Με αφορμή την απόλυση αναπληρωτριών εκπαιδευτικών με σκλήρυνση κατά πλάκας

ή

Όταν η βαρβαρότητα και η αναλγησία βαφτίζονται…ευαισθησία!!!

Σε λίγες μέρες γιορτάζεται η 3η Δεκέμβρη, η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Αν επισκεφτεί κάποιος την ιστοσελίδα του Υπουργείου  Παιδείας, θα πληροφορηθεί ότι καλούνται εν όψει του γιορτασμού όλες οι σχολικές μονάδες  να υλοποιήσουν μία σειρά εκδηλώσεων-δράσεων που σκοπό έχουν όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην εγκύκλιο «να ευαισθητοποιήσουν την εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και το σύνολο της κοινωνίας επί ζητημάτων ισότιμης πρόσβασης των ατόμων με αναπηρία στην εκπαίδευση και, αφετέρου, να αναδείξουν καλές πρακτικές στο πεδίο της ειδικής αγωγής και της ενταξιακής εκπαίδευσης». Κι εδώ θα μπορούσε κάποιος να πει … «ε, και τι είναι αυτό που σας ενόχλησε;» δεν θα πρέπει να γίνουν παρόμοιες δράσεις;

Φυσικά και πρέπει να γίνουν, όμως όταν καλείς κάποιον να είναι «ευαίσθητος» στα ζητήματα των Ατόμων με αναπηρίες θα πρέπει να είσαι ο πρώτος διδάξας. Κι εδώ η πολιτική του  Υπουργείου και της, κυβέρνησης «μπάζει» από παντού.

Ας πάρουμε έναν-έναν τους στόχους που θέλει να αναδείξει η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας σε σχέση με τα Άτομα με αναπηρίες, προκειμένου να φανεί όχι απλά η ασυνέπεια λόγων και έργων αλλά και η απανθρωπιά αυτής της πολιτικής, που από τη μια χαρίζει δισεκατομμύρια σε μεγαλοεπιχερηματίες και εφοπλιστές και από την άλλη κόβει και την τελευταία παροχή σε εργαζόμενους και  αδύναμες κοινωνικές ομάδες :

1. Οι εκδηλώσεις- δράσεις έχουν στόχο «την ευαισθητοποίηση της εκπαιδευτικής κοινότητας επί θεμάτων αναπηρίας, διαφορετικότητας & δικαιωμάτων.» Τα λέει αυτά το Υπουργείο, που πριν λίγες μέρες και σε διάρκεια μιας βδομάδας, με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο πέταξε στο δρόμο τρεις αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που ανήκουν σε ειδική κατηγορία λόγω ανίατης νόσου. Ο λόγος μάλιστα της απόλυσης, δεν οφείλεται στο ότι δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στα εκπαιδευτικά τους καθήκοντα αλλά στο ότι τα έγγραφα που πιστοποιούσαν ότι εντάσσονται σε ειδική κατηγορία είχαν λήξει. Η ευθύνη δεν βρίσκεται στις συναδέλφισσες. Είναι γνωστό ότι τα ΚΕΠΑ (Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας) κάνουν μήνες για να εκδώσουν τα σχετικά πιστοποιητικά. Έτσι ενώ οι συγκεκριμένες συναδέλφισσες που απολύθηκαν, έκαναν έγκαιρα όλες τις απαιτούμενες ενέργειες, δεν κατάφεραν να έχουν έγκαιρα στα χέρια τους τα πιστοποιητικά λόγω της υποστελέχωσης από την κυβέρνηση των υπηρεσιών υγείας και φυσικά,  σ’ αυτό το διάστημα δεν γιατρεύτηκαν, γιατί οι χρόνιες παθήσεις δυστυχώς … είναι χρόνιες και οι περισσότερες απ΄ αυτές εκφυλιστικές.                      Διαπιστώνεται έμπρακτα, ότι τα ΚΕΠΑ που ιδρύθηκαν με νόμο του ΠΑΣΟΚ το 2011 αντικαθιστώντας τις Υγειονομικές Επιτροπές του ΙΚΑ/ΕΤΑΜκαι τις Α/βάθμιες Υγειονομικές Επιτροπές των Νομαρχιών, λειτούργησαν επί κυβέρνησης ΝΔ και λειτουργούν σήμερα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως «κόφτης»επιδομάτων και παροχών. Είναι γεγονός, ότι όλα τα χρόνια λειτουργίας τους μέσω της μείωσης ποσοστών αναπηρίας, άφησαν δεκάδες χιλιάδεςανάπηρους, χρόνια πάσχοντες, χωρίς επίδομα, σύνταξη αναπηρίας, αλλά και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
2. Με τις δράσεις του το Υπουργείο αποσκοπεί,  όπως αναφέρει η εγκύκλιος, «στην ανάδειξη της φωνής & την ενδυνάμωση των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες» και «την προώθηση ενταξιακών πρακτικών και μίας κουλτούρας αλληλεγγύης και αποδοχής της διαφορετικότητας».  Η υποκρισία και σ’ αυτόν τον τομέα ξεχειλίζει. Η κυβέρνηση που αφήνει μέχρι σήμερα τα ειδικά σχολεία χωρίς τις απαραίτητες ειδικότητες, που αυξάνει τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη, που έχει μέχρι σήμερα χιλιάδες παιδιά, Άτομα με αναπηρίες, χωρίς Παράλληλη Στήριξη, γιατί όπως δήλωσε στη  συνάντηση με τη ΔΟΕ  «τα δημοσιονομικά του κράτους δε μπορούν να καλύψουν τέτοιο κόστος»  επειδή «για τις 6000 αιτήσεις που έγιναν θα χρειάζονταν 3.500 προσλήψεις (;;; είναι η «ΣΥΡΙΖέικη Παιδαγωγική» που λέει ότι η Παράλληλη Στήριξη μπορεί να μοιράζεται σε 2 και 3 παιδιά)» όντας η ίδια …τόσο ευαίσθητη, τώρα έρχεται να ευαισθητοποιήσει και την κοινωνία για τα δικαιώματα των ΑμΕΑ.» Αυτή είναι η «κοινωνική δικαιοσύνη», η «δίκαιη ανάπτυξη» και το σύγχρονο «εργασιακό τοπίο» για τα οποία διαρρηγνύει τα ιμάτιά της, ενώ την ίδια στιγμή ετοιμάζει νέα σφαγή λαϊκών κι  εργατικών δικαιωμάτων, την κατάργηση των προνοιακών επιδομάτων, με την 3^η αξιολόγηση. Κόστος τελικά γι΄ αυτή την πολιτική είναι οι λαϊκές ανάγκες και τα δικαιώματα.
3. Τέλος, για να καταλάβει κανείς το μέγεθος του εμπαιγμού και αυτής της κυβέρνησης προς τα Άτομα με αναπηρίες και τους οικείους τους, να αναφέρουμε ενδεικτικά την εγκύκλιο ΔΙΔΑΔ/Φ.69/92/οικ.24248/21-7-2017 που αφοράτους μόνιμους Δημοσίους Υπαλλήλους «που έχουν παιδιά με πνευματική, ψυχική ή σωματική αναπηρία σε ποσοστό 67% και άνω ή παιδιά έως 15 ετών που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη ινσουλινοεξαρτώμενο ή τύπου 1 με ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω ή σύζυγο με αναπηρία 80% και άνω τον οποίο συντηρεί» που αφορά τη μείωση ωραρίου εργασίας κατά μια ώρα ημερησίως. Η μείωση αυτή δεν δίνεται στους εκπαιδευτικούς, γιατί σύμφωνα με διευκρινιστικές του Υπουργείου: «η μείωση αυτή δεν αφορά το εκπαιδευτικό αλλά το εργασιακό ωράριο».

«Τίποτα δεν γίνεται αν μένεις απαθής – όλα ανατρέπονται αν ξεσηκωθείς» λέει ένα σύνθημα που ακούγεται όλο και πιο συχνά το τελευταίο διάστημα στις διαδηλώσεις ενάντια σ’ αυτή την πολιτική της  κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που έχοντας την απόλυτη στήριξη των άλλων αστικών κομμάτων όπως της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, προετοιμάζει νέα βάρβαρα μέτρα ενόψει του κλεισίματος της «3^ης αξιολόγησης».

Αυτό επιβεβαιώνεται και από την ανάκληση των απολύσεων των συναδέλφων από την κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας, που έγινε κάτω από την πίεση των κινητοποιήσεων, των διαμαρτυριών, των ψηφισμάτων κατακραυγής δεκάδων σωματείων, την κατάληψη της Δ/νσης Β/θμιας Εκπαίδευσης Πειραιά.

Όλη αυτή η δραστηριότητα δείχνει το δρόμο και τον τρόπο διεκδίκησης σε κάθε Σωματείο, σε κάθε συνειδητό συνδικαλιστή, σε κάθε έντιμο εκπαιδευτικό, ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει ν’ αφήνεται κανένας συνάδελφος, κανένας εργαζόμενος χωρίς αλληλεγγύη, όμηρος στα χέρια αυτών των πολιτικών.

Αποδεικνύει ότι οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να τα καταφέρουν, μπορούν με συλλογικό και οργανωμένο αγώνα να φέρουν αποτελέσματα.

Με οδηγό την πείρα από την επίθεση που δεχόμαστε καθημερινά στους χώρους δουλειάς αλλά και τις πρόσφατες κινητοποιήσεις για την επαναπρόσληψη των συμβασιούχων αναπληρωτών χρειάζεται να οργανώσουμε την ενίσχυση των αγώνων για την αντεπίθεση.

Για όλους τους εργαζόμενους και φυσικά για μας τους εκπαιδευτικούς δεν θα πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αυταπάτη σχετικά με το «κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης». Είναι ένα νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων, ένα ακόμα μνημόνιο που θα προστεθεί στα προηγούμενα και που θα κάνει τη ζωή των εργαζομένων ακόμα χειρότερη. Σημαίνει τζάμπα και ζεστό χρήμα για το κεφάλαιο, νέος αντιλαϊκός κρατικός προϋπολογισμός, περικοπές επιδομάτων, νέο μαχαίρι σε 600.000 συντάξεις, ουσιαστική κατάργηση του αφορολόγητου, γενίκευση της ελαστικής εργασίας και των πλειστηριασμών στις λαϊκές κατοικίες.

Χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας  για την μόρφωση και τη δουλειά με δικαιώματα, για τα δικαιώματα συμβασιούχων – αναπληρωτών που αποτελούν τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της πολιτικής.

Να δυναμώσει η πάλη και η διεκδίκηση για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία. Να συνεχίσουν να θεωρούνται «χρόνια πάσχοντες» οι έχοντες το πιστοποιητικό με σημειωμένη την προδιατυπωμένη φράση. Να εξασφαλιστεί η δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των αναπήρων και χρόνια πασχόντων με ευθύνη του κράτους, χωρίς συμμετοχή στις πληρωμές, με κατάργηση των εισφορών στον κλάδο Υγείας. Να αρθεί η αδικία και οι αποφάσεις του υπουργείου Παιδείας που βάζουν εμπόδια στην πρόσληψη ως αναπληρωτών, ωρομίσθιων εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής για το έτος 2017/2018 ατόμων με αναπηρίες. Κανένα παιδί Άτομο με αναπηρίες χωρίς εκπαιδευτική υποστήριξη. Κανένα Ατόμο με αναπηρίες και κανένας ασθενής με χρόνια πάθηση χωρίς σύγχρονη δωρεάν θεραπεία, φάρμακα και τεχνικά βοηθήματα.

Κι επειδή όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν ισχυρό κίνημα, ταξικά προσανατολισμένο, που μπορεί να απαιτεί και ν’ αποσπά κατακτήσεις, είναι ζωτική ανάγκη η αλλαγή συσχετισμών στις εκλογές που αυτό το διάστημα γίνονται σε Συλλόγους και ΕΛΜΕ. Να στηριχτούν μαζικά τα ψηφοδέλτια της Αγωνιστικής Συσπείρωση Εκπαιδευτικών (που στηρίζει το ΠΑΜΕ), οι εκπαιδευτικοί να συμπορευτούν με το ΠΑΜΕ σε κοινό αγώνα με όλα τα λαϊκά στρώματα ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, για ριζικές αλλαγές προς όφελος των εργαζομένων

 Τόκας Τάσος

Μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Ν. Ιωαννίνων,

μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ