι στην καταστολή και τον αυταρχισμό του αστικού κράτους.

Από τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος προκύπτουν μερικά συμπεράσματα, με βασικότερο και προφανές ότι οι αγώνες που έγιναν δεν αντιστοιχούν στο μέγεθος της επίθεσης. Ήταν αγώνες με μικρή συμμετοχή και αμυντικά κυρίως χαρακτηριστικά. Οι κινητοποιήσεις αυτές επιβεβαιώνουν και την αποπροσανατολιστική, υπονομευτική και εκφυλιστική δράση των πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αλλά και ΔΟΕ ΟΛΜΕ. Οι ηγεσίες αυτές βάζουν τη γραμμή της ήττας, του συμβιβασμού και της μοιρολατρίας.

Χωρίς αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, θα υπάρχει ισχυρό εμπόδιο και δυσκολία στην ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων. Σήμερα δεν έχουμε ανάγκη από κινητοποιήσεις εκτόνωσης, δεν αρκούν αγώνες που βασίζονται στη οργή, αγώνες που υπάρχει απουσία οργάνωσης και προετοιμασίας, αγώνες χωρίς τη συμβολή των ίδιων των εργαζόμενων.

Κάθε απεργία ενοχλεί το αστικό κράτος και όσο πιο μαζική είναι τόσο πιο πολύ ενοχλεί. Οι απεργίες είναι σχολείο της ταξικής πάλης. Γι αυτό τις χτυπούν και τις υπονομεύουν, γι αυτό στήνονται από την εργοδοσία απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, γι αυτό εκβιάζουν και τρομοκρατούν.

Δεν πρέπει όμως να περάσει ο εκφυλισμός. Να μην περάσουν απόψεις που θεοποιούν τις μορφές πάλης έναντι του περιεχομένου. Απεργία χωρίς απεργούς είναι βούτυρο στο ψωμί των εκμεταλλευτών και του πολιτικού προσωπικού τους. Το σύστημα δεν τρέμει μια απεργία με τους εργαζομένους να δουλεύουν. Τρέμει τη συνειδητή πάλη, τη μαζική συμμετοχή.. Η εργοδοσία τρέμει το περιεχόμενο της απεργίας και τη μαζική συμμετοχή σε αυτήν, την κλιμάκωση των αγώνων.

Καμία συνδικαλιστική οργάνωση, δεν πρέπει να βάλλει την υπογραφή της στην άγρια αυτή επίθεση. Κανένας εργαζόμενος να μην υποκύψει στους εκβιασμούς της κυβέρνησης και  της εργοδοσίας. Κανένας τίμιος συνδικαλιστής να μη βάλλει την υπογραφή του στη σφαγή της ζωής της τάξης του. Να απορρίψουμε τη θεωρία των μονοπωλίων ότι οι εργαζόμενοι και τα δικαιώματά τους είναι «κόστος» και πρέπει να σφαγιαστούν.

Το μέλλον της εργατικής τάξης και όλων των λαϊκών στρωμάτων δεν μπορεί να είναι η φτώχεια, η ανεργία, η εξαθλίωση, η μόνιμη ανασφάλεια. Δεν μπορεί κάθε μέρα να αγκομαχάνε οι παραγωγοί του πλούτου για ένα πιάτο φαΐ, για να σωθούν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Δεν είναι μονόδρομος η υποχώρηση, ο συμβιβασμός και η υποταγή.

Τώρα είναι ώρα μάχης. Είναι ώρα να μπλοκάρουμε στην πράξη την αξιολόγηση.

Στην κρίσιμη αυτή μάχη θα ξεχωρίσουν τα λόγια από τα έργα.

Κανένας μόνος του στην κρίση. Όλοι συσπειρωμένοι γύρω από το Σύλλογό μας. Πρέπει να δυναμώσουμε το σωματείο μας, να κάνουμε μαζικές τις Γ.Σ., να συμμετέχουν ακόμα πιο πολλοί συνάδελφοι στις δράσεις του Συλλόγου, στους αγώνες. Να μάθει κάθε συνάδελφος να απευθύνεται στο Σύλλογο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Αν κάνουμε το σωματείο μας πιο δυνατό και βοηθήσουμε στην αναζωογόνηση του σ.κ. τότε θα είναι και οι αγώνες μας πιο αποτελεσματικοί. Γιατί σήμερα χρειαζόμαστε αγώνες μαζικούς, πανεργατικούς ή άλλους, με στόχους για το σήμερα και το αύριο, με προοπτική μια καλύτερη κοινωνία και ένα καλύτερο σχολείο και εκπαιδευτικό.

Η δύναμη είναι δική μας γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας.

Για το Δ.Σ. η πρόεδρος Λαμπούδη Χρυσούλα