Είμαι σίγουρος ότι τα ΜΜΕ και οι στρατοί των δημοσιογράφων τους θα τρίβουν τα χέρια τους από χαρά για την κατάληξη του αγώνα των καθηγητών. Θα αισθάνονται νικητές απέναντι  σ’ αυτούς «τους κακούς» που για έξι διδακτικά χρόνια , λίγο ως πολύ,  προσπαθούσαν να τους δώσουν τη στοιχειώδη εκπαίδευσή τους.

Τους καθηγητές δεν τους ξεφτίλισαν μόνο οι δημοσιογράφοι αλλά και οι  ηγεσίες  του συνδικάτου τους. Πρότειναν  μια απεργία στην βάση των καθηγητών , της οποίας όμως δεν είχαν μελετήσει όλες τις πλευρές και για το κρίσιμο σημείο της, αν και πώς θα σπάσουν  την επιστράτευση, φάνηκαν απροετοίμαστοι. Δεν μου κάνει καμία εντύπωση αυτό. Χρόνια τώρα οι συνδικαλιστές είναι αδιάβαστοι και απροετοίμαστοι. Είναι απλοί μεταφορείς των απόψεων των κομμάτων τους. Καμία πρόταση, καμία φαντασία καμία άποψη δική τους. Καμία προσπάθεια να εκφραστεί το απλό μέλος του συνδικάτου και να γίνει ένας ουσιαστικός διάλογος στην βάση ώστε  να επικρατήσει η «δυνατότερη» άποψη, παρά μόνο να ποδηγετηθεί και να καθοδηγηθεί η βάση. Τα αποτελέσματα οδυνηρά.

Ειπώθηκαν πολλά και για τους «τεμπέληδες» καθηγητές που δεν θέλουν να αυξηθεί το ωράριό τους  κατά δύο ωρίτσες!! ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ δεν θέλουν.  Το ωράριο αυτό είχε προταθεί από κάποιο υπουργό , είχε ψηφιστεί από κάποιους βουλευτές και επικυρωθεί από τον Πρόεδρο της δημοκρατίας. Όλοι αυτοί δεν «φταίνε» που ψηφίζονται και ξαναψηφίζονται ατιμώρητοι; Μην κοροϊδεύουμε λοιπόν. Αν πραγματικά έπρεπε να αυξηθεί το ωράριο, ας γινόταν ένας δημόσιος διάλογος υπουργού – ΟΛΜΕ  με επιχειρήματα και είμαι βέβαιος ότι οι άνθρωποι αυτοί που διδάσκουν την πειθώ στα παιδιά θα δεχόντουσαν το σωστό χωρίς δεύτερη κουβέντα. Αλλά πού διάλογος.  Με δικτατορικό τρόπο «ψηφίστηκε» η αύξηση. Πάρα ταύτα, η συντριπτική πλειοψηφία τους , δέχτηκε το δίωρο αγόγγυστα αν και το διδακτικό τους ωράριο είναι ακριβώς στον αντίστοιχο ευρωπαϊκό μέσο όρο. Δεν άντεξαν όμως, ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ δεν άντεξαν, τις ξαφνικές μετακινήσεις που θα επιφέρει η αύξηση , το άδικο πέταμα στα αζήτητα των 10000 αναπληρωτών, την προσβλητικότατη παράδοση με το περιπολικό έξω από το σπίτι τους , του φύλλου επιστράτευσης.

Για όλα αυτά θεώρησαν την κήρυξη της απεργίας αναγκαιότητα αλλά χωρίς να μπορούν να αντέξουν την άρνηση στην ΧΟΥΝΤΑ της επιστράτευσης. Ποιος από μας θα άντεχε; Νομίζω κανένας. Εδώ λοιπόν χρειάζεται η φαντασία. Η απεργία να προκηρυχτεί και οι καθηγητές να πάνε στα σχολεία φορώντας π.χ. μία κονκάρδα ( ή κάτι άλλο) που να αναφέρει τους  λόγους της ανυπακοής τους. έτσι για να γυρίσει μπούμερανγκ  και να ξεφτιλιστούν οι νομοθέτες. Όμως τα συνδικάτα μας δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη σκιά των κομμάτων. Δυστυχώς.

Μια σκέψη ακόμα. Επικαλέστηκαν  οι κρατούντες  την αγωνία και την ταλαιπωρία των παιδιών. Η ατέλειωτη υποκρισία της πρότασης δεν χρειάζεται απόδειξη. Επικαλέστηκαν την κοινωνία που δεν ήταν με το μέρος των καθηγητών. Εδώ πράγματι χρειάζεται να σταθούμε. Ακούγονται διάφορα για τους καθηγητές και την ποιότητα του μαθήματος που προσφέρουν. Δεν έχω προσωπική άποψη αν και διαισθάνομαι ότι τους αδικεί. Θα μιλήσω όμως και θα κρίνω την πρόταση σαν δάσκαλος και με βάση τον δικό μας κλάδο. Λοιπόν, πόσο σημαντικό θα ήταν να υπήρχε μια ειλικρινής και δίκαιη αξιολόγηση. ΚΑΝΕΝΑΣ μα κανένας δάσκαλος δεν θα είχε να φοβηθεί από μια τίμια αξιολόγηση, ΚΑΙ ΤΟΤΕ κανένα μα κανένα στόμα της …κοινωνίας  δεν θα μπορούσε να παπαγαλίσει  εναντίον .

ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Γιάννης Χαλακατεβάκης