Παραχώρηση αίθουσας για Γραφεία του Συλλόγου μας, από Σχολική Επιτρ.

Για να διαβάσετε την έγκριση της Παραχώρησης της αίθουσας τους 2ου Δ/Σ προς τον Σύλλογό μας για χρήση Γραφείων, πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο:

Σχολικη Επιτροπη για Γραφεια Συλλογου

 

 

 

Καθαίρεση αιρετών

Αθήνα 14/6/12

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

            Με αφορμή την καθαίρεση αιρετών εκπροσώπων, από περιφερειακούς διευθυντές, λόγω της συμμετοχής τους  ως υποψήφιοι βουλευτές στις εκλογές της 6ης Μάη,  το Δ.Σ. της ΔΟΕ εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία του για την καθαίρεσή τους από τα υπηρεσιακά συμβούλια και δηλώνει τα εξής:

  • Επαναλαμβάνουμε τη θέση μας για πλήρη πολιτικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα σε όλους τους δημόσιους υπάλληλους.
  • Την άσκηση αυτών των δικαιωμάτων χωρίς κανένα επιπλέον εμπόδιο  από την πλευρά της διοίκησης.

Εκφράζουμε την έντονη διαφωνία μας γιατί  σε αυτές τις συνθήκες το Υπουργείο εφαρμόζει επιλεκτικά το νόμο που προβλέπει  την επαναφορά των υπαλλήλων  υποψηφίων βουλευτών στις εκλογές της 6ης Μάη  στη θέση και στο αξίωμα τους.  Η συνέχιση της  καθαίρεσης,  επιλεκτικά των αιρετών,  αποτελεί αλλοίωση της έκφρασης των εκπαιδευτικών στην εκπροσώπησή τους στα υπηρεσιακά συμβούλια.

Επισημαίνουμε ακόμα, ότι ιδιαίτερα για την περίπτωση των αιρετών συναδέλφων, δεν χρειάζεται να γίνει οποιαδήποτε αναμόρφωση των υπηρεσιακών συμβουλίων, που ισοδυναμεί με καθαίρεσή τους, δεδομένου ότι τα υπηρεσιακά συμβούλια βρίσκονται σε αναστολή λειτουργίας την  προεκλογική περίοδο, δε συνεδριάζουν  και  δεν πραγματοποιούν υπηρεσιακές μεταβολές.

Απαιτούμε την άμεση ακύρωση των αποφάσεων των περιφερειακών διευθυντών και την επαναφορά των συναδέλφων- αιρετών  στη θέση την οποία είχαν.

 

 

Από τη Δ.Ο.Ε.

ταινίες διαχρονικές

από ΠΕΜΠΤΗ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ έως και ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΙΟΥΝΙΟΥ
θα προβάλλονται στους κινηματογράφους οι παρακάτω ταινίες
1) » ΜΩΡΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ « των των Φρεντ Νιουμέγιερ και Σαμ Τέιλορ
Ο ιδιοφυής κωμικός Χάρολντ Λόιντ 
σε μια ξεκαρδιστική ερμηνεία στη καλύτερη ταινία του .
Θα προβάλλεται καθημερινά στον κινηματογράφο
ΖΕΦΥΡΟ 
στις 21:00 και 23:00 .


2) Για τρίτη εβδομάδα συνεχίζεται σε επετειακή επανέκδοση 70 χρόνων
το αριστούργημα του  MICHAEL CURTIZ  « CASABLANCA » .
Η καλύτερη ταινία όλων των εποχών με τις ανεπανάληπτες
ερμηνείες των HUMPHREY BOGART και INGRID BERGMAN 
θα προβάλλεται καθημερινά στον κινηματογράφο
ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ 
στις 22:30 και
ΑΛΕΚΑ  
ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ ( 14/06 – 17/06 ) στο
στις 21:00 και 23:00 .


3) Για τέταρτη εβδομάδα συνεχίζεται το αριστούργημα
ΤΣΑΡΛΥ ΤΣΑΠΛΙΝ  » Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΚΤΑΤΩΡ  » . 
Μια ταινία που πρέπει να δουν ή να ξαναδούν όλοι οι Έλληνες
προβάλλεται καθημερινά  στον κινηματογράφο
ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ
 στις 20:45 .
4) » ΜΑΝΧΑΤΑΝ « 
με τον WOODY ALLEN ,
θα προβάλλεται στο κινηματογράφο
ΑΝΟΙΞΗ στο Χαϊδαρι
στις 21:00 και 23:00 .


Δείτε τα link με περισσότερο φωτογραφικό υλικό φωτογραφίες .
» ΜΩΡΕ , ΚΟΥΡΑΓΙΟ ! « 
» CASABLANCA «
» Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΚΤΑΤΩΡ «


καταργούμε στην πράξη την αυτοαξιολόγηση

email ds@sepeilioupolis.gr          www.sepeilioupolis.gr

14/06/12

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΤΑΧΤΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ

 

Το Δ.Σ. του Συλλόγου μας καλεί τους Συλλόγους Διδασκόντων και τους Δ/ντές των Σχολείων, διευθύντριες νηπιαγωγείων, να μην προχωρήσουν σε καμιά έκθεση αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας ή οποιασδήποτε άλλης μορφής αξιολόγησης, που ζητείται τελευταία από τους Σχολικούς Συμβούλους.

Ως Δ.Σ., ως Σύλλογος και ως Κλάδος έχουμε πάρει ξεκάθαρη θέση ενάντια στην αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας εδώ και χρόνια κι επίσης έχουμε πολλές φορές αρνητική θέση για την αξιολόγηση γενικότερα, τμήμα της οποίας είναι και η αυτοαξιολόγηση. Σας έχουμε ενημερώσει με διάφορα έγγραφά μας γι” αυτό. Κατά της αξιολόγησης ήταν και η απόφαση της πρόσφατης Γ.Σ. του Συλλόγου μας στις 7/6/2012 .

Επαναλαμβάνουμε ότι η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, που είναι κομμάτι της αξιολόγησης, είναι εργαλείο για να περάσουν όλες οι αντιδραστικές αλλαγές στο χώρο της εκπαίδευσης, δηλαδή να εφαρμοστεί το νέο διαφοροποιημένο ανταγωνιστικό σχολείο της αγοράς. Σπάει τον ενιαίο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, βοηθάει στο πέρασμα των διαφόρων ευέλικτων, ευρωπαϊκών και μη, προγραμμάτων και οδηγεί σε κατηγοριοποίηση των σχολείων, των εκπαιδευτικών και των μαθητών. Ταυτόχρονα συνδέει το δημόσιο σχολείο με τους καλλικρατικούς δήμους και τις επιχειρήσεις, δηλαδή εμπορευματοποιεί την παιδεία. Όσο για το περιεχόμενο οδηγεί σε ληξιπρόθεσμες φτηνές καταρτίσεις αντί για μόρφωση.

Για όλα τα παραπάνω καλούμε τους Συλλόγους Διδασκόντων και τους Διευθυντές των σχολείων να μη συντάξουν καμία έκθεση αυτοαξιολόγησης

ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΣΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ, ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΧΟΛΕΙΩΝ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ! Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Αποχαιρετώντας το Σάββα.( για τον φίλο- σύντροφο-φίλο που εφυγε)

Οι άνθρωποι ενηλικιώνονται όταν αποχαιρετούν φίλους. Νεότεροι πιστεύουμε ότι σε μας δε θα συμβεί, θα παραμείνουμε άτρωτοι, απείραγοι, συμπαγείς. Το πιστεύαμε ή αποδιώχναμε το αίσθημα του θανάτου. Αυτό θα πει νεότητα, γνωρίζεις αλλά δε θέλεις να ξέρεις.
΄΄Για όλους ο θάνατος φυλάει ένα βλέμμα΄΄ γράφει ο Τσεζάρε Παβέζε και ο Σάββας Μετοικίδης ,σύντροφος από παλιά, με την αυτοκτονία του έθεσε το ύστατο πολιτικό ερώτημα. Αν αξίζει αυτή η ζωή να τη ζεις ή όχι. Το έθεσε μέσα από δρόμους ιδιωτικούς αλλά και δημόσιους. Ευπαθείς οδούς του συναισθήματος, αυτού που πάντα υπήρξε, ένα παιδί άφοβο στην εξουσία και ευάλωτο στα αισθήματα.
Φύση ρομαντική, από τα υλικά των επαναστατών που τα θέλουν όλα, και αγώνα ανατροπής και οικοδόμηση του νέου, και συντροφικότητα και αθωότητα και δόσιμο. Όλα και δημόσια και ιδιωτικά. Να αυτό είναι το άλλο ερώτημα που θέτει , πώς μπαίνει κανείς στη ζωή της διεκδίκησης, όντας αθώος και τρωτός. Πώς συγχρονίζεται ο κοινός αγώνας με την απόσταση από τους συντρόφους ; Πώς συγχνωτίζεται η μαζικότητα με τη μοναξιά; Τι δεν έδεσε, τι δε δένει, τι δεν κράτησε το νήμα ανάμεσα στο πολύ και το λίγο. Τα αδιέξοδα της ζωής δε γεμίζουν πάντα από τους κοινούς στόχους. Μεγαλώνει η ύπαρξη, εγγράφεται πέρα από τη βιολογικότητά της όταν διεκδικείς για όλους, αλλά όταν τα πράγματα μικραίνουν, συστρέφονται προς τα μέσα, οι λύσεις για όλους δε θεραπεύουν τον πόνο του ενός.
Πολλές φορές κατηγορήθηκε η Αριστερά για σκληρότητα απέναντι στους ανθρώπους της. Μια μαρτυρική οδός του δημοσίου χώρου, που δεν μπορεί να απαντήσει στα αυτονόητα του ιδιωτικού βίου. ΄΄Δεν μπορώ σύντροφοι ΄΄ ΄΄Είμαι μόνος , πονάω΄΄ ΄΄Δεν ξέρω πού να ακουμπήσω, φοβάμαι΄΄. Η κρίση του πνεύματος απέναντι στην κρίση του κορμιού.
Ο Σάββας, ο δικός μας Σάββας των χρόνων του ’90, έθεσε ένα ζήτημα τόσο ιδιωτικό όσο και πολιτικό, αν υπάρχουν εντέλει αυτοί οι διαχωρισμοί. Αν έχει νόημα αυτή η ζωή να τη ζήσεις. Και βεβαιωθείτε πως δεν είμαι από κείνους που θέλουν να δώσουν πολιτική διάσταση σε μια ιδιωτική χειρονομία, κατά την επικαιρότητα των στιγμών, το αντίθετο μάλιστα. Η εθελούσια έξοδος από τη ζωή απαντά ίσως, στο ερώτημα της νοηματοδότησης του κόσμου, αλλά σίγουρα, θέτει σε κρίση τις όποιες βεβαιότητες. Αυτό είναι το μέγιστο φιλοσοφικό ερώτημα, λέει ο Καμί, όλα τα άλλα, αν ο κόσμος έχει τρεις διαστάσεις ,αν το πνεύμα έχει 9 ή 10 κατηγορίες ακολουθούν και είναι παιχνίδια.
Η αυτοχειρία δεν είναι αρρώστια, μια υπεκφυγή από τη ζωή, » ωριμάζει μέσα στη σιωπή της καρδιάς, όπως ωριμάζει ένα μεγάλο έργο. Ο ίδιος ο άνθρωπος το αγνοεί»1.
΄΄Υπάρχουν πολλά αίτια σε μια αυτοκτονία και γενικά τα φανερά δεν είναι τα κυριότερα»2. Ο άνθρωπος που αυτοκτονεί ξεκινάει ένα δρόμο για να δώσει λύση στο αίσθημα του παραλόγου. Παράλογο είναι »ένα σύμπαν στερημένο από τις ψευδαισθήσεις της γης της Επαγγελίας, μια εξορία στερημένη από τις αναμνήσεις μιας χαμένης πατρίδας»3. Ένας άνυδρος τόπος, μια έρημη χώρα, αυτό είναι το αίσθημα του παραλόγου που έχει »ένας ηθοποιός που βρίσκεται σε απόσταση από τη σκηνή του, ο άνθρωπος από τη ζωή του»4 .
Και απομένει σε μας να αναμετρηθούμε με αυτά τα νοήματα, τη λογική του παραλόγου, το αχώρητο του θανάτου.
Πώς η κρίση του κορμιού που είναι δυνατότερη από την κρίση του πνεύματος δεν αποτρέπει, την τελική χειρονομία . Πώς δεν εκμηδενίζει το ΄΄παράλογο ΄΄αίσθημα.
Πώς κατορθώνει κανείς να γίνει άφοβος, γενναίος απέναντι στο θάνατο, ώστε να τον προκαλέσει, να τον επιδιώξει.
Πώς ξεπερνάει κανείς τη συνήθεια της ύπαρξης να ζει , γιατί το να πεθαίνει κανείς θεληματικά σημαίνει ότι αναγνωρίζει το γελοίο χαρακτήρα της συνήθειας , τη ματαιότητα του πόνου.
Πώς η ένταξη στο ιδεώδες του γενικού καλού δεν εμποδίζει »τη σκόνη που καλύπτει τα πάντα ». Αλλά αυτή είναι η ζωή »ζούμε όπως ονειρευόμαστε- μόνοι»5.
Αυτές οι αντιφάσεις, οι ασάφειες, οι ερμηνείες απέναντι στην αντινομία του θανάτου από μένα , από άλλους, άλλα.
Από το μυαλό μας δε βγαίνει ο Σάββας, πάντα θα αναμετριόμαστε με τα ερωτήματα που έθεσε, τη λύση που έδωσε. Πάντα θα νιώθουμε ότι κάτι δεν κάναμε, πάντα θα υποθέτουμε ότι ίσως μπορούσαμε με ένα λόγο μας να το σταματήσουμε.
Ο Σάββας Μετοικίδης ο φίλος από τα παλιά, ο έμπλεος πάθους σύντροφος μας, ο μια σταλιά άνθρωπος με τη μεγάλη καρδιά, δεν είναι πια μαζί μας. Είναι ο πρώτος νεκρός που αποχαιρετούμε . Μεγαλώσαμε, γεράσαμε. Μένει ο λόγος του πατέρα »γιατί Σάββα πουλί μ» και ο στίχος του Γκόνη
΄Ένας άνθρωπος κλειστός
σαν ερειπωμένο σπίτι.
Ούτε φως, ούτε καπνός
ούτε τζάμι στο φεγγίτη.
Ο μικρός μου αδελφός
ένας άνθρωπος κλειστός,
σαν παρατημένο σπίτι.

Γράφει λόγια στο νερό
στο πηγάδι ρίχνει πέτρες
Στου Θεού το φιλιατρό
με σκοινιά τραβά δραπέτες
Τους τραβά έξω στο φως
κι ύστερα φεύγει σκυφτός
στα βουνά, στις μαύρες πέτρες.

1, 2, 3. 4. Αλμπέρ Καμί
5. Τζόζεφ Κόνραντ

. Παπαδοπούλου Λένα