http://www.youtube.com/watch?v=NHkrH3S6sbo

ΜΕΛΕΤΗ

Από τις περίπου 6.900 γλώσσες
της Γης, μία πεθαίνει κάθε δύο
εβδομάδες: Στο συμπέρασμα αυτό
καταλήγει νέα μελέτη,
επισημαίνοντας ότι η οικονομική
ανάπτυξη, η άνοδος του ΑΕΠ και η
παγκοσμιοποίηση, που
χρησιμοποίησε τεχνικές της
βιολογίας και της οικολογίας,
είναι οι κυριότερες αιτίες αυτής
της εξέλιξης.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον
δρα Τατσούγια Αμάνο του Τμήματος
Ζωολογίας του Πανεπιστημίου
Κέμπριτζ, που έκαναν τη σχετική
δημοσίευση στο περιοδικό
βιολογίας της Βασιλικής
Εταιρείας επιστημών της
Βρετανίας «Proceedings of Royal Society
B», σύμφωνα με το BBC και το
«Science», τόνισαν ότι οι
γλώσσες που απειλούνται κατ”
εξοχήν, μιλιούνται κυρίως από
μειονότητες στις ανεπτυγμένες
χώρες της Βόρειας Αμερικής, της
Ευρώπης και της Αυστραλίας και
εκεί είναι που πρέπει να στραφεί
πρωτίστως η προσοχή για την
προστασία τους.

«Οι γλώσσες του πλανήτη
χάνονται σήμερα με ταχύ ρυθμό.
Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή
κατάσταση», δήλωσε ο Αμάνο (που
έχει ειδικευτεί στην εξαφάνιση
των διαφόρων ειδών ζώων) και
εκτίμησε ότι περίπου το ένα
τέταρτο (25%) των γλωσσών της Γης
βρίσκονται πλέον υπό απειλή
εξαφάνισης.

Υπάρχουν γλώσσες, όπως η “Ανω
Τανάνα που την μιλούν το πολύ 25
άνθρωποι στην Αλάσκα, που
κινδυνεύουν άμεσα να
εξαφανιστούν για πάντα από
προσώπου Γης. Στην Ευρώπη,
γλώσσες όπως η Ούμε Σάμι στη
βόρεια Σκανδιναβία, απειλούνται
με παρόμοια μοίρα. Σύμφωνα με
τους ερευνητές, «καθώς
αναπτύσσεται η οικονομία, μία
γλώσσα συχνά καταλήγει να
κυριαρχήσει στην πολιτική και
εκπαιδευτική σφαίρα της χώρας.
Οι άνθρωποι αναγκάζονται να
υιοθετήσουν την κυρίαρχη γλώσσα,
αλλιώς κινδυνεύουν να
αποκλειστούν οικονομικά και
πολιτικά».

Αλλά και στις λιγότερο
αναπτυγμένες περιοχές, όπως στα
Ιμαλάια και στους τροπικούς,
υπάρχουν γλώσσες που δεν τις
μιλάνε πάνω από οκτώ άνθρωποι
συνολικά. Όσο ταχύτερα θα
αναπτύσσεται μια χώρα σε αυτές
τις περιοχές, επεσήμανε ο Αμάτο,
τόσο οι γλώσσες αυτές, όπως
ορισμένα είδη ζώων, θα
αντιμετωπίζουν άμεσο κίνδυνο
εξαφάνισης, γι” αυτό
χρειάζεται να ληφθούν μέτρα
διαφύλαξής τους.

Εκτός από τις οικονομικές
αιτίες, ασφαλώς υπάρχουν και
άλλοι παράγοντες που ευθύνονται
για την εξαφάνιση μιας γλώσσας,
κυρίως ιστορικοί και πολιτικοί,
εκτεταμένες ασθένειες κ.α.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26514&subid=2&pubid=113339738

Μοιραζόμαστε μερικές σκέψεις προσπαθώντας να ξεπεράσουμε το κλίμα ψυχολογικού και κοινωνικού αποκλεισμού που θέτει το Υπουργείο με τους νέους ορισμούς του για την Αξιολόγηση –τραγέλαφο στην ιστορία της εκπαίδευσης .
Οι κλίμακες μέτριος ,καλός , πολύ καλός άριστος θέτουν σε αποκλεισμό μεγάλη μερίδα εκ/κων που είτε το αξίζουν είτε όχι υποκύπτουν σ ’ ένα σχέδιο ολοκληρωτικής ισοπέδωσης των αξιών και των οραμάτων για την παιδεία.
Αντί λοιπόν να απευθύνει σε όλους τους εκπαιδευτικούς ένα μήνυμα για «ανανέωση» , ενός «γερασμένου κλάδου» από τις στερήσεις και τις ελλείψεις στο εκπαιδευτικό τομέα , τον θέτει υπόλογο για όλα τα δεινά με απειλές και ποσοστώσεις και διχασμό .
Διαπιστώνεται ότι το στρεβλό εκπαιδευτικό σύστημα είναι η αιτία της αποτυχίας και της ρήξης των δεσμών της πολιτικής συνοχής με τον κοινωνικό βίο και τις αξίες της σύγχρονης κοινωνίας! Ένα εκπαιδευτικό σύστημα απαξιωτικό και αντίθετο σε κάθε μορφή προόδου .Ξεκινώντας από την ταυτότητα του εκπαιδευτικού , πέρα από κάθε κρατικιστική αντίληψη η οποία θέλει το δάσκαλο ως «δημόσιο υπάλληλο» , πρέπει να δοθεί και πάλι έμφαση στο χαρακτήρα της εκπαίδευσης ως πολιτιστικού αγαθού και στους εκπαιδευτικούς ως φορείς αυτού του Πολιτισμού και όχι μόνο, εφόσον συντρέχουν και εργασιακά δικαιώματα.
Όπως διαφαίνεται από την αρχή της κυβερνητικής πολιτικής , το βάρος της οικονομικής κρίσης έπεσε στον κρατικό τομέα , καταλήγοντας η Υγεία και η Παιδεία να μπαίνουν σε καραντίνα για τα επόμενα χρόνια ενώ απονέμεται δικαιοσύνη στους κατέχοντες αξιώματα καταστολής και ελέγχου.
Στην παρούσα κατάσταση χρειάζεται να βρούμε τη δύναμη προς την κατεύθυνση ν΄ ανοίξει ο δρόμος στην ανανέωση και στην «αυτοεπιμόρφωση» της κάθε σχολικής μονάδας σαν συνέχεια της αυτοαξιολόγησης που ζητάει το Υπουργείο την οποία πραγματοποίησαν πολλοί σύλλογοι με κάθε συνέπεια. Για να φύγει από πάνω μας ο βραχνάς της επόμενης μέρας θυμίζοντας πάλι ότι μοναδικό μέλημα της Πολιτείας είναι η αύξηση των παροχών για την εκπαίδευση ,ώστε να μπορούμε απερίσπαστα και με την αρωγή των σχολικών συμβούλων και των Συλλόγων διδασκόντων που φθίνουν και αργοσαλεύουν να χαιρόμαστε τη σχολική ζωή μαζί με τους μαθητές μας και τους γονείς που είναι πάντα στο πλευρό μας . Έτσι μόνο ενισχύεται η εικόνα των εκπαιδευτικών για να αρχίσει και η κοινωνία να εκτιμά ξανά τον αγώνα για γνώση , ως αξία και ως επένδυση για την κοινωνία του αύριο.
Α.Π