Monthly Archives: Μαρτίου 2014
Απεργιακές κινητοποιήσεις , από ΑΔΕΔΥ και ΔΟΕ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
H E.E. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. σε σημερινή έκτακτη συνεδρίασή της και αφού επανεκτίμησε τις τελευταίες εξελίξεις, αποφάσισε την τροποποίηση της προηγούμενης απόφασής της σχετικά με τις απεργιακές κινητοποιήσεις στο Δημόσιο Τομέα και συγκεκριμένα κηρύσσει:
- 1. 24ωρη Πανελλαδική Απεργία στο Δημόσιο την Τετάρτη, 12 Μαρτίου 2014, ενάντια στο υπό ψήφιση Νομοσχέδιο «Διοικητικές Απλουστεύσεις – Καταργήσεις, Συγχωνεύσεις Νομικών Προσώπων και Υπηρεσιών του Δημόσιου Τομέα – Τροποποίηση διατάξεων Π.Δ. 318/1992 (Α 161) και λοιπές ρυθμίσεις», που συζητείται στην ολομέλεια της Βουλής. Το εν λόγω νομοσχέδιο προβλέπει την κατάργηση Νομικών Προσώπων του Δημοσίου, την άμεση απόλυση ή τη διαθεσιμότητα κι άλλων δημοσίων υπαλλήλων, ενώ ταυτόχρονα προωθεί την καθιέρωση ενός μόνιμου μηχανισμού δημιουργίας δεξαμενών νέων διαθεσιμοτήτων μέσω της εφαρμογής νέου συστήματος «αξιολόγησης» και της καθιέρωσης υποχρεωτικής ποσόστωσης.
- 2. 48ωρη Απεργιακή Κινητοποίηση Την Τετάρτη, 19 Μαρτίου και Πέμπτη, 20 Μαρτίου 2014, εν όψει των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων που ήδη βρίσκονται σε διαθεσιμότητα το τελευταίο οκτάμηνο.
Στις 12 και στις 19 Μαρτίου θα πραγματοποιηθούν Απεργιακά Συλλαλητήρια στην πλατεία Κλαυθμώνος, στις 11:00 π.μ., με πορεία προς τη Βουλή και το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.
Σας ενημερώνουμε επίσης ότι
1. Αμέσως μετά τις εν λόγω απεργιακές κινητοποιήσεις και συγκεκριμένα, την Παρασκευή, 21 Μαρτίου 2014, θα συνεδριάσει το Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., με σκοπό την εκτίμηση και περαιτέρω κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, ενάντια στις απολύσεις και τη διάλυση του Δημοσίου Τομέα.
2. Η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. στο πλαίσιο της προσπάθειας για την καλύτερη δυνατή ενημέρωση των συναδέλφων, αλλά και ευρύτερα της Κοινωνίας, για την ολομέτωπη επίθεση που δέχονται, από την Κυβέρνηση και την Τρόικα, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι Δημόσιες Υπηρεσίες και τα Κοινωνικά Αγαθά, θα δώσει Συνέντευξη Τύπου, τη Δευτέρα, 10 Μαρτίου 2014, στις 13:00.
ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ – ΤΩΡΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ
- Καλούμε κάθε Ομοσπονδία του Δημοσίου, κάθε Πρωτοβάθμιο Σύλλογο ή Σωματείο, κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη, να πάρουν στα χέρια τους το ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ – ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ που αποφάσισε η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. για το επόμενο διάστημα, για να δημιουργήσουμε τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση και δυναμική του αγώνα μας.
- Καλούμε κάθε Νομαρχιακό μας Τμήμα στην Περιφέρεια να προετοιμάσει και να πραγματοποιήσει ανάλογα Συλλαλητήρια σε όλες τις πόλεις της χώρας στο πλαίσιο της 24ωρης και της 48ωρης Απεργιακής Κινητοποίησης
- Καλούμε τις Συνδικαλιστικές Οργανώσεις του Ιδιωτικού Τομέα, τους Επαγγελματικούς και Κοινωνικούς Φορείς να δημιουργήσουμε ένα κοινό απεργιακό και αγωνιστικό μέτωπο απέναντι σε μία πολιτική που μας πλήττει όλους.
- Καλούμε κάθε εργαζόμενη, εργαζόμενο, του Δημοσίου ή του Ιδιωτικού Τομέα, ελεύθερο επαγγελματία, μικρομεσαίο, άνεργο, συνταξιούχο, νέο και νέα να στηρίξει τις απεργιακές κινητοποιήσεις του επόμενου διαστήματος.
ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΜΑΣ ΑΦΟΡΟΥΝ ΟΛΟΥΣ
ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΛΗΤΤΕΙ ΟΛΟΥΣ
ΤΩΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ
Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Η νέα εγκύκλιος του Υφυπουργού παιδείας για την αυτοαξιολόγηση και η ορθότητα των θέσεων της ΔΟΕ, από ΔΟΕ
Η εγκύκλιος του Υφυπουργού Παιδείας για την αυτοαξιολόγηση επιβεβαιώνει την ορθότητα των θέσεων της ΔΟΕ
Να σταματήσει τώρα η Αξιολόγηση – Χειραγώγηση
Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. πληροφορήθηκε το περιεχόμενο της νέας εγκυκλίου του Υπουργείου Παιδείας αναφορικά με την αυτοαξιολόγηση και διαπιστώνει ότι στο σύνολο της, σχεδόν, αναγνωρίζει, τις θέσεις, που από την πρώτη στιγμή, με πλήρη και εμπεριστατωμένη νομική τεκμηρίωση εκφράσαμε.
Συγκεκριμένα, με χθεσινή εγκύκλιο που φέρει την υπογραφή του Υφυπουργού Παιδείας, δίνονται, υποτίθεται, διευκρινήσεις σχετικά με την εφαρμογή του θεσμού της ΑΕΕ. Κατ’ αρχήν, η παραπάνω εγκύκλιος φαίνεται να επαναλαμβάνει τη διατύπωση της εγκυκλίου που είχε εκδοθεί στις 10/12/2013 η οποία όριζε «…Η εφαρμογή της ΑΕΕ στα σχολεία είναι υποχρεωτική και την ευθύνη της υλοποίησης έχουν οι Διευθυντές των σχολικών μονάδων, με την επιστημονική /παιδαγωγική στήριξη των Σχ. Συμβούλων και τη διοικητική των Δ/ντών Διευθύνσεων… Η διαδικασία πραγματοποιείται από ομάδες εργασίας των εκπαιδευτικών με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων.»
Αυτή ακριβώς ήταν και η θέση της γνωμοδότησής της Νομικής Σύμβουλου της Δ.Ο.Ε. στις 14/2/2014 και, φυσικά, ποτέ δεν αμφισβητήθηκε από τη Δ.Ο.Ε.
Από την άλλη πλευρά, η Δ.Ο.Ε. με τις αποφάσεις, ενισχυμένες από τη νομική τεκμηρίωση που έδωσε η γνωμοδότηση της Νομικής της Συμβούλου, τόνιζε από την πρώτη στιγμή, ότι αν και η ΑΕΕ είναι μια υποχρεωτική διαδικασία η συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις ομάδες εργασίας δεν μπορεί να είναι υποχρεωτική, αφού το έργο των ομάδων εργασίας θα πραγματοποιείται, ουσιαστικά, εκτός του ωραρίου εργασίας τους.
Η χθεσινή «διευκρίνιση» του Υπουργείου «…Οι εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στις ομάδες εργασίας, εργάζονται εκτός διδακτικού ωραρίου, εντός όμως του εργασιακού ωραρίου» αποδέχεται ότι αυτό που έλεγε η εγκύκλιός του στις 10 Δεκεμβρίου, δηλαδή: «…Ο Σύλλογος των Διδασκόντων κάθε σχολικής μονάδας για τον προγραμματισμό, την οργάνωση και τον συντονισμό της διαδικασίας των ομάδων εργασίας, μπορεί να συνεδριάσει και σε ώρες που ο ίδιος θεωρεί κατάλληλες, εκτός ωραρίου εργασίας», είναι ο μόνος τρόπος να εργαστούν οι ομάδες εργασίας, αφού ο χρόνος του εργασιακού ωραρίου, που απομένει προς αξιοποίηση μετά τη λήξη του διδακτικού ωραρίου είναι από μηδενικός (βλέπε σχολεία ΕΑΕΠ) ως ελάχιστος (υπόλοιπα σχολεία) και σίγουρα για το έργο απαιτείται η παραβίαση του εργασιακού ωραρίου, κάτι που κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει από τους εκπαιδευτικούς.
Το Υπουργείο συνεπώς, με τη χθεσινή του εγκύκλιο επιβεβαιώνει τη θέση, που αποφασιστικά τηρήθηκε από τους εκπαιδευτικούς όλο το προηγούμενο διάστημα, οι οποίοι με τις αποφάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων, δε συγκρότησαν τις ομάδες εργασίας.
Επίσης, τη μη υποχρεωτικότητα της συμμετοχής των εκπαιδευτικών αποδέχεται η πολιτική ηγεσία και με τη διατύπωση: «…Οι εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στις ομάδες εργασίας…» . Είναι σαφές, ότι αν το Υπουργείο μπορούσε να υποστηρίξει κάτι άλλο θα το έλεγε καθαρά, αναφερόμενο σε όλους τους εκπαιδευτικούς.
Συνάδελφοι,
είναι ολοφάνερο, ότι το Υπουργείο Παιδείας έχει λάβει το μήνυμα της καθολικής άρνησης για συγκρότηση των ομάδων εργασίας. Γι’ αυτό το λόγο επανέρχεται με μια χλιαρή εγκύκλιο, όπου αναμασά το περιεχόμενο της προηγούμενης. Οι φήμες του «εντέλλεσθε», που διέρρεαν το τελευταίο χρονικά διάστημα διαψεύστηκαν από την ίδια την πολιτική ηγεσία, που αντιλαμβανόμενη από τη μια το αδιέξοδο στο οποίο την έφερε η τακτική του μονολόγου και από την άλλη τη νομική αβασιμότητα των ενεργειών της επιχειρεί «ηρωική έξοδο», κατανοώντας, τους κινδύνους, που ελλοχεύουν σε ένα «εντέλλεσθε», όταν αυτό αφορά παράνομες ενέργειες.
Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. καλεί τους εκπαιδευτικούς να συνεχίσουν να τηρούν την ίδια δυναμική στάση, που έχουν τηρήσει μέχρι σήμερα, να προχωρούν στη σύνταξη πρακτικών μη συγκρότησης των ομάδων εργασίας, να αρνούνται να αποδεχτούν την αξιολόγηση – χειραγώγηση της κατηγοριοποίησης και των απολύσεων. Κάθε μέρα, που περνά, χωρίς να πραγματοποιούνται τα σχέδια της πολιτικής ηγεσίας, αποτελεί μια νίκη για τους εκπαιδευτικούς, που τους φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην ανατροπή των αντιεκπαιδευτικών πολιτικών.
ΤΟ ΔΣ της ΔΟΕ
Η 8η Μάρτη … ένα μάθημα Ιστορίας
Η 8η Μάρτη είναι η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας!
Ακόμα κι αν δεν το ήξερες, ίσως έχεις παρατηρήσει ότι τη μέρα αυτή μερικοί προσφέρουν στις γυναίκες λουλούδια, άλλοι τους εύχονται Χρόνια Πολλά και, αν είσαι από εκείνους που δεν τους ξεφεύγει τίποτα, μπορεί να πρόσεξες ότι κάποιοι μιλούν για τα «δικαιώματα της γυναίκας».
Όλα αυτά σίγουρα σε έχουν μπερδέψει!
Μα γιατί να υπάρχει γιορτή για τη γυναίκα;… έχεις αναρωτηθεί.
Πρώτα-πρώτα, χρειάζεται να ξέρεις ότι η 8η Μάρτη δεν είναι μια τυχαία μέρα!
Στις 8 του Μάρτη, πριν από 157 χρόνια (το 1857), οι γυναίκες που εργάζονταν στις βιοτεχνίες ενδυμάτων στη Νέα Υόρκη, οι φάντρες δηλαδή και οι ράφτρες, έκαναν μια μεγάλη απεργία.
Τι ζητούσαν αυτές οι γυναίκες;…
Θα σου φανεί περίεργο αλλά, ενώ έκαναν την ίδια δουλειά με τους άντρες συντρόφους τους, πληρώνονταν λιγότερο! Δούλευαν πάνω από 12 ώρες την ημέρα μέσα σε απίστευτα άθλιες συνθήκες.
Αν έχεις διαβάσει το βιβλίο του Γάλλου συγγραφέα Εκτόρ Μαλό «Με οικογένεια», σίγουρα πήρες μια ιδέα για το ποια ήταν η ζωή τους, αφού μεγάλο μέρος του μυθιστορήματος περιγράφει ένα κλωστήριο σε μια μικρή πόλη της Γαλλίας. Τα εργοστάσια της βαμβακουργίας απασχολούσαν κυρίως γυναίκες εργάτριες, ακόμα και σε πολύ μικρές ηλικίες όπως η δική σου, είτε βρίσκονταν στη Γαλλία είτε στην Αγγλία είτε στην Αμερική.
Οι εργάτριες, λοιπόν, της Νέας Υόρκης ζητούσαν καλύτερα μεροκάματα, λιγότερες ώρες και πιο ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Καθημερινά γίνονταν πορείες και πικετοφορίες διαμαρτυρίας και καθημερινά χτυπιούνταν από την αστυνομία. Αλλά γιατί;… μπορεί πάλι να αναρωτηθείς. Γιατί να χτυπάει η αστυνομία τις γυναίκες αυτές αφού ζητούσαν μόνο το δίκιο τους;…
Είναι απλό. Αν δέχονταν να πληρώνουν παραπάνω τις γυναίκες και τα παιδιά που δούλευαν στα εργοστάσιά τους, οι εργοστασιάρχες θα έβγαζαν λιγότερο κέρδος! Δε τους σύμφερε ούτε να δεχτούν τα αιτήματα των γυναικών ούτε να συνεχιστεί η απεργία τους. Η απεργία αυτή δεν ήταν η πρώτη. Υπήρξαν και αρκετές άλλες στο παρελθόν (η πρώτη αποκλειστικά γυναικεία απεργία είχε γίνει το 1820 στη Νέα Αγγλία) με μεγάλη επιτυχία που κατατρόμαξε τις αρχές. Έτσι, οι εργοστασιάρχες είχαν στο πλευρό τους και την αστυνομία και τους δικαστές, όπως και σήμερα…
Μεγάλες απεργίες έγιναν στη Νέα Υόρκη και το 1910. 20000 εργάτριες απέργησαν για 13 εβδομάδες! Το 1912, έγινε μια μεγάλη πορεία 23000 γυναικών που διεκδικούσαν ίσο μεροκάματο, 10 ώρες δουλειάς, δικαίωμα ψήφου αλλά και την κατάργηση της παιδικής εργασίας.
Από το 19ο αιώνα, σε Ευρώπη και Αμερική, η εργασία αγοριών και κοριτσιών σε εργοστάσια και ορυχεία φούσκωσε κάμποσο τα πορτοφόλια των αφεντικών αφού τα παιδιά, αρχίζοντας από 4 χρονών, πρόσφεραν την εργασία τους σχεδόν τζάμπα!
Πηγαίνω στο ορυχείο γύρω στις 4 η ώρα (μερικές φορές κατά τις 3.30 το πρωί) και φεύγω στις 5.30 το απόγευμα. Όταν έχει φως τραγουδάω, ποτέ όμως μέσα στο σκοτάδι. Τότε δεν τολμώ να τραγουδήσω. Δεν αγαπώ τις γαλαρίες… Πολλές φορές έχω ακούσει να μιλούν για το Χριστό. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ήρθε στη γη, ούτε γιατί πέθανε. Αλλά αυτός έβρισκε κανένα λιθαράκι για να ακουμπάει το κεφάλι του. Πόσο θα ’θελα, αντί για τις γαλαρίες, να πήγαινα στο σχολείο…
Σάρα Γκούντερ, 8 ετών
Κατεβαίνω στη γαλαρία στις 7 το πρωί και βγαίνω κατά τις 6 το απόγευμα, μερικές φορές κατά τις 7. Δουλεύω πάντα χωρίς κάλτσες, χωρίς παπούτσια, χωρίς φόρμα. Μόνο το μισοφόρι μου φοράω. Δουλεύω μαζί με τους άντρες. Εκείνοι είναι ολόγυμνοι. Στην αρχή φοβόμουνα πολύ και δεν μου άρεσε αυτό. Τώρα συνήθισα και δεν με νοιάζει. Μου φέρονται όμως καλά. Δεν ξέρω ούτε να διαβάζω ούτε να γράφω.
Μαίρη Μπάρετ, 14 ετών
«Ω, δεν είναι κρίμα ένα όμορφο κορίτσι σαν εμένα να πρέπει να το στέλνουν
στο εργοστάσιο με μισθούς της πείνας και στο τέλος να πεθάνει;…»
(τραγούδι βαμβακεργατριών σε γυναικεία απεργία το 1836»
Και τι έγινε ύστερα;…
Πολλά! Πάντως, οι αγώνες των εργατριών δεν έμειναν χωρίς αποτέλεσμα. Η απεργία του 1910 διαλύθηκε μόνο όταν έγιναν συμβιβασμοί στις περισσότερες επιχειρήσεις, γιατί ο ενθουσιασμός και το πείσμα των γυναικών έδειξαν ότι δεν είχαν πρόθεση να υποχωρήσουν.
Το 1910 η αγωνίστρια του εργατικού κινήματος Κλάρα Τσέτκιν πρότεινε στη Συνδιάσκεψη σοσιαλιστριών γυναικών στην Κοπεγχάγη να τιμηθούν οι ιστορικές διαδηλώσεις των αμερικανίδων εργατριών και να αφιερωθεί η 8η Μάρτη στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα τους!
Αλλά στην Ελλάδα;… θα ρωτήσεις. Τι έκαναν οι εργάτριες στην Ελλάδα;… Ή μήπως οι Έλληνες εργοδότες ήταν περισσότερο «σπλαχνικοί», λιγότερο «κερδοσκόποι» από τους Άγγλους, τους Γάλλους, τους Αμερικάνους και τα υπόλοιπα «ξένα» αφεντικά που εκμεταλλεύονταν τους εργάτες τους;
Όχι βέβαια! Στις 13 Απριλίου του 1892 έγινε η πρώτη απεργία εργατριών στην υφαντουργία των Αδελφών Ρετσίνα, στον Πειραιά, όταν μειώθηκε το ισχνό μεροκάματό τους την ίδια στιγμή που τ’ αφεντικά αποκτούσαν το πέμπτο εργοστάσιό τους!
Τα επόμενα χρόνια, οι κινητοποιήσεις των Ελληνίδων εργατριών συνεχίστηκαν, δίνοντας και θύματα στον αγώνα κατά της εκμετάλλευσης από τους εργοδότες, όπως έγινε με τις καπνεργάτριες το 1924, το 1926, το 1927, το 1936…
Το 1977 ο ΟΗΕ καλεί κάθε χώρα να αφιερώνει αυτή την ημέρα στα δικαιώματα των γυναικών. Όμως οι εργαζόμενες γυναίκες δεν έχουν ακόμα κατακτήσει την ισοτιμία τους αφού κάποιοι εξακολουθούν να κερδίζουν από την καταπίεσή τους!
Σήμερα, για τις γυναίκες στο εργοστάσιο, στο χωράφι, στο μικρομάγαζο, στο γραφείο, τις απλήρωτες ή άνεργες γυναίκες -όπως ίσως και για τη μητέρα σου- τα λουλούδια δε λένε τίποτα χωρίς το ψωμί. Τα Χρόνια Πολλά είναι κοροϊδία όταν κάποιοι ενδιαφέρονται να ζήσεις λίγα για να ζήσουν εκείνοι περισσότερα. Και τα δικαιώματα είναι απλώς μια λέξη, αφού η ιστορία απέδειξε πως τίποτα δε γίνεται δικό σου αν δεν αγωνιστείς πρώτα γι’ αυτό.
Τώρα ξέρεις ότι η 8η Μάρτη δεν είναι μέρα γιορτής!
Είναι μέρα τιμής και μνήμης για εκείνες τις εργάτριες που έσπασαν το φόβο τους, τολμώντας να διεκδικήσουν όσα τους ανήκαν, και για όσες άλλες τις ακολούθησαν αργότερα!
Είναι μέρα υπόσχεσης για νέους αγώνες των εργαζόμενων γυναικών του σήμερα!
Η 8η Μάρτη
Για τις γυναίκες και τους άντρες εργαζόμενους είναι μέρα σκέψης και δράσης γιατί δεν είναι ούτε το φύλο ούτε το χρώμα ούτε η φυλή που κάνουν τους ανθρώπους αντίπαλους!
Για τα κορίτσια και τα αγόρια είναι μέρα ερωτήσεων, γνώσης, συζήτησης και πλησιάσματος μεταξύ τους γιατί θα είναι η επόμενη γενιά αγωνιστών. Χέρι με χέρι θα βαδίσουν προς το μέλλον! Μαζί θα φτιάξουν ένα νέο κόσμο χωρίς αδικία και εκμετάλλευση…
Το ΔΣ