Το δημόσιο σχολείο δέχεται επίθεση (με αφορμή το 2ο και 15ο Δ/Σ), από Εκπ. Δρ.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΣΕ ΔΡΑΣΗ

Π.Ε. Ηλιούπολης

30/11/2015

Το δημόσιο σχολείο δέχεται (εκ νέου) επίθεση.

Οι κοινωνικοί επιστήμονες (κοινωνιολόγοι, ιστορικοί της εκπαίδευσης κ.λπ.) γνωρίζουν καλά ότι σε περιόδους οικονομικής κρίσης παρατηρείται έξαρση των φαινομένων κοινωνικού αυτοματισμού.

Υπό αυτό το πρίσμα τα συμβάντα σε δύο σχολεία του συλλόγου μας τον τελευταίο μήνα δεν προκαλούν έκπληξη αλλά οπωσδήποτε γεννούν σοβαρές ανησυχίες.

Από τη μια είχαμε τις ανυπόστατες, συκοφαντικές κατηγορίες εναντίον των εκπαιδευτικών του 2^ου Δημοτικού Σχολείου Ηλιούπολης για την πρωτοβουλία που πήραν, συνεργαζόμενοι με έγκυρο και εγκεκριμένο από το Υπουργείο Παιδείας εξωσχολικό φορέα να ενημερώσουν τους μαθητές τους γύρω από θέματα σεξουαλικής αγωγής, σύμφωνα με το αναλυτικό πρόγραμμα της ΣΤ΄ τάξης (Αναπαραγωγικό σύστημα). Η παρουσίαση της εγκεκριμένης σχετικής θεματικής από εκπρόσωπο του υπουργείου Υγείας «στολίστηκε» με εξαιρετικής φαντασίας ανύπαρκτες λεπτομέρειες, ώστε το αντίστοιχο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που έχει γίνει σε πολλά σχολεία χωρίς κανένα πρόβλημα, να πάρει ξαφνικά υπέρογκες διαστάσεις- έφτασαν να γράψουν πως το Υπουργείο Παιδείας μοιράζει προφυλακτικά στα δημοτικά σχολεία. Μολονότι τίποτα από όσα ειπώθηκε και γράφηκε δεν ήταν αληθές, οι διαψεύσεις των «γεγονότων» αποσιωπήθηκαν. Οι «καταγγελίες» αυτές, που άκριτα και δόλια αναπαράχθηκαν από διάφορες εφημερίδες και διαδικτυακούς ιστότοπους, μοναδικό στόχο είχαν τον σκοταδιστικό περιορισμό της ενημέρωσης των μαθητών γύρω από ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, αλλά και τον περιορισμό της ελεύθερης δράσης και πρωτοβουλίας των εκπαιδευτικών που σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες υποστηρίζουν και διευρύνουν το ρόλο του δημόσιου σχολείου όπως ορίζει το παιδαγωγικό τους καθήκον.

Από την άλλη, στο 15^ο Δημοτικό Σχολείο Ηλιούπολης, ανακοίνωση του Συλλόγου Γονέων του σχολείου μιλά για «εκδίωξη» του Συλλόγου από το σχολικό χώρο (εν ώρα λειτουργίας του σχολείου, κάτι που και ο νόμος αλλά και οι στοιχειώδεις παιδαγωγικές αρχές επιβάλλουν). Η ανακοίνωση περιλαμβάνει και παράγραφο με τα εξής «αναπάντητα» ερωτήματα: «Αναρωτιόμαστε γιατί όλα αυτά ; Υπάρχουν λόγοι; Έχουνε να κρύψουν κάτι; Ελλιπείς εφημερίες; Συνεχής απασχόληση των εκπαιδευτικών με τα κινητά τους; Κάπνισμα εντός του κτηρίου ;»

Τα δυο γεγονότα, αν και εκπορευόμενα από διαφορετικές κοινωνικές αφετηρίες, (συγκεκριμένους θρησκευτικούς κύκλους και συγκεκριμένη ομάδα γονέων), εν τούτοις συνδέονται από ένα κοινό νήμα: την κοινή επιθυμία εξωσχολικών ομάδων να παρεμβαίνουν και να ορίζουν την παιδαγωγική διαδικασία.

Οι ενέργειες των συγκεκριμένων γονιών και ομάδων οδηγούν στη θλιβερή διαπίστωση της σύγχυσης που τους διακατέχει ως προς το ρόλο τους στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής κοινότητας, ρόλο διακριτό, που αφορά τη συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς και το σχολείο για την αντιμετώπιση των σοβαρότατων προβλημάτων που αντιμετωπίζει το σχολείο σήμερα, όπως η έλλειψη προσωπικού, η υποχρηματοδότηση, η υπολειτουργία των δομών του (αντισταθμιστικές δομές, ολοήμερα τμήματα) και τόσα άλλα και όχι την παρέμβαση στην άσκηση του εκπαιδευτικού τους έργου και της λειτουργίας του σχολείου, τα οποία αποτελούν αποκλειστική αρμοδιότητα των εκπαιδευτικών και των οργάνων του σχολείου.

Το νομοθετικό πλαίσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων σχεδόν παρωθούσε τους εξωσχολικούς παράγοντες σε τέτοιες παρεμβάσεις: η επικρεμάμενη απειλή της αργίας του εκπαιδευτικού απλά και μόνο εξαιτίας καταγγελίας γονέα και προτού καν αυτή η καταγγελία εξετασθεί από τα αρμόδια υπηρεσιακά και νομικά όργανα, λειτούργησε την περασμένη διετία ως πυροκροτητής ενός κλίματος απόπειρας κατατρομοκράτησης της εκπαίδευσης και των λειτουργών της. Η κατάργηση του εν λόγω νομοθετικού πλαισίου από τη σημερινή κυβέρνηση ακύρωσε στην πράξη αυτό το κλίμα αλλά η «όρεξη» είχε ανοίξει, συνοδευμένη βέβαια όπως ειπώθηκε εισαγωγικά από τους ανοικτούς πλέον ασκούς του Αιόλου της οικονομικής κρίσης.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Τα φαινόμενα εκφοβισμού που δεχόμαστε οι εκπαιδευτικοί ως προς το παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό μας έργο και την υπεράσπισή του μέσα στις τρέχουσες συνθήκες της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης ευνοούν τελικά στη μεθοδευμένη υποβάθμιση και απαξίωση του δημόσιου σχολείου και δεν είναι άσχετα με την προσπάθεια υποταγής, χειραγώγησης και εγκλωβισμού των εκπαιδευτικών σε αυτές τις στοχεύσεις.

Συνδέονται με την πολύπλευρη κρίση που βιώνει ολόκληρο το σώμα της κοινωνίας, με την κλιμάκωση του κοινωνικού αυτοματισμού που οδηγεί στον κατακερματισμό των εργαζομένων και τον αποπροσανατολισμό τους από την αντιμετώπιση των κοινών οξύτατων προβλημάτων, με τον “κανιβαλισμό” εντός του κοινωνικού ιστού που λειτουργούν συντονισμένα και στοχευμένα στην ίδια κατεύθυνση.

Ωστόσο τα παραπάνω απερίφραστα καταδικαστέα συμβάντα στα δυο σχολεία δε πρέπει να θεωρηθούν ως άλλοθι για την περιχαράκωση του σχολείου στον εαυτό του. Η εκπαιδευτική κοινότητα κινδυνεύει να λειτουργεί ως συντεχνία, αν δεν είναι ανοικτή στην κοινωνία και στις ανάγκες της. Βάζοντας όμως συγκεκριμένα όρια. Όρια όχι αυθαίρετα αλλά βασισμένα στην παιδαγωγική γνώση, στο αίτημα περί «εξίσωσης των δυνατοτήτων» που σημαίνει τάση προς την αντιστάθμιση των διαφορών,στο αίτημα της ολόπλευρης ανάπτυξης των μαθητών μας. Δεν επιθυμούμε όρια παγιδευμένα στην παροχή στείρας γνώσης αλλά όρια εδρασμένα στη συνειδητοποίηση της ανάγκης μετασχηματισμού και όχι αναπαραγωγής της κοινωνίας σε ιδεολογικό αλλά και σε ταξικό- οικονομικό επίπεδο.

Όρια δηλαδή που προτάσσουν το συλλογικό έναντι του ατομικού, την ελευθερία έναντι της ποδηγέτησης, την κοινωνική δικαιοσύνη έναντι της ταξικής αδικίας.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Ø Προασπίζουμε τον επιστημονικό και παιδαγωγικό ρόλο μας προς όφελος των μαθητών μας και του Δημόσιου Σχολείου, ο καθένας από μας με την προσωπική του στάση και συλλογικά μέσα από τη στάση και δράση του Συλλόγου Διδασκόντων.
Δεν επιτρέπουμε σε κανένα να παρεμβαίνειαπαξιωτικά στο λειτούργημά μας.
Ø Συσπειρωνόμαστε στο σωματείο μας, ενημερώνουμε τους εκπροσώπους του Συλλόγου μας για τέτοιου είδους προβλήματα και δρούμε συλλογικά και συντονισμένα.
Ø Στηρίζουμε το Σχολείο μας, υπερασπιζόμαστε το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του, διεκδικούμε τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας, προασπίζουμε την επιστημονική μας επάρκεια και την εργασιακή μας αξιοπρέπεια.

Να ανοίξουν τώρα όλα τα δημόσια ΙΕΚ !!!

Ν’ ανοίξουν τώρα όλα τα Δημόσια ΙΕΚ!

Να καλυφθούν όλα τα κενά!

Κανένα τμήμα των ΕΠΑΛ να μην κλείσει!

Όχι στις υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών!

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Με ευθύνη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ τα Δημόσια ΙΕΚ παραμένουν κλειστά ενώ θα έπρεπε να λειτουργούν από την 1 Οκτώβρη.

Χιλιάδες σπουδαστές σε όλη τη χώρα βρίσκονται σε απόγνωση αφού δεν λειτουργούν τα ΙΕΚ, στα οποία ταυτόχρονα υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές, εργαστήρια και βιβλία.

Το Υπουργείο για να μπαλώσει τα χιλιάδες κενά που έχει αφήσει στα Δημόσια ΙΕΚ συγχωνεύει και κλείνει τμήματα των ΕΠΑΛ δημιουργώντας έτσι με τεχνητό τρόπο πλεονάζων προσωπικό το οποίο το μετακινεί υποχρεωτικά από περιοχή σε περιοχή. (π.χ. Αττική, Αχαΐα, Κεφαλονιά και αλλού).

Το συγκεκριμένο γεγονός είναι απαράδεκτο και δεν πρέπει να το επιτρέψουμε!Την ίδια στιγμή οι σπουδαστές και οι εκπαιδευτικοί καλούνται να κάνουν μαθήματα σε εξαντλητικά ωράρια (15.00-22.00 ωράριο πλήρους λειτουργίας, πενθήμερο και Σάββατο (!!!), όπως επίσης και σε διακοπές Χριστουγέννων) με μεγάλη πιθανότητα να επεκταθεί το ωράριο και πριν τις 15.00. Η κατάσταση αυτή θα οδηγήσει αρκετούς από όσους δουλεύουν τα πρωινά, να επιλέξουν ανάμεσα στη δουλειά και τη σχολή τους, ενώ τους εκπαιδευτικούς να δουλέψουν πέραν του ωραρίου τους χωρίς να διασφαλίζει κανείς τις υπερωρίες τους (!!!)

Απαιτούμε:

l Ν’ ανοίξουν τώρα όλα τα Δημόσια ΙΕΚ με κάλυψη όλων των κενών με μόνιμο προσωπικό και μαζικούς διορισμούς.

l Να μη συγχωνευτεί ή να κλείσει κανένα τμήμα ΕΠΑΛ!

l Να μη μετακινηθούν υποχρεωτικά συνάδελφοι της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης χωρίς τη θέληση τους.

l Η αναπλήρωση των χαμένων ωρών να γίνει με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε να μη βάζει επιπλέον εμπόδια στους σπουδαστές, στις σπουδές, την εργασία τους, τη ζωή τους και εξαντλητικά ωράρια για εκπαιδευτικούς και σπουδαστές.

l Να καλυφθούν οι ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή, εξοπλισμό, αναλώσιμα υλικά και βιβλία στα Δημόσια ΙΕΚ και κανένας σπουδαστής να μην πληρώνει για τα παραπάνω.

ΤΟ Δ.Σ.

Μετακινήσεις εκπαιδευτικών και διάλυση εκπαιδευτικών δομών

Τέλος Νοέμβρη η κυβέρνηση διαλύει δομές (ολοήμερα, παράλληλη στήριξη…) και μετακινεί εκπαιδευτικούς για να καλύψει τα χιλιάδες κενά που παραμένουν!

Τέλος Νοέμβρη και τα χιλιάδες κενά παραμένουν στην Εκπαίδευση! Λίγα σχολεία λειτουργούν με πλήρες πρόγραμμα! Χιλιάδες οικογένειες βλέπουν να παιδιά τους να μην έχουν δάσκαλο και ολοήμερο! Χιλιάδες αδιόριστοι εκπαιδευτικοί βλέπουν να γίνεται άπιαστο όνειρο η πρόσληψη φέτος!

Αποκαλυπτικά για το πώς θα κυλήσει παραπέρα η φετινή σχολική χρονιά στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση είναι τα όσα είπαν οι σύμβουλοι του Υπουργού Παιδείας στη συνάντηση (23-11-205) με εκπροσώπους Συλλόγων Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής και της Ένωσης Γονέων Δήμου Σαρωνικού, στα πλαίσια παράστασης διαμαρτυρίας των φορέων αυτών στο Υπουργείο, ζητώντας κάλυψη των κενών.

Οι σύμβουλοι του Υπουργού Παιδείας είπαν πως: «θα γίνουν άλλες 270 προσλήψεις δασκάλων και νηπιαγωγών γενικής εκπαίδευσης την επόμενη εβδομάδα. Ως προς τις διαθέσιμες πιστώσεις, υπάρχουν μόνο για 524 εκπαιδευτικούς γενικής εκπαίδευσης, 29 ειδικής αγωγής, 28 μέσω ΕΣΠΑ, 45 για τα ολοήμερα νηπιαγωγεία και 449 για τάξεις υποδοχής».

Δηλαδή έγινε λόγος για 1.151 πιστώσεις τη στιγμή που, σύμφωνα με το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας, τα κενά στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση είναι 4.000!Το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας δηλαδή παραδέχεται ότι θα παραμείνουν περίπου 3000 κενά! Η αλήθεια είναι βέβαια ότι οι πραγματικές ανάγκες ακόμα μεγαλύτερες.

Είναι χαρακτηριστική η δήλωση ενός συμβούλου του Υπουργού Παιδείας που είπε «μετά από αυτό το κύμα προσλήψεων δεν υπάρχει κανένα δεδομένο για άλλες προσλήψεις»!

Η κυβέρνηση προχωρά στη διάλυση των δομών του δημόσιου σχολείου για να λύσει όπως – όπως και το ζήτημα των κενών. Αυτό εννοούν με το λεγόμενο «εξ ορθολογισμό του κόστους» της εκπαίδευσης.

Η μέθοδος είναι γνωστή: διαλύει τα ολοήμερα τμήματα και μεταφέρει εκπαιδευτικούς στο πρωινό ωράριο, μετακινώντας τους πολλές φορές και σε άλλες περιοχές, για να δείξει ότι τα σχολεία λειτουργούν. Έτσι διαλύει κλασικά ολοήμερα αλλά και ολοήμερα στο πολυδιαφημισμένο «νέο» σχολείο ΕΑΕΠ (Ολοήμερο Δημοτικό και Νηπιαγωγείο με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα), όπου τις μέρες αυτές ειδοποιούνται οι γονείς που δεν εργάζονται και οι δύο να παίρνουν τα παιδιά τους μετά τις 2 μ.μ! Παράλληλα ήδη έχουμε κρούσματα συμπτύξεων τμημάτων σε διάφορες περιοχές. Η παράλληλη στήριξη μετατρέπεται σε περιοδική συνάντηση του εκπαιδευτικού με 2,3,4 ακόμα και 5 παιδιά με ειδικές ανάγκες!

Η κατάσταση δεν πάει άλλο! Καμία άλλη ανοχή στην παραπέρα υποβάθμιση της παρεχόμενης μόρφωσης στα παιδιά των λαϊκών οικογενειών και στην αδιοριστία των εκπαιδευτικών!

Καλούμε τους συλλόγους γονέων, τα εργατικά σωματεία και όλο το λαό να κάνει δική του υπόθεση το ζήτημα της μόρφωσης των παιδιών μας!

Όλοι στον αγώνα, να απαιτήσουμε εδώ και τώρα να γίνουν μαζικοί μόνιμοι διορισμοί, ώστε να καλυφθούν όλα τα κενά και να λειτουργήσουν επιτέλους τα σχολεία.

Τσακίζουν τη ζωή μας, μας ληστεύουν μέσω της φορολογίας, μας θέλουν μέχρι τα 67 στην τάξη, εποφθαλμιούν τα σπίτια μας, στερούν τη μόρφωση στα παιδιά μας! Τέρμα πια! Όλοι στους δρόμους!

Όλοι στη μάχη για την προετοιμασία και την επιτυχία της νέας Γενικής Απεργίας!

ΤΟ Δ.Σ.

Οι σύλλογοι γονέων στο σχολείο του σήμερα

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ

Σε συνθήκες γενικευμένης επίθεσης στη ζωή ,στη μόρφωση και στα δικαιώματά μας γονείς και εκπαιδευτικοί πρέπει να βρισκόμαστε στο κοινό του αγώνα μετερίζι……

Η σχέση του σχολείου και γενικότερα του εκπαιδευτικού συστήματος με τη βάση της κοινωνίας , με την οικογένεια, είναι σχέση αλληλεπίδρασης, με σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της συνείδησης του παιδιού. Το σχολείο διαπαιδαγωγεί, δηλαδή πέρα από τις γνώσεις μαθαίνει τους μαθητές πως να ζουν.

Γονείς και εκπαιδευτικοί πρέπει να συνεργάζονται και να παλεύουν, όχι μόνο, στην κατεύθυνση της ανάγκης απόκτησης γενικά της γνώσης και της πρόσβασης σ’αυτήν, αλλά ΚΥΡΙΩΣ στην κατεύθυνση του τι σχολείο θέλουμε και σε ποια κοινωνία.

Ο ρόλος των συλλόγων γονέων θέλουμε να είναι ρόλος διεκδικητικός, οργανωτικός, συλλογικός εκφραστής των σύγχρονων μορφωτικών αναγκών όλων των μαθητών, ρόλος δηλαδή, που αναδεικνύει προβλήματα(υποχρηματοδότηση, ελλείψεις υλικοτεχνικών υποδομών, αύξηση αναλογίας μαθητών ανά τμήμα, συμπτύξεις τμημάτων, υπολειτουργία ολοήμερων τμημάτων, υποβάθμιση υποστηρικτικών δομών ειδικής αγωγής κ.λ.π.) και να μπαίνει μπροστά στον αγώνα για την επίλυσή τους , κόντρα στη λογική της ενσωμάτωσης και της διαχείρισης.

Στις σημερινές συνθήκες όμως ,με πρόσχημα την οικονομική κρίση αυξάνεται η πίεση προς τους γονείς για συντήρηση, καθαριότητα αγορά υλικών κ.λ.π. στα πλαίσια της ¨κοινωνικής προσφοράς, του «εθελοντισμού» και της «αυτενέργειας».

Αδυνατούμε έτσι να κατανοήσουμε την πρόσφατη επιστολή συλλόγου γονέων σχολείου της περιοχής μας, με περιεχόμενο ρητορικών ερωτημάτων με αιχμές εναντίον των εκπαιδευτικών, θεωρούμε ότι δεν ταιριάζουν στο θεσμικό ρόλο του γονικού κινήματος και δεν συνεισφέρουν στην δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ γονιών και εκπαιδευτικών.

Ελπίδα υπάρχει , όπου, εκπαιδευτικοί και γονείς παλεύουν από κοινού προς τον ίδιο στόχο: το ΔΙΚΑΙΩΜΑ όλων των μαθητών στην ολόπλευρη μόρφωση μέσα από ένα ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΜΟΡΦΩΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΞΟΝΤΩΝΕΙ

Το ΔΣ

Η Παράλληλη Στήριξη παύει να είναι παράλληλη στήριξη

Η Παράλληλη Στήριξη παύει να ναι παράλληλη και πολύ περισσότερο δεν έχει καμιά σχέση με στήριξη!!!!

Περισσεύουν οι δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας για την ευαισθησία που δείχνει για τον τομέα της ειδικής αγωγής και για το γεγονός ότι είναι «η πρώτη του προτεραιότητα». Όμως η πραγματικότητα τον διαψεύδει οικτρά.

Στα κενά που υπάρχουν ακόμα στα ειδικά σχολεία και στα τμήματα ένταξης, με παιδιά που δεν μπορούν να ενταχθούν στις δομές της ειδικής αγωγής εξαιτίας αυτής της κατάστασης, ήρθε να προστεθεί η απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί με την παράλληλη στήριξη.

Από πέρσι, αλλά με μεγαλύτερη ένταση φέτος, ζούμε το εξής πρωτοφανές φαινόμενο: αφού οι συνάδελφοι της παράλληλης στήριξης βρέθηκαν ενάμιση μήνα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς στο σχολείο, καλούνται με προφορικές ή γραπτές εντολές να αναλαμβάνουν από 2 μέχρι και 4(!) μαθητές σε διαφορετικά σχολεία! Με άλλα λόγια, θα υπάρχουν παιδιά που θα βλέπουν τον εκπαιδευτικό της παράλληλης στήριξης μόλις 4 φορές το μήνα!

Όταν η παιδαγωγική ακρωτηριάζεται στην προκρούστεια κλίνη των μνημονιακών κυβερνητικών πολιτικών……

Το μέτρο αυτό για τα παιδιά που την έχουν ανάγκη είναι άκρως αντιπαιδαγωγικό, επικίνδυνο και καταστροφικό!

Πρόκειται για μια ευαίσθητη κατηγορία μαθητών που χρειάζεται συνεχή φροντίδα και προσοχή, και φυσικά πολύ χρόνο για να εμπιστευτούν τον εκπαιδευτικό, ώστε να επιτευχθεί το οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Πώς να νιώσει ο μαθητής αυτός οικειότητα και εμπιστοσύνη όταν -για λόγους ακατανόητους φυσικά σε αυτόν- ο δάσκαλος έρχεται μία ή δύο φορές την εβδομάδα; Τα διάφορα προβλήματα των μαθητών προϋποθέτουν μονιμότητα, σταθερότητα και τριβή με το δάσκαλο για να χτίσουν σχέση μαζί τους και να υπάρξει ουσιαστική βοήθεια και στήριξη. Το μέτρο αυτό έτσι εναντιώνεται στην ίδια τη φύση των προβλημάτων των μαθητών.

……κι όταν οι εκπαιδευτικοί γίνονται για μια ακόμα φορά «λάστιχο»

Από τη σκοπιά του εργαζόμενου εκπαιδευτικού, νομιμοποιείται πλέον ένα καθεστώς πλήρους ελαστικής εργασίας καθώς διαμοιράζεται σε τέσσερα διαφορετικά σχολεία, σε διαφορετικές περιοχές αναρωτώμενος για την ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου που του επιτρέπεται υπό αυτές τις συνθήκες να προσφέρει, την ίδια στιγμή που στρατιές άνεργων εκπαιδευτικών αναμένουν μάταια το διορισμό τους.

Η Ειδική Αγωγή αργοπεθαίνει και δε γίνεται να προσπαθούμε να τη σώσουμε όσο δεν προσλαμβάνουν δασκάλους που να καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες!

Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να προχωρήσει άμεσα σε προσλήψεις εκπαιδευτικών έτσι ώστε να καλυφθούν ΟΛΕΣ οι αιτήσεις με έναν εκπαιδευτικό για κάθε παιδί.

Αγωνιζόμαστε, ενωμένοι εκπαιδευτικοί και γονείς, ενάντια στη συνεχιζόμενη υποβάθμιση και απαξίωση των δομών της ειδικής αγωγής που οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση των υποστηρικτικών αυτών δομών μεταβιβάζοντας τα βάρη στους ίδιους τους γονείς, όπως ΗΔΗ συμβαίνει σε πολλά σχολεία με τις ιδιωτικές Παράλληλες!!! Τα αποτελέσματα των περικοπών αυτών έχουν άμεση συνέπεια στην εκπαίδευση των μαθητών και συνολικά στη ζωή τους, όπως και στο σύνολο της τάξης και της σχολικής ζωής.