Διαβάζω την ενημέρωση του ΥΠΠΕΘ για την ανασυγκρότηση του ΚΥΣΠΕ. Υπάρχουν κάποια νέα ονόματα αλλά και κάποια σταθερά τα ίδια. Ο συνάδελφος αιρετός της ΔΑΚΕ Βασίλης Παληγιάννης ήταν το 2002 πρόεδρος της ΔΟΕ και μετά «μεταπήδησε» σε αιρετός στο ΚΥΣΠΕ, όπως αργότερα και ο συνάδελφος αιρετός της ΠΑΣΚ (που τώρα ονομάζεται ΔΗΣΥ) Δημήτρης Μπράτης,  Είναι σταθερά 12 χρόνια τουλάχιστον στην ίδια θέση. Ούτε βυζαντινός αυτοκράτορας να ήτανε. Εννοείται ότι δεν κάνω αρνητικό σχόλιο για το πρόσωπο του κ. Παληγιάννη που δεν ξέρω και δεν έχω κάποιον ιδιαίτερο λόγο να αμφιβάλλω για την ικανότητά του και την ακεραιότητά του , αλλά κάνω τα μύρια όσα αρνητικά σχόλια για την τόσο πολυετή απουσία του από την σχολική αίθουσα. Αυτή η τακτική δεν είναι συνδικαλισμός. Ο συνδικαλιστής πρέπει να έχει συγκεκριμένη θητεία για τις θέσεις εκείνες που τον  κρατάνε μακριά από το επάγγελμά του. Δεν επιτρέπεται να λείπει πάνω από , ας πούμε 4 χρόνια, από την τάξη. Δεν έχει καμία επαφή με τα καθημερινά προβλήματα του σχολείου, των οποίων την ύπαρξη γνωρίζει από ακούσματα και τη βαρύτητά τους δεν μπορεί ούτε να αξιολογήσει ούτε να ιεραρχήσει.  Γίνεται εύκολα κρίκος «διαπλοκής» με την εξουσία και το χειρότερο όλων δεν είναι πια δάσκαλος αλλά κομματικό στέλεχος.

Εύχομαι αυτό το νοσηρό φαινόμενο κάποτε να εκλείψει και μάλιστα να σταματήσει από δική μας βούληση και πρωτοβουλία και όχι από κάποια … κακιά τρόικα. Άλλωστε ουδείς αναντικατάστατος,  ακόμα κι αν είναι ο καλύτερος συνδικαλιστής.

 ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ                                                                         Γιάννης Χαλακατεβάκης