ΑΝΤΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

Μοιραζόμαστε μερικές σκέψεις προσπαθώντας να ξεπεράσουμε το κλίμα ψυχολογικού και κοινωνικού αποκλεισμού που θέτει το Υπουργείο με τους νέους ορισμούς του για την Αξιολόγηση –τραγέλαφο στην ιστορία της εκπαίδευσης .
Οι κλίμακες μέτριος ,καλός , πολύ καλός άριστος θέτουν σε αποκλεισμό μεγάλη μερίδα εκ/κων που είτε το αξίζουν είτε όχι υποκύπτουν σ ’ ένα σχέδιο ολοκληρωτικής ισοπέδωσης των αξιών και των οραμάτων για την παιδεία.
Αντί λοιπόν να απευθύνει σε όλους τους εκπαιδευτικούς ένα μήνυμα για «ανανέωση» , ενός «γερασμένου κλάδου» από τις στερήσεις και τις ελλείψεις στο εκπαιδευτικό τομέα , τον θέτει υπόλογο για όλα τα δεινά με απειλές και ποσοστώσεις και διχασμό .
Διαπιστώνεται ότι το στρεβλό εκπαιδευτικό σύστημα είναι η αιτία της αποτυχίας και της ρήξης των δεσμών της πολιτικής συνοχής με τον κοινωνικό βίο και τις αξίες της σύγχρονης κοινωνίας! Ένα εκπαιδευτικό σύστημα απαξιωτικό και αντίθετο σε κάθε μορφή προόδου .Ξεκινώντας από την ταυτότητα του εκπαιδευτικού , πέρα από κάθε κρατικιστική αντίληψη η οποία θέλει το δάσκαλο ως «δημόσιο υπάλληλο» , πρέπει να δοθεί και πάλι έμφαση στο χαρακτήρα της εκπαίδευσης ως πολιτιστικού αγαθού και στους εκπαιδευτικούς ως φορείς αυτού του Πολιτισμού και όχι μόνο, εφόσον συντρέχουν και εργασιακά δικαιώματα.
Όπως διαφαίνεται από την αρχή της κυβερνητικής πολιτικής , το βάρος της οικονομικής κρίσης έπεσε στον κρατικό τομέα , καταλήγοντας η Υγεία και η Παιδεία να μπαίνουν σε καραντίνα για τα επόμενα χρόνια ενώ απονέμεται δικαιοσύνη στους κατέχοντες αξιώματα καταστολής και ελέγχου.
Στην παρούσα κατάσταση χρειάζεται να βρούμε τη δύναμη προς την κατεύθυνση ν΄ ανοίξει ο δρόμος στην ανανέωση και στην «αυτοεπιμόρφωση» της κάθε σχολικής μονάδας σαν συνέχεια της αυτοαξιολόγησης που ζητάει το Υπουργείο την οποία πραγματοποίησαν πολλοί σύλλογοι με κάθε συνέπεια. Για να φύγει από πάνω μας ο βραχνάς της επόμενης μέρας θυμίζοντας πάλι ότι μοναδικό μέλημα της Πολιτείας είναι η αύξηση των παροχών για την εκπαίδευση ,ώστε να μπορούμε απερίσπαστα και με την αρωγή των σχολικών συμβούλων και των Συλλόγων διδασκόντων που φθίνουν και αργοσαλεύουν να χαιρόμαστε τη σχολική ζωή μαζί με τους μαθητές μας και τους γονείς που είναι πάντα στο πλευρό μας . Έτσι μόνο ενισχύεται η εικόνα των εκπαιδευτικών για να αρχίσει και η κοινωνία να εκτιμά ξανά τον αγώνα για γνώση , ως αξία και ως επένδυση για την κοινωνία του αύριο.
Α.Π