ΓΕΡΜΑΝΙΑ – Δεκάδες χιλιάδες κενές θέσεις εκπαιδευτικών

ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Δεκάδες χιλιάδες κενές θέσεις εκπαιδευτικών

Ταυτόχρονα αυξάνουν οι φτωχοί μαθητές που δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα αναγκαία σχολικά είδη

ΒΕΡΟΛΙΝΟ.–

Με τουλάχιστον 40.000 κενές θέσεις εκπαιδευτικών άνοιξαν τα σχολεία στη Γερμανία, ένα πρόβλημα που επιδεινώνεται χρόνο με το χρόνο. «Εχουμε 30 χρόνια να δούμε τόσο δραματικές ελλείψεις εκπαιδευτικών στα σχολεία μας», προειδοποιεί ο πρόεδρος της γερμανικής Διδασκαλικής Ομοσπονδίας, Χάιντς Πέτερ Μαίντινγκερ.

Από τις 40.000 κενές θέσεις εκπαιδευτικών, περίπου 30.000 καλύπτονται προσωρινά ή «εκ των ενόντων», δηλαδή με άτομα που δεν διαθέτουν την κατάλληλη κατάρτιση, με συνταξιούχους ή ακόμη και φοιτητές. Οι υπόλοιπες δεν μπορούν να καλυφθούν ούτε καν με τέτοια «μπαλώματα». Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το πρόβλημα στο Βερολίνο καθώς και στο κρατίδιο της Σαξονίας, επισημαίνει η Διδασκαλική Ομοσπονδία.

Αλλά και το συνδικάτο των εκπαιδευτικών GEW κάνει λόγο για «δραματική κατάσταση», ιδιαίτερα στα δημοτικά σχολεία της Γερμανίας. Πού οφείλονται όλα αυτά; Εκπρόσωπος του συνδικάτου περιγράφει μία «εκπαίδευση δύο ταχυτήτων», καθώς, όπως υποστηρίζει, οι εκπαιδευτικοί με καλή κατάρτιση επιδιώκουν να εργαστούν σε συγκεκριμένα σχολεία με καλή φήμη, ενώ την ίδια στιγμή άλλα σχολεία σε υποβαθμισμένες περιοχές αντιμετωπίζουν τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Επιπλέον, η εντατικοποίηση της δουλειάς και οι χαμηλοί μισθοί οδηγούν πολλούς εκπαιδευτικούς σε παραίτηση.

Η κατηγοριοποίηση και ο κατακερματισμός των σχολείων στη Γερμανία είναι αποτέλεσμα του ότι η παιδεία αποτελεί αρμοδιότητα των τοπικών κρατιδίων. Ετσι, κάθε τοπική κυβέρνηση επιλέγει τη δική της «πολιτική»: Π.χ. η Βαυαρία προσπαθεί να αυξήσει τον αριθμό των σπουδαστών για παιδαγωγικά επαγγέλματα, η Σαξονίαπροσφέρει επίδομα 1.000 ευρώ μηνιαίως σε νέους δασκάλους, τοΒρανδεμβούργο επιτρέπει, κατ” εξαίρεση, σε συνταξιούχους εκπαιδευτικούς να συνεχίζουν να εργάζονται. Στη Βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία, το πολυπληθέστερο κρατίδιο της Γερμανίας, 1 στους 9 δασκάλους προέρχεται από διαφορετικό γνωστικό αντικείμενο.

Φτωχοί μαθητές

Στο μεταξύ, πάνω από 1 εκατ. μαθητές στη χώρα δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα σχολικά είδη λόγω φτώχειας των οικογενειών τους και εξαρτώνται από το αντίστοιχο κρατικό βοήθημα, σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία σε κοινοβουλευτική Ερώτηση. Το Φλεβάρη του 2018, 1.006.163 μαθητές έλαβαν το εκπαιδευτικό επίδομα, δηλαδή περίπου 5.000 περισσότεροι από πέρυσι. Πρόκειται για ένα «συμβολικό» επίδομα ύψους 100 ευρώ το χρόνο, που δικαιούνται μαθητές των οποίων οι γονείς εντάσσονται στα επιδόματα ανεργίας «Χαρτζ 4», δηλαδή ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης.

Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις της Γερμανικής Υπηρεσίας Προστασίας των Παιδιών (DKSB), περίπου 4,4 εκατ. παιδιά στη Γερμανία απειλούνται από τη φτώχεια. Από αυτά περίπου 1,4 εκατ. ζουν σε συνθήκες φτώχειας, αλλά δεν καταγράφονται, καθώς οι οικογένειές τους παραιτούνται από τα επιδόματα «Χαρτζ 4», εξαιτίας των ασφυκτικών ελέγχων, της έντονης γραφειοκρατίας, του εξαναγκασμού να παραιτηθούν από οποιαδήποτε ιδιοκτησία (σπίτι, αυτοκίνητο, τραπεζικό λογαριασμό κ.λπ.).

Νέα αύξηση της «ευέλικτης» εργασίας

Αυξήθηκαν και πάλι το 2017 οι λεγόμενες μορφές «ευέλικτης» εργασίας – συμβάσεις ορισμένου χρόνου, μερική απασχόληση, ενοικιαζόμενοι, μίνι τζομπς κ.ά. – στη Γερμανία. Σύμφωνα με χτεσινά στοιχεία της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας, 7,7 εκατ. εργαζόμενοι απασχολούνταν το 2017 με «άτυπες μορφές εργασίας», δηλαδή περίπου 63.000 περισσότεροι από το προηγούμενο έτος. Το ποσοστό των «ευέλικτων» εργαζομένων αυξήθηκε σε 20,8% από 20,7% το 2016.

Οι γυναίκες με ευέλικτες μορφές εργασίας ανέρχονται στο 30,5% του συνόλου των εργαζομένων, σημαντικά περισσότερες από τους άνδρες (12,2%). Στις «άτυπες μορφές» απασχόλησης συγκαταλέγονται οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου (6,9%), οι μερικώς απασχολούμενοι έως 20 ώρες τη βδομάδα (12,9%), οι «οριακά απασχολούμενοι» με μίνι τζομπ (5,9%) και οι έκτακτοι εργαζόμενοι (2,5%).

Ο αριθμός των απασχολουμένων με «κανονική» σχέση εργασίας, που είναι πλήρως ασφαλισμένοι και εργάζονται άνω των 20 ωρών τη βδομάδα, ανήλθε το 2017 σε περίπου 25,8 εκατ., δηλαδή 116.000 περισσότεροι από ό,τι το 2016. Το ποσοστό των «κανονικών» εργαζομένων αυξήθηκε επομένως ελαφρά σε 69,3%, από 69,2%.

Αλληλεγγύη στον δίκαιο αγώνα των Εκπαιδευτικών της Κύπρου

Αλληλεγγύη στον δίκαιο αγώνα των Εκπαιδευτικών της Κύπρου!!

Η Πανελλαδική Γραμματεία των Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, εκφράζοντας τα αισθήματα αλληλεγγύης των Ελλήνων Εκπαιδευτικών αλλά και όλων των εργαζομένων που συμπορεύονται με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, στέλνει αγωνιστικό χαιρετισμό στους αγωνιζόμενους συναδέλφους Εκπαιδευτικούς της Κύπρου, που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις!

Η κυβέρνηση Αναστασιάδη, της “μεταμνημονιακής” Κύπρου, ανακοίνωσε στις αρχές Ιούλη αντιεκπαιδευτικά μέτρα στα πλαίσια του «εξορθολογισμού» της Εκπαίδευσης!!

Το πλαίσιο των μέτρων δεν είναι καθόλου άγνωστο για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα! Είναι μέτρα που επιδίωξαν να υλοποιήσουν ή υλοποίησαν και στη χώρα μας οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ!

Συγκεκριμένα η κυπριακή κυβέρνηση προωθεί αύξηση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών (αφού μειώνει για τους εν ενεργεία και καταργεί για τους από δω και πέρα διοριζόμενους τη σταδιακή μείωση του ωραρίου με βάση τα χρόνια υπηρεσίας). Προχωρά σε μείωση στο ήμισυ των αναγκαίων, για φέτος, διορισμών. Προωθεί τον περιορισμό των εξωσχολικών δραστηριοτήτων (π.χ. εκδρομές – πολιτιστικές εκδηλώσεις κ.ά.) μετατρέποντας ακόμα περισσότερο το σχολείο σε εξεταστικό κέντρο!!

Ταυτόχρονα η κυπριακή κυβέρνηση επιχειρεί να χτυπήσει το εκπαιδευτικό κίνημα κόβοντας τις συνδικαλιστικές άδειες και δυσκολεύοντας έτσι τη δράση των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών και γενικότερα του εκπαιδευτικού συνδικαλιστικού κινήματος, ενώ παράλληλα έχει επιδοθεί δια του Υπ. Παιδείας σε μια εκστρατεία απαξίωσης των Εκπαιδευτικών με δηλώσεις που επιχειρούν να πλήξουν την παιδαγωγική και εργασιακή τους υπόσταση.

Παμπάλαια και δοκιμασμένη τακτική: αντιλαϊκή επίθεση, χτύπημα του συνδικαλιστικού κινήματος και προσπάθεια απαξίωσης των εργαζομένων του Κλάδου, πάνε πακέτο, για να κινηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός και να περάσει ευκολότερα στην κοινωνία η αντιλαϊκή πολιτική!

Δε μας κάνει εντύπωση η αντιεκπαιδευτική επίθεση στην Κύπρο! Ίδια πολιτική στην Κύπρο, στην Ελλάδα, σε χώρες της Ευρώπης και αλλού, με μνημόνια και χωρίς! Μέτρα που έχουν τη σφραγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης των μονοπωλίων και είναι κατευθύνσεις και εργαλεία του ΟΟΣΑ και απαιτήσεις του κεφαλαίου! «Εξοικονόμηση», «εξορθολογισμός», για να δημιουργήσει το αστικό κράτος τους όρους να κερδοφορήσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι! Να πληρώσει δηλαδή ο λαός την καπιταλιστική ανάπτυξη, όπως πλήρωσε την κρίση, με την εφαρμογή των εκατοντάδων νόμων των μνημονίων, που παραμένουν και εφαρμόζονται στη λεγόμενη «μεταμνημονιακή» εποχή!

Πέρυσι μόλις η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψήφισε τον “απεργοκτόνο νόμο”, ενώ επιχείρησε να αυξήσει στο 30ωρο το ωράριο των εκπαιδευτικών με τη λεγόμενη «υποχρεωτική» παραμονή τους στο σχολείο για 30 ώρες!

Οι Έλληνες Εκπαιδευτικοί ξέρουν τι θα πει «εξοικονόμηση» δαπανών και προσωπικού με τη χρόνια αδιοριστία (10 χρόνια έχουν να γίνουν διορισμοί στην Ελλάδα!), με τις καταργήσεις, συμπτύξεις, συγχωνεύσεις χιλιάδων σχολείων, τα 25άρια και πλέον τμήματα, με χιλιάδες προνήπια και παιδιά με ειδικές ανάγκες έξω από τη δημόσια εκπαίδευση, με τα παιδιά των ΕΠΑΛ να ψάχνουν την ειδικότητά τους σε μεγάλη απόσταση ή και να εξαναγκάζονται να αλλάξουν, με τη συνεχή μετακίνηση των εκπαιδευτικών σε ως και 8 σχολεία κάθε εβδομάδα!

Οι Έλληνες ως και 16 χρόνια (!) συμβασιούχοι Εκπαιδευτικοί γνωρίζουν καλά τι θα πει ανεργία, ελαστική εργασία και πανελλαδική περιφορά, κάθε χρόνο και αλλού, από τον Έβρο ως την Κρήτη με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την διαλυμένη ζωή τους!

Τελικοί αποδέκτες όλων αυτών είναι φυσικά τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών των λαϊκών οικογενειών που πλήττονται βάναυσα!

Ίδια μέτρα, ίδια αντιλαϊκή πολιτική λοιπόν, με μνημόνια αλλά και χωρίς!

Γι’ αυτό λέμε: Φτάνει πια! Πληρώσαμε την κρίση τους, δε θα πληρώσουμε τη «μεταμνημονιακή» καπιταλιστική τους ανάπτυξη, για να θησαυρίζουν τα μονοπώλια και να βιώνει εργασιακό μεσαίωνα ο λαός!

Ίδια πρέπει να είναι λοιπόν και η λαϊκή απάντηση! Μαζικός αγώνας ενάντια σ’ αυτή την πολιτική με όποια κυβέρνηση ή απόχρωση εφαρμόζεται! Καθαρή λύση, ανάπτυξη και διέξοδος για τον λαό θα έρθει μόνο με ταξικούς αγώνες ενάντια στη μήτρα που γεννάει αυτή την πολιτική, που είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, ενάντια σε ΕΕ-ΟΟΣΑ-κεφάλαιο-κυβερνήσεις τους και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου αλλά και ενάντια στις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες που τους στηρίζουν!

Συνάδελφοι Κύπριοι Εκπαιδευτικοί, ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΑΣ! Όπως βλέπετε, είναι πραγματικά και δικός μας, ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ! Γι’ αυτό και η νίκη σας θα είναι και δική μας!

Συνεχίζουμε και εντείνουμε τον αγώνα μας, με οργάνωση της πάλης παντού, σε κάθε σχολείο, συσπειρωμένοι στο Σωματείο μας, ΣΥΛΛΟΓΟ κι ΕΛΜΕ, μαζί με το εργατικό λαϊκό κίνημα, για να επιβάλουμε το σχολείο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και τον εκπαιδευτικό που θα είναι παιδαγωγός της νέας γενιάς! Αυτή είναι η ανάγκη σήμερα και η μεγάλη δυνατότητα της εποχής μας! Κι από αυτό βήμα πίσω δεν κάνουμε!

 

Με συναδελφικούς, συντροφικούς χαιρετισμούς!

Η Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ!

26/8/2018

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ – Με κριτήρια «κόστους – οφέλους» για το κεφάλαιο η αντιπλημμυρική προστασία του λαού

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ

Με κριτήρια «κόστους – οφέλους» για το κεφάλαιο η αντιπλημμυρική προστασία του λαού

Ντοκουμέντο που επιβεβαιώνει τις εγκληματικές ευθύνες κυβέρνησης – ΕΕ. Αφορά τις μελέτες κόστους – οφέλους για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων.

 

Ένα ντοκουμέντο που συμβάλλει στην αποκάλυψη των πραγματικών αιτιών για τις απώλειες περιουσιών και ανθρώπινων ζωών μετά από κάθε πυρκαγιά, βροχή ή σεισμό, αλλά και του μεγέθους των εγκληματικών ευθυνών των αστικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για αυτές τις καταστροφές.

Το κείμενο έχει τίτλο «Οδηγός ανάλυσης Κόστους – Οφέλους» για τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας. Συγγραφέας του είναι το «Flood CBA», μία επίσημη «πλατφόρμα» που χρηματοδοτείται από την ΕΕ και μάλιστα από τη Γενική Διεύθυνση Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ, προκειμένου να παράσχει στα κράτη «τεχνογνωσία» και εργαλεία στο σχεδιασμό της αντιπλημμυρικής προστασίας, ενσωματώνοντας και εξειδικεύοντας τις σχετικές Οδηγίες της ΕΕ.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2012 και μετά την ολοκλήρωση μιας πρώτης φάσης εργασιών και μελετών, τα συμπεράσματα των οποίων παρουσιάστηκαν σε ειδική εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, ανανέωσε τη θητεία του, που διαρκεί μέχρι σήμερα. Αναπτύσσει μάλιστα δράση στα κράτη – μέλη, με συμμετοχή σε σεμινάρια που οργανώνουν Περιφέρειες σχετικά με την αντιπλημμυρική προστασία.

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα έγινε κατά παραγγελία της ΕΕ, η οποία αναφέρει μάλιστα πως έρχεται να καλύψει ένα κενό στις μελέτες κόστους – οφέλους για έργα που σχετίζονται με την πολιτική προστασία και τα έργα υποδομής. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει «Δημιουργία Βάσης Δεδομένων για μελέτες κόστους – οφέλους στο σχεδιασμό έργων προστασίας από τις πλημμύρες» και υλοποιείται παράλληλα σε έξι κράτη – μέλη της ΕΕ.

 

Η λογική που αναπαράγει και προωθεί η ΕΕ μέσω και της συγκεκριμένης «πλατφόρμας» είναι αυτή του «κόστους – όφελους» για το κεφάλαιο, η οποία εντάσσεται στη «Στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης» και διατρέχει οριζόντια την πολιτική των κυβερνήσεων σε όλα τα κράτη – μέλη: Είτε μιλάμε για το σχεδιασμό του συστήματος Υγείας, είτε αναφερόμαστε στην πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών και των εργατικών «ατυχημάτων», είτε στον αντιπλημμυρικό σχεδιασμό και γενικότερα σε υποδομές που αφορούν τις λαϊκές ανάγκες, όπως θα δούμε παρακάτω.

 

Οι βασικές κατευθύνσεις

Στο πρόγραμμα αναφέρεται επί λέξει (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

«Οι Οδηγίες αυτές (σ.σ. εννοεί τις κατευθύνσεις του προγράμματος) προορίζονται να αποτελέσουν έναν ανεξάρτητο οδηγό για το πώς πρέπει να γίνεται η αξιολόγηση των οφελών στη διαχείριση κινδύνων πλημμυρών (FRM). Συνδυαζόμενα τα οφέλη με τα κόστη των διαφόρων σχεδίων διαχείρισης κινδύνων, ο χρήστης (σ.σ. το κράτος) μπορεί να συγκρίνει το κόστος με το όφελος, να αξιολογήσει μία επένδυση και να οδηγηθεί σε μία απόφαση.

Η σύγκριση αυτή θα επιτρέπει στους χρήστες να αναγνωρίσουν εκείνα τα προγράμματα και σχέδια διαχείρισης κινδύνων τα οποία μεγιστοποιούν το οικονομικό όφελος για τη χώρα τους και επομένως αντιπροσωπεύουν την «πλέον συμφέρουσα λύση» με το να είναι οικονομικά αποτελεσματικά.

(…) Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε το ότι η ανάλυση κόστους – οφέλους των μέτρων μείωσης κινδύνου πλημμυρών αφορά το μέλλον. Και είναι ευρέως γνωστό ότι η πρόβλεψη για το μέλλον είναι δύσκολη, ακόμη και με την εξελιγμένη επιστημονική ανάλυση.

Ο λόγος που ενδιαφερόμαστε για το μέλλον είναι ότι οποιαδήποτε ανάλυση κόστους – οφέλους επιδιώκει να εκτιμήσει την πιθανή μελλοντική κατεύθυνση των ζημιών πλημμυρών, και να χρησιμοποιηθεί αυτό ως βάση για να προβλέπει το κατά πόσο αξίζει να μειωθούν ή να αποτραπούν εκείνες οι ζημιές ή αυτές.

(…) Το μόνο κριτήριο είναι η οικονομική αποδοτικότητα. Πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη ότι η ανάλυση κόστους – οφέλους χρησιμοποιεί την οικονομική αποδοτικότητα ως το μόνο κριτήριο για την καθοδήγηση της λήψης αποφάσεων. Η οικονομική αποδοτικότητα μετράται ως το ισοζύγιο εκροών – εισροών, και μόνο όταν αυτή είναι στο μέγιστο απαντάται οικονομική απόδοση».

Ο κυνισμός της ΕΕ και των κυβερνήσεων του κεφαλαίου ξεπερνάει κάθε όριο, καθώς ομολογούν χωρίς περιστροφές ότι οι λαϊκές ανάγκες, όπως αυτή της προστασίας από τις πλημμύρες, μπαίνουν στο ζύγι του κόστους – οφέλους για το κεφάλαιο. Στην πραγματικότητα, αυτό σημαίνει ότι, με συγκεκριμένα κριτήρια, το κράτος εξετάζει κάθε φορά αν το συμφέρει οικονομικά να σώσει περιουσίες και ζωές (και ποιες) από το να διαχειριστεί το κόστος των συνεπειών από μια πιθανή καταστροφή.

Αυτό πλήρωσαν οι νεκροί και οι πλημμυροπαθείς της Μάνδρας, και επειδή αυτή η λογική διαπερνά κάθε «κύτταρο» της αντιλαϊκής τους πολιτικής, αυτό πλήρωσαν και οι νεκροί από την πυρκαγιά στην Ανατ. Αττική.

 

Διαπιστώσεις που προκαλούν ρίγος

Ορισμένα μάλιστα αποσπάσματα του κειμένου προκαλούν ρίγος με την ωμότητα και τον κυνισμό τους. Αντιγράφουμε από την εισαγωγή:

1. «Είναι οικονομικά αποδοτικότερο να προστατευθούν από την πλημμύρα εκείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία (δηλ. εύπορες οικογένειες ή πολύτιμα εργοστάσια) από το να προστατευθούν εκείνοι που είναι φτωχοί και με πενιχρά περιουσιακά στοιχεία».

Όταν λένε «είναι οικονομικά αποδοτικότερο», εννοούν ότι στοιχίζει πιο φτηνά στο αστικό κράτος και στις διάφορες ασφαλιστικές εταιρείες να αποζημιώσουν τα φτωχόσπιτα από τις βίλες και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Άρα, προτιμούν να κάνουν έργα για να προστατεύουν τις «εύπορες» οικιστικές περιοχές ή μεγάλες επιχειρήσεις, και να αφήσουν στο έλεος των καιρικών φαινόμενων και των καταστροφών τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές, όπου κατοικούν κατά κανόνα εργαζόμενοι και φτωχά λαϊκά στρώματα. Κι αυτό γιατί, «Το κόστος για τις αποζημιώσεις είναι κατά πολύ μικρότερο από το κόστος για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων σε αυτές τις περιοχές».

2. «Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποφάσεις που δεν φαίνονται «δίκαιες», αλλά η δικαιοσύνη δεν είναι μέρος της ανάλυσης κόστους – οφέλους».

Είναι σαφές ότι, πέρα από το τι εννοούν ως «δικαιοσύνη» η ΕΕ και τα αστικά κράτη, το ζήτημα είναι ότι ομολογούν ξεκάθαρα πως η λογική του κόστους – οφέλους δεν χωρά το ζήτημα της προστασίας της ζωής και της περιουσίας των φτωχών εργατικών – λαϊκών οικογενειών.

3. «Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν την πιθανή επίδραση «αδικίας» με δύο τρόπους: Χρησιμοποιώντας σταθμίσεις μέσα στην Ανάλυση Κόστους – Οφέλους για να αυξηθούν τα φαινομενικά οφέλη για την προστασία των οικονομικά ασθενέστερων. Κατά συνέπεια η Ανάλυση Κόστους – Οφέλους αλλοιώνεται υπέρ ορισμένων εκβάσεων, όπως καθορίζονται πολιτικά. Επίσης, δεδομένου ότι οι περισσότερες αμυντικές δαπάνες πλημμυρών ανεβάζουν τη γενική φορολογία, θα μπορούσε να υποστηριχτεί ότι η κοινή γνώμη πρέπει να αποφασίζει πώς ξοδεύονται τα δημόσια χρήματα».

Τι ομολογούν εδώ; Οτι πρέπει να βρουν τρόπους και άθλια επιχειρήματα να πείσουν τους λαούς ότι αυτή η «αδικία», δηλαδή το ότι τους αφήνουν απροστάτευτους από τη φωτιά, τη βροχή και το σεισμό, μπορεί να είναι και για το …καλό τους. Και ισχυρίζονται πως πρέπει οι αστικές κυβερνήσεις να λένε στο λαό ότι εάν γίνουν τέτοια έργα θα αυξηθεί η φορολογία τους! Τέτοια αθλιότητα, τέτοια απανθρωπιά. Κι ας αφήσουν τώρα όλοι οι υπερασπιστές των αξιών της ΕΕ τα κροκοδείλια δάκρυα πάνω από τα πτώματα και τα συντρίμμια. Γιατί είναι οι ίδιοι – και αυτοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ – που υπηρετούν αυτές τις «αρχές».

 

Οι πραγματικές ευθύνες

Όλα τα παραπάνω έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι η πραγματική αιτία των καταστροφών, ακόμα και των απωλειών σε ανθρώπινες ζωές, δεν είναι ούτε τα «ακραία καιρικά φαινόμενα», ούτε η «κλιματική αλλαγή», ούτε η «ανικανότητα» όσων κλήθηκαν να διαχειριστούν την κατάσταση, ακόμα κι αν υπάρχουν τέτοιες πλευρές.

Η πηγή του κακού και οι εγκληματικές ευθύνες βρίσκονται στις ιεραρχήσεις του αστικού κράτους με κριτήριο τη λογική «κόστος – όφελος» για το κεφάλαιο, η οποία οδηγεί στην ανυπαρξία έργων αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας σε περιοχές όπου δεν συμφέρει οικονομικά να γίνουν, όπως προκύπτει και από τα κείμενα της ΕΕ.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες των εργατικών – λαϊκών στρωμάτων που ζουν στο Λεκανοπέδιο και στις παρυφές του, καθώς και σε πολλές περιοχές σε όλη τη χώρα, είναι εκτεθειμένοι σε τεράστιους κινδύνους. Εκεί άλλωστε εντοπίζονται και οι διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, όπως και της σημερινής ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που προσπαθούν πάντα μπροστά στα αποτελέσματα του εγκλήματος να ξεγλιστρήσουν.

Η άκρη του κουβαριού που μπερδεύουν οι αστικές κυβερνήσεις, όμως, υπάρχει: Είναι το γεγονός ότι τα μέτρα προστασίας δεν υπάρχουν, πόροι δεν διατίθενται για την επάνδρωση μηχανισμών και για τη δημιουργία υλικοτεχνικής υποδομής, καθώς οι προτεραιότητες του αστικού κράτους είναι άλλες και όχι οι πραγματικές ανάγκες του λαού.

Θυμίζουμε ότι με αφορμή τις μεγάλες καταστροφές στη Μάνδρα το 2017 οι αρμόδιες υπηρεσίες, ελάχιστους μήνες πριν, δεν εντόπιζαν κανέναν κίνδυνο πλημμύρας και άρα δεν ιεραρχούνταν ως πρώτη προτεραιότητα η κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων! Και μάλιστα αυτό το κατέγραφαν σε πολυσέλιδα κείμενα που εξηγούσαν αναλυτικά το γιατί. Η εξήγηση είναι απλή εάν διαβάσει κανείς όσα παραθέσαμε παραπάνω…

 

Πηγή : Ριζοσπάστης, 7/8/2018

Συλλυπητήρια

Το Δ.Σ. του Συλλόγου μας εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για το χαμό  της συνταξιούχου  συναδέλφου μας  Κυριακής (Κικής) Σμυρλή – Βουρδαχά.

Εκφράζει επίσης τα ειλικρινή  του συλλυπητήρια στην οικογένεια, στους οικείους και στους φίλους της.