^[1]

Κάλεσμα αγώνα και συμπόρευσης με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα για τη μόρφωση, τη δουλειά και τη ζωή που μας αξίζει!

Οι δικές μας ανάγκες μπροστά!

Συνάδελφε, συναδέλφισσα αντιπρόσωπε,

η 87 Γ.Σ. της ΔΟΕ γίνεται σε μια περίοδο πυκνών και ποικίλων εξελίξεων, που θα έχουν επιπτώσεις στη ζωή και τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων!

Η δύναμή μας βρίσκεται στην οργάνωση στο σωματείο μας, στη συλλογική διεκδίκηση και συμμετοχή, στην κοινή πάλη με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Μην αφήνεις άλλους να αποφασίζουν για σένα! Μην ανέχεσαι την απαξίωση των Γενικών Συνελεύσεων, του Σωματείου, της Ομοσπονδίας!

Συναδέλφισσα, συνάδελφε, 

Με τη δική σου στάση θα διαμορφώσεις τι Σωματείο και τι Ομοσπονδία θα έχουμε.  Είναι στο δικό σου χέρι να μαζικοποιηθούν ακόμα πιο πολύ οι αγώνες μας και να δυναμώσει ο προσανατολισμός τους απέναντι στον κοινό εχθρό μας, που είναι η πολιτική των κομμάτων που πίνουν νερό στο όνομα της Ε.Ε., των κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ. Το ταξικό κίνημα, τα σωματεία, οι Ομοσπονδίες, οι Επιτροπές Αγώνα και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είναι η μόνη δύναμη που έχει και κάνει πράξη πλαίσιο πάλης και πρόγραμμα δράσης υπέρ των εργαζομένων!

 Είναι ώρα να αλλάξει η κατάσταση στους Συλλόγους μας, στην Ομοσπονδία, στο εκπαιδευτικό κίνημα γενικότερα! Να γίνει βήμα αναζωογόνησης στη ζωή και τη δράση τους, με ισχυρό τον ταξικό πόλο, το ΠΑΜΕ και με όλους εσάς στη δράση!

Συναδέλφισσα, συνάδελφε, 

Η ΑΣΕ και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ:

• Δεν καλλιέργησαν αυταπάτες για τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ και καμίας άλλης αντιλαϊκής κυβέρνησης. Αντιθέτως, πάλεψαν για τον ταξικό προσανατολισμό του κινήματος, για να γίνουν τα σωματεία το πραγματικό σπίτι όλων των εργαζομένων, κόντρα στα φαινόμενα διάλυσης και εκφυλισμού.
• Δεν έχουν δεσμεύσεις απέναντι στο κράτος και τη διοίκηση, γιατί δεν τους συνδέει κανένας ομφάλιος λώρος μαζί τους.
• Καταθέτουν και παλεύουν πλαίσιο πάλης που θέτει στο επίκεντρο τις ανάγκες των εργαζομένων, κόντρα στις επιδιώξεις του κεφαλαίου.
• Αντιμετωπίζουν το ζήτημα του σχολείου, της μόρφωσης συνολικά, ως λαϊκό πρόβλημα, που αφορά πρώτα απ΄ όλα τους εργαζόμενους και τα παιδιά τους. Παλεύουν για να γίνει πράξη το σύνθημα «εργάτη κάνε υπόθεση δική σου το μέλλον και τη μόρφωση που θα ’χει το παιδί σου»!
• Είμαστε η μόνη δύναμη που παλεύει με συνέπεια το στόχο για «μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα» και θέτουμε το ζήτημα της άμεσης μονιμοποίησης όλων των αναπληρωτών χωρίς να μπαίνουμε στη λογική των «κριτηρίων».

Πιστεύουμε ότι έχουμε τη δύναμη να επιβάλουμε το δίκιο μας! Αρκεί να μπεις στον Αγώνα!

Χρειάζεται όμως άλλη πορεία στη ΔΟΕ και τον Σύλλογο. Άλλους αγώνες, με ταξικό προσανατολισμό και στη γραμμή της σύγκρουσης με ΕΕ-κεφάλαιο-κυβέρνηση, άλλα κόμματα του κεφαλαίου και τον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό. Κάνε τώρα το πρώτο βήμα. Μπες στη δράση και τον αγώνα! Γίνε εσύ ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων!

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Η πλειοψηφία των δυνάμεων των κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΔΗΣΥ/ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ) αποτελούν πραγματικό εμπόδιο στην αποφασιστική οργάνωση του αγώνα για τα μικρά αλλά και μεγάλα προβλήματα της εκπαίδευσης και όχι μόνο. Δεν μπορείς να είσαι στο ίδιο στρατόπεδο με το Υπ. Παιδείας, με τις Δημοτικές και Περιφερειακές Διοικήσεις, με τους βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ στο νομό και με τη Διοίκηση στην Εκπαίδευση και ταυτόχρονα να παλεύεις εναντίον τους!

Σε κεντρικό επίπεδο (ΔΟΕ) αλλά και τοπικά οι δυνάμεις αυτές στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική, το αφήγημα της «δίκαιης ανάπτυξης», τη στρατηγική της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ για την Εκπαίδευση. Αποτελούν το καλύτερο στήριγμα των κυβερνήσεων. Οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ και της ΔΗΣΥ, που μαζί με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πλειοψηφούν στη ΔΟΕ, δεν κήρυξαν καμία από τις μεγάλες πανεργατικές κινητοποιήσεις ενάντια στον απεργοκτόνο νόμο αλλά και στα μέτρα της 3^ης και 4^ης αξιολόγησης. Αρνήθηκαν επανειλημμένα να στηρίξουν με απεργία τον δίκαιο αγώνα  των συναδέλφων αναπληρωτών – συμβασιούχων εκπαιδευτικών. Δεν οργάνωσαν κανέναν αγώνα, το πολύ πολύ ήταν παρόντες στις κινητοποιήσεις χωρίς να έχουν κάνει τίποτα για την επιτυχία τους!! Χαρακτηριστικό παράδειγμα η 7^η Ιούνη 2018 και η κινητοποίηση ενάντια στο νομοσχέδιο για τις νέες δομές!

Χαρακτηριστική είναι η στάση τους στο ζήτημα της Προσχολικής Αγωγής.  Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ψήφισε έναν «κολοβό» νόμο, που δεν ικανοποιεί το αίτημα για Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή Δημόσια και Δωρεάν για όλα τα παιδιά και δεν προβλέπει ούτε 1€ δαπάνη για κτήρια και προσλήψεις προσωπικού, αυτές οι δυνάμεις μιλάνε για «νίκη του κλάδου» κρύβοντας την αλήθεια από τους συναδέλφους και δίνοντας άλλοθι στην κυβέρνηση. Κι όταν βγήκε η ΚΥΑ που μόνο 184 Δήμοι θα εφαρμόσουν τη Δίχρονη Προσχολική από το 2018, γκρινιάζουν ότι «εξαπατήθηκαν» και ότι η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει τον νόμο! Δεν είναι τυχαίο ότι ο Υπ. Παιδείας τους ευχαρίστησε για την απλόχερη στήριξή τους στον εμπαιγμό, που εσκεμμένα έπαιξε ενάντια στα παιδιά, τις λαϊκές οικογένειες και τους εκπαιδευτικούς!

Δε χρειαζόμαστε συνδικάτα και συνδικαλιστές που στρώνουν το έδαφος για να ανεβοκατεβαίνουν αντιλαϊκές κυβερνήσεις, όπως έγινε με τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα επιχειρούν να κάνουν με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ (Κίνημα Αλλαγής)!

Κατά τη γνώμη μας το Συνδικάτο και το Εκπαιδευτικό Κίνημα οφείλει:

• Να είναι χειραφετημένο από τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που υλοποιούν την αντιλαϊκή πολιτική, που ψηφίζουν μνημόνια και αντιεκπαιδευτικά μέτρα καθώς και από τους τοπικούς τους εκπροσώπους.
• Να καταγγέλλει τις αυθαιρεσίες της διοίκησης της εκπαίδευσης σε τοπικό, περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο και όχι να είναι χέρι – χέρι μαζί της.

Συναδέλφισσα, συνάδελφε, 

Μπροστά και στις τελευταίες εξελίξεις, που η κυβέρνηση παραδέχτηκε ότι ήταν κοροϊδία το Δημοψήφισμα του 2015, εντείνει την επίθεση και παράλληλα γίνεται η «αριστερά του ΝΑΤΟ», θα θέλαμε να απευθυνθούμε ιδιαίτερα στους συναδέλφους που στήριξαν τα προηγούμενα χρόνια τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συνδικαλιστικές του παρατάξεις στη ΔΟΕ αλλά και στην ΑΔΕΔΥ (ΕΡΑ και ΑΕΕΚΕ) και σήμερα νιώθουν απογοητευμένοι και προδομένοι, έχουν όμως υγιή προβληματισμό για την πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος. Συμπορευτείτε με το ταξικό κίνημα!

Αυτοί που υπόσχονταν ότι μ΄ ένα νόμο και ένα άρθρο θα καταργούσαν τα μνημόνια, τώρα δυναμώνουν την αντιλαϊκή επίθεση. Τώρα όλοι μαζί ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και οι δορυφόροι τους «σέρνουν το χορό» για λογαριασμό των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Τώρα ζεις από πρώτο χέρι το πετσόκομμα των μισθών, τους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας, τη φοροληστεία, το τσάκισμα των μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και όταν ήταν στο 3% υποστήριζε ότι «το κοινό σπίτι μας είναι η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ»! Επιλέχθηκε ώστε να κάνει τη «βρώμικη δουλειά» για το σύστημα υλοποιώντας μέτρα που δεν μπορούσαν να περάσουν τα «κλασικά» αστικά κόμματα.  Εξαπάτησε συνειδητά μεγάλα τμήματα εργαζομένων έχοντας τη στήριξη και δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Αποδεικνύεται, από την ίδια τη ζωή, ότι λύση υπέρ των εργαζομένων εντός των πλαισίων της αντιλαϊκής πολιτικής, της Ε.Ε. και των Μνημονίων δεν υπάρχει. Δε συμβιβάζονται από τη μια τα κέρδη των μονοπωλίων, η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και η στρατηγική της «γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας», στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή, και από την άλλη τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα, τα μορφωτικά δικαιώματα και η ζωή με δικαιώματα και ειρήνη, για τους εργαζόμενους. Μόνο σε σύγκρουση με αυτή την πολιτική υπάρχει η πραγματική ελπίδα και η διέξοδος για τους εργαζόμενους αλλά και η δυνατότητα απόσπασης κατακτήσεων.

Μια σειρά συνδικαλιστικές δυνάμεις, όπως π.χ. οι Παρεμβάσεις/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συμπορεύτηκαν με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια, είτε σε κοινά ψηφοδέλτια στο σωματείο είτε καλλιεργώντας συνειδητά αυταπάτες για την «πρώτη φορά αριστερά», την «περήφανη διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ», «το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα» (αλήθεια τι έχουν να πουν τώρα που και ο ίδιος ο Τσίπρα αναγνωρίζει ότι το ΟΧΙ του, που το ίδιο βράδυ έγινε ΝΑΙ, ήταν κοροϊδία;).

Η στάση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ στην Απεργία στις 30 Μάη, το γεγονός ότι έφτασαν στο σημείο να καλούν τους συνάδελφους να μην απεργήσουν, ότι στην Αθήνα καλούσαν σε 5 συγκεντρώσεις (!) δεν αποδεικνύει την αφερεγγυότητα και τον τυχοδιωκτισμό τους; Δε φανερώνει το αδιέξοδο της πολιτικής ουράς στην ΑΔΕΔΥ, τη ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ, που εδώ και χρόνια ακολουθούν; Αλήθεια η  ΑΔΕΔΥ στις 30 Μάη πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο;

Ρωτάμε κάθε καλοπροαίρετο συνάδελφο, που νοιάζεται για τις εξελίξεις και την πορεία του κινήματος: Η στάση αυτών των δυνάμεων βοήθησε τους εργαζόμενους στην πάλη τους, προετοίμασε για τις εξελίξεις που έρχονταν ή αφόπλισε τελικά το συνδικαλιστικό κίνημα; Η ταύτιση των Παρεμβάσεων με την πλειοψηφία της ΔΟΕ σε κρίσιμα ζητήματα, όπως π.χ. στη στήριξη της κυβερνητικής κοροϊδίας με την Προσχολική Αγωγή, βοηθάει τους συναδέλφους να παλέψουν ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική ή καλλιεργεί νέες αυταπάτες; Η στήριξη που δίνουν στην πλειοψηφία της ΔΟΕ, ακόμα και μέσα από κοινές εισηγήσεις προς τους Συλλόγους, συμβάλλει στην αναζωογόνηση του κινήματος ή μπαίνει εμπόδιο; Όταν μιλούν για διορισμούς με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία και όχι για άμεση μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών βοηθούν στην ενότητα των συναδέλφων συμβασιούχων ή «ξελασπώνουν» στην πράξη την κυβέρνηση;

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Παρά τις επιφυλάξεις και τους προβληματισμούς σου, παρά τις όποιες διαφωνίες, που μπορεί να έχεις, σε καλούμε να πάρεις υπόψη σου τη συνέπεια, τις θέσεις και τη στάση του ΠΑΜΕ. Να μετρήσεις τον ρόλο που παίζει κάθε δύναμη μέσα στο κίνημα. Να κάνεις βήμα συμπόρευσης με το ταξικό κίνημα.

Όλο το προηγούμενο διάστημα οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, τα σωματεία και οι συνδικαλιστές που συμπορεύονται μ΄ αυτό πρωτοστάτησαν για να παρεμποδίσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, να οργανωθεί η αντίσταση και η αντεπίθεση των εργαζομένων. Αυτό που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι λένε στους τόπους δουλειάς, ότι «αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ δε θα κουνιόταν φύλλο» και ότι το ΠΑΜΕ «έσωσε την τιμή του συνδικαλιστικού κινήματος», δεν είναι υπερβολή.

Συμπορεύσου με το ΠΑΜΕ, ενίσχυσε την ΑΣΕ την επόμενη χρονιά στις εκλογές για Δ.Σ. Συλλόγων, εκλογές αιρετών και φυσικά αντιπροσώπων για την 88^η εκλογική Γ.Σ. της ΔΟΕ. Γίνε πρωταγωνιστής, δυνάμωσε τον αγώνα:

• Για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, για μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών, για να παρθούν εδώ και τώρα και μέτρα στήριξής τους.
• Για τη δημιουργία όλων των απαραίτητων υποδομών, για να πραγματοποιηθούν όλες οι αναγκαίες προσλήψεις, ώστε να γίνει πράξη, με παιδαγωγικούς όρους, η Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή για όλα τα παιδιά.
• Για σχολείο που θα λειτουργεί με όλο το απαραίτητο προσωπικό και τις υποδομές, με πρόγραμμα που θα καλύπτει τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών.
• Ενάντια στα Μνημόνια και τα μέτρα για την Παιδεία, τις συνεχείς περικοπές, την αναζήτηση χορηγών για την κάλυψη βασικών αναγκών των σχολείων.
• Ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές, που δρομολογούνται στην Ειδική Αγωγή (κατάργηση ΚΕΔΔΥ) και συνολικά στη δομή και το περιεχόμενο του σχολείου, μέσα από την κατάργηση δομών και υπηρεσιών, που ψήφισε η κυβέρνηση με τον νόμο 4547/2018.
• Ενάντια στην αντιδραστική κρατική αξιολόγηση, που στόχο έχει την επιτάχυνση των αντιεκπαιδευτικών πολιτικών, τη στοχοποίηση του σχολείου και του εκπαιδευτικού για όλες τις ελλείψεις και τα προβλήματα της εκπαίδευσης. 
• Για να γίνει η μόρφωση δικαίωμα όλων χωρίς εμπόδια και φραγμούς!

Στις σημερινές συνθήκες αυτό που χρειαζόμαστε είναι κίνημα καρφί στο μάτι της πλουτοκρατίας, της Κυβέρνησης, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ. Τέτοιο κίνημα υπάρχει. Είναι τα εκατοντάδες σωματεία, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, οι Επιτροπές Αγώνα και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ! Συμπορεύσου μαζί μας!

Στάσου όρθιος, με ψηλά το κεφάλι, πραγματικός δάσκαλος, παιδαγωγός της νέας γενιάς! Μη δεχτείς ένα μέλλον που τα παιδιά μας θα ζήσουν χειρότερα από μας. Πάλεψε να έχουν ζωή και δουλειά με δικαιώματα!

Αθήνα, 23-25/6/2018