Μορφωτικές πρωτοβουλίες του περιοδικού «Θέματα Παιδείας» αφιερωμένες στη μεγάλη επανάσταση του 1821

Οι μορφωτικές πρωτοβουλίες του περιοδικού Θέματα Παιδείας για το μήνα Μάρτη είναι αφιερωμένες στη μεγάλη επανάσταση του 1821.

Όπως πάντα, η συμμετοχή είναι εντελώς δωρεάν.

  

 

  • ΤηνΚυριακή 26 Μάρτη, 10 π.μ.προγραμματίζει ξενάγηση στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, που στεγάζεται στο κτήριο της Παλαιάς Βουλής (πλατεία Κολοκοτρώνη) με θέμα τηνεότερη ιστορία του λαού μας από την περίοδο της λατινοκρατίας και τουρκοκρατίας, την επανάσταση του 1821, τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους και τις πολιτικές εξελίξεις μέχρι την έξωση του Όθωνα. Ξεναγός: η Νατάσα Αβραμίδου, εκπαιδευτικός, μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων. Ραντεβού: 10 το πρωί μπροστά στο άγαλμα τουΚολοκοτρώνη (στην οδό Σταδίου).  Δηλώσεις συμμετοχής στην ξενάγηση: 210-8213430

  • Την Τετάρτη 29 Μάρτη στις 6μ.μ. θα πραγματοποιηθεί διάλεξημε θέμα: Οι εμφύλιοι της επανάστασης του 1821”

από το συνεργάτη του περιοδικού  Μιχάλη Παπαδόπουλο, ιστορικό-εκπαιδευτικό, Διδάκτορα της Διδακτικής της Ιστορίας

στην έδρα του περιοδικού Τροίας  36  - 1ο όροφο νεοκλασικού

(δίπλα στον κινηματογράφο Ίλιον)

196 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

196 χρόνια από την  επανάσταση του 1821.  Το μήνυμα, ότι όταν ένας λαός είναι αποφασισμένος  να επιβάλει το δίκιο του μπορεί να νικήσει αντιπάλους που φαντάζουν πανίσχυροι, είναι πάντα επίκαιρο. Ο λαός δημιούργησε την επανάσταση του 1821, όταν απέρριψε τη μοιρολατρία και εμπιστεύτηκε τη δύναμή του.

Η επανάσταση του 1821 διδάσκει πάνω απ” όλα ότι οι λαϊκές επαναστάσεις αποτελούν το όχημα της κοινωνικής προόδου και εξέλιξης, κινούν την ιστορία εμπρός ανατρέποντας τις ιστορικά ξεπερασμένες κοινωνικές τάξεις και τα καταπιεστικά τους κοινωνικά συστήματα .

Το 1821 οι δυνάστες του λαού ήταν η Οθωμανική αυτοκρατορία, οι φεουδάρχες, Έλληνες και Τούρκοι, η Ιερή Συμμαχία.  Όμως στο προσκήνιο της ιστορίας βρισκόταν η ανερχόμενη αστική τάξη, η οποία ηγήθηκε του αγώνα για την απελευθέρωση από τον οθωμανικό φεουδαρχικό ζυγό για τη διαμόρφωση του δικού της κράτους, ξεσηκώνοντας τη φτωχολογιά και τις καταπιεζόμενες από τη φεουδαρχία λαϊκές μάζες. Η επανάσταση του 1821 επομένως ήταν εθνικοαπελευθερωτική στη μορφή και αστική στο πολιτικό και οικονομικό της περιεχόμενο.

Η επανάσταση διέψευσε όσους τρομοκρατούσαν το λαό, με εκβιασμούς, ότι ο ξεσηκωμός του θα είναι μάταιος και θα τον οδηγήσει στην καταστροφή  θεωρώντας μονόδρομο την υποταγή στις απαιτήσεις του Σουλτάνου και της Ιερής Συμμαχίας.

Σήμερα οι δυνάστες του λαού είναι το κεφάλαιο, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες και η εξουσία τους, οι διεθνείς τους συμμαχίες και οι ιμπεριαλιστικοί τους οργανισμοί, οι σύγχρονες «Ιερές Συμμαχίες»:  ΝΑΤΟ – ΕΕ – ΔΝΤ – ΟΟΣΑ – ΕΚΤ…   Σήμερα λοιπόν η αστική τάξη έχει γίνει πια αντιδραστική, εμπόδιο στην κοινωνική εξέλιξη.

Πολιτικοί εκφραστές και αρωγοί της στέκονται οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που στηρίζουν τα συμφέροντά της παίρνοντας συνεχώς αντιλαϊκά μέτρα και ψηφίζοντας από κοινού μνημόνια για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ζητώντας από το λαό να συνεχίσει τις θυσίες του στο όνομα της εθνικής «ομοψυχίας» παρουσιάζοντας ως «εθνική υπόθεση» τη στήριξη της κυβέρνησης στις αντιλαϊκές διαπραγματεύσεις και συμφωνίες με τους «θεσμούς» και τους δανειστές.

Όλοι αυτοί αποσιωπούν ή διαστρεβλώνουν το κοινωνικό περιεχόμενο του 1821, τον επαναστατικό και εξεγερτικό του χαρακτήρα. Κρύβουν ότι και το 1821 δεν υπήρχε «εθνική ομοψυχία». Υπήρχαν και τότε Έλληνες που εχθρεύονταν την επανάσταση, υπερασπίζονταν το παλιό κοινωνικό καθεστώς, την εξουσία του Σουλτάνου και την Ιερή Συμμαχία, γιατί αντλούσαν προνόμια απ’ αυτό. Κρύβουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει «εθνική ομοψυχία» σε μια κοινωνία που υπάρχουν τάξεις με αντίθετα συμφέροντα, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.

Σήμερα η κοινωνική εξέλιξη και πρόοδος, απαιτεί οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι φτωχοί μικρομεσαίοι αγρότες και οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι μέσα από τη δική τους συμμαχία και συσπείρωση να έρθουν σε σύγκρουση με τη δικτατορία των  μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και και να βαδίσουν σ’ έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες για να ζήσουν καλύτερα οι ίδιοι και τα παιδιά τους.

Οι θυσίες του αγώνα είναι μικρότερες από τα δεινά της υποταγής.

Με αφορμή την αθώωση του δημάρχου Πάτρας

Με αφορμή την αθωωτική απόφαση για τον δήμαρχο Πάτρας, Κώστα Πελετίδη, αξίζει να σταθούμε σε ένα βασικό ζήτημα: Οτι με τη λαϊκή κινητοποίηση, που εκφράστηκε όλο το προηγούμενο διάστημα, με αφορμή την πολιτική στάση του δημάρχου και του Δημοτικού Συμβουλίου Πάτρας, μπορεί να ακυρώνονται η δράση και οι ενέργειες της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι η εργατική – λαϊκή κινητοποίηση έχει μεγάλες δυνατότητες στο να βάζει εμπόδια στη δράση των φασιστοειδών. Το να μην παραχωρηθεί – μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου – χώρος στους φασίστες για να στάζουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο ή το να μη δοθούν στοιχεία στους χρυσαυγίτες για το πόσα παιδιά μεταναστών φιλοξενούνται στους παιδικούς σταθμούς, είναι μία συνεπής πολιτική επιλογή της διοίκησης του δήμου, που έρχεται ως συνέχεια της συνολικότερης ταξικής πολιτικής στάσης της απέναντι σε οτιδήποτε χτυπά τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, το εργατικό – λαϊκό κίνημα, της προσπάθειας να στηρίξει τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων απέναντι στην αντεργατική, αντιλαϊκή επίθεση. Αυτό είναι το ουσιαστικό που πρέπει να κρατήσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Όσα έγιναν, λοιπόν, είναι απόρροια της συνολικής στάσης υπεράσπισης των εργαζομένων, στήριξης των προσπαθειών και της πάλης του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Αξίζει να θυμίσουμε ορισμένες πρωτοβουλίες της μέχρι τώρα θητείας της διοίκησης του δήμου.

* * *

Ο Δήμος Πάτρας οργάνωσε τον Απρίλη του 2016 τη μεγάλη πορεία κατά της ανεργίας. Οκτώ μέρες πορείας αγώνα 220 χιλιομέτρων, από Πάτρα έως Αθήνα, με σύνθημα «Δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα». Που για να γίνει πράξη, κινητοποιήθηκαν Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, σωματεία, συνδικάτα, φορείς, έγιναν δεκάδες λαϊκές συνελεύσεις σε γειτονιές, συναντήσεις με φορείς, επισκέψεις σε χώρους δουλειάς. Ακόμα, πήρε σημαντικές πρωτοβουλίες για μεγάλες κινητοποιήσεις, ώστε να γίνει πράξη η παραχώρηση της λιμενικής ζώνης, του θαλάσσιου μετώπου της Πάτρας για χρήση από το λαό της πόλης και να φύγει από την ιδιοκτησία του ΤΑΙΠΕΔ, να εξαιρεθεί από το νέο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, να μην παραχωρηθεί σε επιχειρηματίες.

Άλλο παράδειγμα: Ο δήμος με συνεχείς παρεμβάσεις ζήτησε και ζητά κονδύλια από την κεντρική διοίκηση για να μη σταματήσουν να παρέχονται υπηρεσίες στους δημότες, να μπορούν να γίνουν προσλήψεις προσωπικού, να γίνουν έργα υποδομής ζωτικής σημασίας, όπως αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, διαχείρισης απορριμμάτων. Οργάνωσε κινητοποιήσεις, ακόμα και στην Αθήνα, για να μην απολυθούν συμβασιούχοι, κόντρα στους νόμους και τις αποφάσεις των αστικών κυβερνήσεων. Μάλιστα, γι” αυτόν ακριβώς το λόγο έγινε παμπατραϊκή κινητοποίηση τον περασμένο Δεκέμβρη, ενώ είχαν προηγηθεί πολλές άλλες για τον ίδιο λόγο. Επίσης, ο Δήμος Πάτρας οργάνωσε και οργανώνει κινητοποιήσεις για το θέμα της κάλυψης όλων των αναγκών των λαϊκών οικογενειών, για φιλοξενία των παιδιών τους σε παιδικούς σταθμούς. Πολλές ήταν οι συναντήσεις με τους γονείς των παιδιών που φιλοξενούνται στο Δημοτικό Βρεφοκομείο και τους παιδικούς σταθμούς του δήμου καθώς και με γονείς τα παιδιά των οποίων έχουν αποκλειστεί από τους παιδικούς σταθμούς, με στόχο από κοινού να διεκδικήσουν το αυτονόητο δικαίωμα που τους στερούσαν προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η οποία επέβαλε ακόμα χειρότερους όρους για να μπορέσει να πάει ένα παιδί σε παιδικό σταθμό.

* * *

Όλα τα παραπάνω τι συνιστούν; Συνιστούν ένα συνολικό πλαίσιο πολιτικής στάσης που δεν μπορεί παρά να οδηγεί και σε αντιπαράθεση με τους χρυσαυγίτες, που εχθρεύονται ανοιχτά το εργατικό – λαϊκό κίνημα, συγκροτούν τάγματα εφόδου ενάντια σε συνδικαλιστές, δουλεύουν για τη διάσπαση των εργαζομένων με βάση το χρώμα, την καταγωγή και τη θρησκεία, επιδιώκουν την υποταγή τους στα συμφέροντα του κεφαλαίου, φτιάχνοντας μέχρι και δουλεμπορικά γραφεία. Δεν μπορεί, λοιπόν, να λες ότι βρίσκεσαι στο πλευρό του εργατικού-λαϊκού κινήματος – και μάλιστα με έργα και όχι με λόγια – και να μην προσπαθείς ταυτόχρονα για την απομόνωση των φασιστών. Η στάση του κομμουνιστή δημάρχου δεν έχει καμία σχέση με όσους «όψιμους αντιφασίστες» πίσω από την καταγγελία της Χρυσής Αυγής προσπαθούν να συγκαλύψουν την ανοχή τους στο σύστημα και τα οικονομικά συμφέροντα που γεννάνε και τρέφουν τις ναζιστικές – φασιστικές δυνάμεις. Είναι μία συνειδητή πολιτική επιλογή που μάλιστα έρχεται κόντρα στο ίδιο το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του, που έβαλαν το λιθαράκι τους για να κάτσει στο εδώλιο ο Κώστας Πελετίδης και που φροντίζουν οποτεδήποτε η διοίκηση του Δήμου Πάτρας επιχειρεί να πάρει μια απόφαση υπέρ των συμφερόντων των λαϊκών οικογενειών, να την σταματήσουν γιατί δεν… προβλέπεται από την αστική νομοθεσία. Είναι μια πολιτική επιλογή κόντρα σε λογικές ουδετερότητας και, πολύ περισσότερο, σε λογικές που οδηγούν στο να νομιμοποιούν στη συνείδηση του λαού τους φασίστες με φωτογραφήσεις στο Καστελόριζο ή με δηλώσεις του τύπου «πρέπει να προτιμήσουμε τη σύγκλιση με τη Χρυσή Αυγή»…

Καλωσόρισαν τους νέους μαθητές στο 13ο και 33ο Δημοτικό Σχολείο Περιστερίου

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ – ΛΑΪΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

Καλωσόρισαν τους νέους μαθητές στο 13ο και 33ο Δημοτικό Σχολείο Περιστερίου

«Υποδεχόμαστε τους νέους μαθητές μας». Με αυτή τη φράση υποδέχθηκαν οι εκπαιδευτικοί τα συνολικά 62 προσφυγόπουλα από το Κέντρο Φιλοξενίας Σκαραμαγκά που πέρασαν νωρίς σήμερα το μεσημέρι, την πύλη του 13ου και 33ου Δημοτικού Σχολείου Περιστερίου.

Έξω από το κτίριο, φορείς και η Λαϊκή Επιτροπή Αγώνα Περιστερίου που – όπως και χθες στο 8ο Γυμνάσιο - δήλωσαν έμπρακτα τη στήριξή τους στο δικαίωμα των προσφυγόπουλων να μορφωθούν και να ενταχθούν στην εκπαιδευτική κοινότητα. Παράλληλα, μοίρασαν τσάντες και σχολικά είδη στα παιδιά των προσφύγων που έφτασαν γεμάτα χαρά και δίψα για μάθηση.

Την αλληλεγγύη τους εξέφρασαν και μαθητές σχολείων της περιοχής, όπως το 13ο Λύκειο. Η Γκουζάλτου Λιαγκάνοβα, μέλος 15μελούς του συγκεκριμένου Λυκείου, τόνισε πως το σχολείο είχε πάρει απόφαση στήριξης στα προσφυγόπουλα που αναφέρει: «Είμαστε ενάντια στην ξενοφοβία και στο ρατσισμό. Μαζέψαμε και τρόφιμα για να τα προσφέρουμε στους πρόσφυγες. Θα συνεχίσουμε να μαζεύουμε τρόφιμα, να στηρίζουμε και να βοηθάμε αυτούς τους ανθρώπους με τους οποίους δεν έχουμε κάτι να διαχωρίσουμε. Ήρθαν εδώ, είναι φτωχά λαϊκά στρώματα».

Από την πλευρά του, ο Κώστας Λεμπέσης μέλος του ΔΣ Γονέων Αττικής και γραμματέας της Ενωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Περιστερίου, δήλωσε μεταξύ άλλων πως οι γονείς στέκονται στο πλευρό των προσφυγόπουλων και πως η αλληλεγγύη τους θα συνεχιστεί και το επόμενο διάστημα.

Κοινή γλώσσα (ΟΟΣΑ-ΣΕΒ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΝΔ) για τις ανάγκες του κεφαλαίου και στην Παιδεία

Τη δημοσίευση της ειδικής αναφοράς του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) για την Παιδεία που έγινε την προηγούμενη βδομάδα, την ακολούθησε ένα δημοσίευμα της «Αυγής» την περασμένη Κυριακή, όπου διαρρέονται στοιχεία από την προκαταρκτική μελέτη του ΟΟΣΑ για τη σημερινή εικόνα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, η οποία θα παρουσιαστεί επισήμως το επόμενο διάστημα, όπως λέγεται, και θα συνεχίσει να εμπλουτίζεται έως το τέλος του 2017. Θυμίζουμε ότι η εκπόνηση αυτής της μελέτης του ΟΟΣΑ, με βάση την οποία θα δρομολογηθούν αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση, ήταν μια από τις δεσμεύσεις που είχε υπογράψει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ψήφισαν από κοινού ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, μέσα στο 3ο μνημόνιο.

 Η κοινή στρατηγική γραμμή ανάμεσα σε αυτά που προτείνει ο ΟΟΣΑ σύμφωνα με το δημοσίευμα και στις προτάσεις που αποτυπώνει ο ΣΕΒ στην αναφορά του, φυσικά δεν ξαφνιάζει κανέναν, αφού πρόκειται για αποτύπωση των κυρίαρχων επιλογών του κεφαλαίου για την Εκπαίδευση. Δεν πρέπει να ξεφύγει της προσοχής μας, όμως, ότι και τα μέχρι τώρα πεπραγμένα της κυβέρνησης, όπως και άλλοι διακηρυγμένοι της στόχοι, που αποτυπώνονται στα πορίσματα του περσινού κυβερνητικού διαλόγου για την Παιδεία, κινούνται επίσης στην ίδια στρατηγική. Και φυσικά, όταν συναντιέται με τον ΟΟΣΑ και τον ΣΕΒ η κυβέρνηση, συναντιέται και με τη ΝΔ, η οποία επιχειρεί να εμφανιστεί ως πιο γνήσιος και αποτελεσματικός διαχειριστής προς όφελος του κεφαλαίου.

( Πάτα εδώ για να δεις τις θέσεις  ΟΟΣΑ-ΣΕΒ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΝΔ για την Παιδεία)

 Η βάση, λοιπόν, υπάρχει ήδη για την περιβόητη συναίνεση, που η κυβέρνηση ομολογεί ότι επιδιώκει, και η ΝΔ επίσης επιμένει ότι πρέπει να υπάρξει στα ζητήματα της εκπαίδευσης. Τα θέματα της αποκέντρωσης της εκπαίδευσης, της μεγαλύτερης αυτονομίας των σχολικών μονάδων, με παράλληλα αξιολόγησή τους, είναι κεντρικά ζητήματα τις τελευταίες δεκαετίες στην ατζέντα του κεφαλαίου για την Παιδεία. Ομως η αποκέντρωση και η αυτονομία οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια – όπως έχει φανεί και από την εμπειρία χωρών όπου έχουν προχωρήσει νωρίτερα – σε μεγαλύτερη ταξική διαφοροποίηση των σχολείων και των μαθητών. Ενώ η αξιολόγηση είναι το βασικό εργαλείο για την προώθηση της παραπάνω κατεύθυνσης. Ενα ακόμα από τα κεντρικά ζητήματα, η ενίσχυση της πρόωρης επαγγελματικής εκπαίδευσης σε βάρος της απρόσκοπτης ολοκλήρωσης ενός βασικού επιπέδου γενικής μόρφωσης, τίθεται ως στόχος απ” όλες τις κυβερνήσεις της τελευταίας εικοσαετίας. Συνοδεύεται, μάλιστα, την τελευταία δεκαετία από το στόχο επέκτασης της μαθητείας, ο οποία από τη μια εξασφαλίζει πάμφθηνο εργατικό δυναμικό για το κεφάλαιο, ενώ από την άλλη συμβάλλει στις μικρότερες ηλικίες (μαζί με τα «απαραίτητα» μαθήματα επιχειρηματικότητας που σχεδιάζουν να τα ενισχύσουν ακόμη και από το Δημοτικό) στην εκπαίδευση των νέων να σκέφτονται σύμφωνα με τα συμφέροντα του εκάστοτε εργοδότη.

Και ο πανομοιότυπος λόγος που αρθρώνουν τόσο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η ΝΔ για τα παραπάνω θέματα, που αποτυπώνουν βέβαια τις αντίστοιχες θέσεις του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ, όπως φαίνεται και από τον παραπάνω πίνακα, είναι χαρακτηριστικός. Δείχνει ότι υπάρχει συναίνεση στα βασικά, στις κύριες αναδιαρθρώσεις που επιδιώκει το κεφάλαιο, γι” αυτό και όποια αντιπαράθεση βλέπουμε τα τελευταία δυο χρόνια ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στον τομέα της Παιδείας, ακόμα κι αν γίνεται σε υψηλούς τόνους, είναι είτε πάνω σε δευτερεύοντα ζητήματα, είτε εκπορεύεται από την αγωνία τους για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα των αναδιαρθρώσεων σε όφελος του κεφαλαίου (βλέπε περιπτώσεις κριτικής της ΝΔ περί αποσπασματικών μέτρων κ.ο.κ).

 Στις παραπάνω κατευθύνσεις, βέβαια, πρέπει να προσθέσουμε και το θέμα του εκπαιδευτικού προσωπικού και της διαχείρισής του, που εντάσσεται έντονα στις «ανησυχίες» του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ. Είναι ένα θέμα που ήρθε επιτακτικά στο προσκήνιο τα χρόνια της κρίσης. Η ΝΔ, όταν ήταν στην κυβέρνηση, προσπάθησε να κάνει παρεμβάσεις με την κατάργηση ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ που έβγαλε σε διαθεσιμότητα τους αντίστοιχους εκπαιδευτικούς, ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε να επαναφέρει αυτές τις ειδικότητες και τους αντίστοιχους εκπαιδευτικούς, ωστόσο βρέθηκε ως κυβέρνηση και πάλι μπροστά στο ίδιο πρόβλημα να διαχειριστεί. Ετσι, με τη σειρά του, βρήκε φέτος τη φόρμουλα της λεγόμενης «ελάφρυνσης των μαθητών» από ώρες μαθημάτων στα Δημοτικά και τα Γυμνάσια, κάτι που οδήγησε και πάλι σε απολύσεις χιλιάδων εκπαιδευτικών (μη επαναπροσλήψεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών που για χρόνια εργάζονταν στην εκπαίδευση). Ομως και πάλι αυτό δεν είναι αρκετό. Γι” αυτό και επεξεργάζονται νέες συνταγές για μειώσεις εκπαιδευτικού προσωπικού.

 Όλα τα παραπάνω είναι εντελώς ξένα με τα συμφέροντα των εργατών, των εκπαιδευτικών και των ανθρώπων του λαού και του μόχθου, που πασχίζουν για τη μόρφωση των παιδιών τους. Η κοινή γλώσσα των εκπροσώπων του κεφαλαίου για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του, είναι «ξένη γλώσσα» για να περιγράψει την ολόπλευρη και ολοκληρωμένη μόρφωση όλων των παιδιών του λαού.