Στις αγωνιζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου

 Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός στην ομορφιά της μέρας

χιλιάδες σκοτεινές κουζίνες, χιλιάδες μαύρες φάμπρικες
γεμίζουν ξάφνου με του ήλιου τη λαμπράδα
γιατί ο κόσμος μας ακούει να τραγουδάμε
«Ψωμί και Τριαντάφυλλα, Ψωμί και Τριαντάφυλλα»………………………………………
Ναι, για το Ψωμί παλεύουμε και για τα Τριαντάφυλλα.
Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός φέρνουμε τις μεγάλες μέρες
το ξεσήκωμα των γυναικών είναι ξεσήκωμα όλης της ανθρωπότητας
όχι πια σκλάβοι και τεμπέληδες, δέκα που μοχθούν για έναν που ξαπλώνει
αλλά ένα δίκαιο μοίρασμα στ’ αγαθά της ζωής,
«Ψωμί και Τριαντάφυλλα, Ψωμί και Τριαντάφυλλα».

Του Τζέιμς Οπενχάιμ

8 Μαρτίου 1857: Οταν ξεσηκώθηκαν οι εργάτριες στη Νέα Υόρκη

Διεθνής Μέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας η 8η του Μάρτη. Μέρα που έχει τις ρίζες της βαθιά στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Καθιερώθηκε στη Β` διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, που συνήλθε στηνΚοπεγχάγη το 1910,  μετά από πρόταση της επιφανούς προσωπικότητας του διεθνούς εργατικού κινήματος Κλάρας Τσέτκιν, με δυο βασικά συνθήματα: την πάλη για τα δικαιώματά της και την πάλη για την ειρήνη. Η επιλογή της συγκεκριμένης μέρας δεν ήταν τυχαία

Στις 8 του Μάρτη 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις. Ζητούν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας. Υπολογίζεται ότι οι γυναίκες εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια περίπου 16 ώρες τη μέρα ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι απ’ τους μισθούς των ανδρών. Έτσι στα αιτήματα των εργατριών της Νέας Υόρκης περιλαμβανόταν και η μείωση των ωρών εργασίας στις 10, αλλά και η εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών. Όμως εκτός των άλλων διακρίσεων, οι εργάτριες είχαν να αντιμετωπίσουν και τη διάκριση που γινόταν ανάμεσα στους εργαζόμενους αγγλοσαξονικής καταγωγής και στους υπόλοιπους υπέρ των πρώτων.

Η απεργία της 8ης του Μάρτη 1857 ήταν απ’ τις σημαντικότερες στιγμές του εργατικού κινήματος διεθνώς, αφού έβαζε στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα κατά της εκμετάλλευσης, κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών.

Οι γυναίκες άντλησαν την ορμή τους από τη συνείδηση και τη βαθιά πίστη στο σκοπό της πάλης τους, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Οι γυναίκες της εργατικής τάξης, οι γυναίκες εκπαιδευτικοί, βιώνουμε τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής, τις συνέπειες των μέτρων ξεπεράσματος της καπιταλιστικής κρίσης. Οι δικές μας απώλειες σε δικαιώματα και κατακτήσεις έγιναν κέρδη για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Στο βωμό των δικών τους συμφερόντων θυσιάζονται οι δικές μας ανάγκες, θυσιάζονται ακόμη και ανθρώπινες ζωές – οι δικές μας ζωές! Η εκπαίδευση  υποτάσσεται στους σχεδιασμούς που υπαγορεύει ο ΣΕΒ στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ. Η πολιτική των κερδών στα μονοπώλια και τις πολυεθνικές  συσσωρεύει σε εμάς αλλά και στους λαούς, φτώχεια, ανεργία, ανασφάλεια για τα παιδιά και όλη την οικογένειά, γεννά τον πόλεμο και την προσφυγιά.

Σήμερα η 8^η Μάρτη, σύμβολο αγωνιστικής διεκδίκησης, να γίνει σταθμός στην κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στα νέα μέτρα της κυβέρνησης. Να γίνει ένα ακόμα σκαλοπάτι για την ενίσχυση της πάλης ενάντια στην πολιτική που στοχεύει τα δικαιώματα στην κοινωνική ασφάλιση, τη μητρότητα, την εργασία, την αποκλειστικά δημόσια και  δωρεάν εκπαίδευση και ουσιαστική μόρφωση των παιδιών μας, τον ελεύθερο χρόνο,  τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Συναδέλφισσες

Σε αυτές τις συνθήκες, καμιά εκπαιδευτικός, καμιά γυναίκα του καθημερινού μόχθου δεν περισσεύει. Από τη δική μας συμμετοχή στο σύλλογο, στην οργάνωση των αγώνων, στην πάλη κόντρα στους εκμεταλλευτές μας εξαρτάται το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.

Από εμάς εξαρτάται αν θα επιτρέψουμε να ζουν τα παιδιά μας, η νέα γενιά, χωρίς δικαιώματα.  Από εμάς εξαρτάται αν θα συμβιβαστούμε με τις απανωτές απώλειες σε μισθούς, συντάξεις, στο λαϊκό εισόδημα…

Είναι στο χέρι μας να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ρόζας Ιμβριώτη, της Έλλης Αλεξίου, της Μαρίας Λιουδάκη και πολλών άλλων επώνυμων και ανώνυμων συναδελφισσών μας που συνέδεσαν την παιδαγωγική με τα δικαιώματα στη ζωή και στο μέλλον της νέας γενιάς. Ο αγώνας των εργατριών στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Ν. Υόρκης στις 8 του Μάρτη του 1857, που σήκωσαν ανάστημα απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης τους, μένει επίκαιρος και σήμερα.

Ό,τι κατακτήθηκε δεν είναι αυτονόητο…

Αλλά κι ό,τι χάθηκε δεν χάθηκε για πάντα.

Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες, που καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με θάλασσες, με φράχτες, με κυκλώματα δουλεμπόρων, με την κάθε λογής καταστολή. Με αγωνιστική δράση και λαϊκή αλληλεγγύη, με τη δική μας κοινωνική συμμαχία, να επιβάλουμε τη θέληση και το δίκιο μας, τα σύγχρονα δικαιώματά μας.

Με αφορμή την αθωωτική απόφαση για τον δήμαρχο Πάτρας, Κώστα Πελετίδη, αξίζει να σταθούμε σε ένα βασικό ζήτημα: Οτι με τη λαϊκή κινητοποίηση, που εκφράστηκε όλο το προηγούμενο διάστημα, με αφορμή την πολιτική στάση του δημάρχου και του Δημοτικού Συμβουλίου Πάτρας, μπορεί να ακυρώνονται η δράση και οι ενέργειες της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι η εργατική – λαϊκή κινητοποίηση έχει μεγάλες δυνατότητες στο να βάζει εμπόδια στη δράση των φασιστοειδών. Το να μην παραχωρηθεί – μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου – χώρος στους φασίστες για να στάζουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο ή το να μη δοθούν στοιχεία στους χρυσαυγίτες για το πόσα παιδιά μεταναστών φιλοξενούνται στους παιδικούς σταθμούς, είναι μία συνεπής πολιτική επιλογή της διοίκησης του δήμου, που έρχεται ως συνέχεια της συνολικότερης ταξικής πολιτικής στάσης της απέναντι σε οτιδήποτε χτυπά τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, το εργατικό – λαϊκό κίνημα, της προσπάθειας να στηρίξει τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων απέναντι στην αντεργατική, αντιλαϊκή επίθεση. Αυτό είναι το ουσιαστικό που πρέπει να κρατήσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Όσα έγιναν, λοιπόν, είναι απόρροια της συνολικής στάσης υπεράσπισης των εργαζομένων, στήριξης των προσπαθειών και της πάλης του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Αξίζει να θυμίσουμε ορισμένες πρωτοβουλίες της μέχρι τώρα θητείας της διοίκησης του δήμου.

* * *

Ο Δήμος Πάτρας οργάνωσε τον Απρίλη του 2016 τη μεγάλη πορεία κατά της ανεργίας. Οκτώ μέρες πορείας αγώνα 220 χιλιομέτρων, από Πάτρα έως Αθήνα, με σύνθημα «Δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα». Που για να γίνει πράξη, κινητοποιήθηκαν Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, σωματεία, συνδικάτα, φορείς, έγιναν δεκάδες λαϊκές συνελεύσεις σε γειτονιές, συναντήσεις με φορείς, επισκέψεις σε χώρους δουλειάς. Ακόμα, πήρε σημαντικές πρωτοβουλίες για μεγάλες κινητοποιήσεις, ώστε να γίνει πράξη η παραχώρηση της λιμενικής ζώνης, του θαλάσσιου μετώπου της Πάτρας για χρήση από το λαό της πόλης και να φύγει από την ιδιοκτησία του ΤΑΙΠΕΔ, να εξαιρεθεί από το νέο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, να μην παραχωρηθεί σε επιχειρηματίες.

Άλλο παράδειγμα: Ο δήμος με συνεχείς παρεμβάσεις ζήτησε και ζητά κονδύλια από την κεντρική διοίκηση για να μη σταματήσουν να παρέχονται υπηρεσίες στους δημότες, να μπορούν να γίνουν προσλήψεις προσωπικού, να γίνουν έργα υποδομής ζωτικής σημασίας, όπως αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, διαχείρισης απορριμμάτων. Οργάνωσε κινητοποιήσεις, ακόμα και στην Αθήνα, για να μην απολυθούν συμβασιούχοι, κόντρα στους νόμους και τις αποφάσεις των αστικών κυβερνήσεων. Μάλιστα, γι” αυτόν ακριβώς το λόγο έγινε παμπατραϊκή κινητοποίηση τον περασμένο Δεκέμβρη, ενώ είχαν προηγηθεί πολλές άλλες για τον ίδιο λόγο. Επίσης, ο Δήμος Πάτρας οργάνωσε και οργανώνει κινητοποιήσεις για το θέμα της κάλυψης όλων των αναγκών των λαϊκών οικογενειών, για φιλοξενία των παιδιών τους σε παιδικούς σταθμούς. Πολλές ήταν οι συναντήσεις με τους γονείς των παιδιών που φιλοξενούνται στο Δημοτικό Βρεφοκομείο και τους παιδικούς σταθμούς του δήμου καθώς και με γονείς τα παιδιά των οποίων έχουν αποκλειστεί από τους παιδικούς σταθμούς, με στόχο από κοινού να διεκδικήσουν το αυτονόητο δικαίωμα που τους στερούσαν προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η οποία επέβαλε ακόμα χειρότερους όρους για να μπορέσει να πάει ένα παιδί σε παιδικό σταθμό.

* * *

Όλα τα παραπάνω τι συνιστούν; Συνιστούν ένα συνολικό πλαίσιο πολιτικής στάσης που δεν μπορεί παρά να οδηγεί και σε αντιπαράθεση με τους χρυσαυγίτες, που εχθρεύονται ανοιχτά το εργατικό – λαϊκό κίνημα, συγκροτούν τάγματα εφόδου ενάντια σε συνδικαλιστές, δουλεύουν για τη διάσπαση των εργαζομένων με βάση το χρώμα, την καταγωγή και τη θρησκεία, επιδιώκουν την υποταγή τους στα συμφέροντα του κεφαλαίου, φτιάχνοντας μέχρι και δουλεμπορικά γραφεία. Δεν μπορεί, λοιπόν, να λες ότι βρίσκεσαι στο πλευρό του εργατικού-λαϊκού κινήματος – και μάλιστα με έργα και όχι με λόγια – και να μην προσπαθείς ταυτόχρονα για την απομόνωση των φασιστών. Η στάση του κομμουνιστή δημάρχου δεν έχει καμία σχέση με όσους «όψιμους αντιφασίστες» πίσω από την καταγγελία της Χρυσής Αυγής προσπαθούν να συγκαλύψουν την ανοχή τους στο σύστημα και τα οικονομικά συμφέροντα που γεννάνε και τρέφουν τις ναζιστικές – φασιστικές δυνάμεις. Είναι μία συνειδητή πολιτική επιλογή που μάλιστα έρχεται κόντρα στο ίδιο το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του, που έβαλαν το λιθαράκι τους για να κάτσει στο εδώλιο ο Κώστας Πελετίδης και που φροντίζουν οποτεδήποτε η διοίκηση του Δήμου Πάτρας επιχειρεί να πάρει μια απόφαση υπέρ των συμφερόντων των λαϊκών οικογενειών, να την σταματήσουν γιατί δεν… προβλέπεται από την αστική νομοθεσία. Είναι μια πολιτική επιλογή κόντρα σε λογικές ουδετερότητας και, πολύ περισσότερο, σε λογικές που οδηγούν στο να νομιμοποιούν στη συνείδηση του λαού τους φασίστες με φωτογραφήσεις στο Καστελόριζο ή με δηλώσεις του τύπου «πρέπει να προτιμήσουμε τη σύγκλιση με τη Χρυσή Αυγή»…

Ενημερωτικό Δελτίο

 Στην Παράσταση διαμαρτυρίας  που πραγματοποιήθηκε στη Διεύθυνση Α Αθήνας την  Πέμπτη 26/01/2017 από όλους συλλόγους της περιοχή μας για ζητήματα που αφορούν τη λειτουργεία των σχολείων και στην οποία συμμετείχαν και 2-3 Σχολικοί Σύμβουλοι  πήραμε τις παρακάτω δηλώσεις και απαντήσεις :

Στο αίτημα για κάλυψη όλων των κενών σε απουσία εκπαιδευτικού  και για τις αναγκαίες προσλήψεις  αναπληρωτών η απάντηση του Διευθυντή  ήταν ότι φέτος καλύφθηκαν όλα τα κενά, αφού   προσλήφθηκαν 580 αναπληρωτές σε σχέση με τους 380 της περσινής χρονιάς ,αν και παραδέχθηκε ότι υπήρχαν για εκείνη την ημέρα δύο κενά δασκάλων πρωινών τμημάτων. Ο καθένας μας μπορεί , βιώνοντας την καθημερινή πραγματικότητα στα σχολεία , να βγάλει τα συμπεράσματα του.

Στο ζήτημα που διεκδικούν όλοι οι σύλλογοι δηλ. να προσμετράται η  ώρα της σίτισης σε όλους τους εκπαιδευτικούς που εμπλέκονται ,τόσο ο Διευθυντής Εκπαίδευσης όσο και οι Σχολικοί Σύμβουλοι που παρευρίσκονταν, δήλωσαν ότι κατανοούν το δίκαιο του αιτήματος, και το έχουν μεταφέρει ιεραρχικά προς την Περφέρεια και το Υπουργείο, αλλά δεν έχουν πάρει καμμιά απάντηση και είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόσουν την κείμενη νομοθεσία.

Για  δάσκαλο υπεύθυνο του ολοήμερου,που φέτος κατακτήθηκε στην αρχή της σχολικής χρονιάς, με συνεχείς κινητοποιήσεις δεν δεσμέυτηκε να το υλοποιήσει και του χρόνου

Για την Έγκριση των προγραμμάτων των νηπιαγωγείων με βάση τις αποφάσεις  των συλλόγων και των Συλλόγων διδασκόντων, οι Σχ. Σύμβουλοι Προσχολικής Αγωγής ανέφεραν ότι έχουν μεταφέρει τα αιτήματα των Νηπιαγωγών στο Υπουργείο, αλλά ως σήμερα δεν έχουν πάρει απάντηση. Από την πλευρά τους δήλωσαν ότι δεν δημιουργούν προβλήματα στα Νηπιαγωγεία όπου οι Σύλλογοι Διδασκόντων ακολουθούν τις αποφάσεις των Συλλόγων ΠΕ και της ΔΟΕ αλλά δεν μπορούν να υπογράψουν προγράμματα που δεν είναι σύμφωνα με την ΥΑ για τα Νηπιαγωγεία. Σ αυτό συμφώνησε και ο Διευθυντής Εκπαίδευσηςκαι δεσμεύτηκε ότι δεν θα κινηθεί ζητώντας πειθαρχικές ευθύνες στις νηπιαγωγούς που εφαρμόζουν  προγράμματα  με βάση συλλογικές αποφάσεις.. Επίσης σε ερώτηση σχευικά με τη μετατροπή συστεγαζώμενων νηπιαγωγείων σε πολυδύναμα απάντησε οτι δεν γνωρίζει κάτι συγκεκριμμένο.

Για την πρόσληψη εκπαιδευτικών στην παράλληλη στήριξη με αναλογία ένας εκπαιδευτικός για κάθε παιδί , μας ενημέρωσε ότι στην Α Διεύθυνση έχουν τοποθετηθεί 128 ειδικοί εκπαιδευτικοί για ικανοποίηση των 350 εγκεκριμένων αιτημάτων (δηλ. ένας εκπ/κός σε τρία παιδιά κατά μέσο όρο!), ενώ υπάρχουν και ιδιωτικές παράλληλες στηρίξεις σε 22 Δημοτικά και σε 13 Νηπιαγωγεία. Να σημειωθεί ότι υπάρχουν και εκατοντάδες μη εγκεκριμένες αιτήσεις.

Επίσης δηλώσαμε ότι  για μας κενά είναι και οι ώρες των Εικαστικών, της Μουσικής και της Θεατρικής Αγωγής ή όποιας άλλης ειδικότητας καλύφθηκε με ανάθεση σε δάσκαλο. Ζητήσαμε μάλιστα να μας δώσει στοιχεία για πόσες τέτοιες ώρες ειδικοτήτων έχουν καλυφθεί από δασκάλους, αλλά δεν το έκανε. Για τον τρόπο όμως που καλύφθηκαν τα κενά των καλλιτεχνικών για την τρέχουσα σχολική χρονιά έχει τοποθετηθεί ο Διεθυντής Εκπαίδευσης  σε προηγούμενη συνάντηση λέγοντας ότι ακολούθησε ότι δηλώθηκε από τους Διευθυντές.

Στο αίτημα να συσταθούν όλες οι αναγκαίες οργανικές θέσεις όλων των ειδικοτήτωνκαι να αποδοθούν σε σχολικές μονάδες για να σταματήσει η περιπλάνηση των συναδέλφων,  δήλωσε  ότι όσες από αυτές  έχουν  δοθεί παραμένουν στα χαρτιά και δεν δεσμεύτηκε για κάτι περισσότερο.

Στην πάγια θέση μας  για καμία σύμπτυξη- συγχώνευση τμημάτων ή σχολείων στην οποία  απάντησε ότι για την ώρα έχει προτείνει μόνο μία προαγωγή σχολείου και τίποτα άλλο, αλλά ότι είναι σε συνεχή έλεγχο τόσο τα τμήματα όσο και τα σχολεία για να εφαρμοστεί η νομοθεσία! Επίσης τόνισε ότι το Υπουργείο μελετάει με σπουδή νέα προεδρικά διατάγματα που θα αντικαταστήσουν τα Π.Δ. 200 και 201, τα οποία καθορίζουν τη λειτουργία των Δημοτικών  Σχολείων και των Νηπιαγωγείων.

Τονίσαμε ότι είμαστε αντίθετοι  στην προωθούμενη αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας- αξιολόγηση εκπαιδευτικών.Δηλώσαμε ότι με όποιο τρόπο ή μορφή επιχειρηθεί να προωθηθεί η αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση, αυτονομία σχολικής μονάδας , η κυβέρνηση θα μας βρει απέναντι της.

Απαιτήσαμε να ληφθούν όλα τα κατάλληλα μέτρα (τμήματα υποδοχής, ολιγομελή τμήματα, προσλήψεις προσωπικού…) για να ενταχθούν όλα τα προσφυγόπουλα στα σχολεία. Απάντησε ότι είναι συνεχής η εγγραφή προσφυγόπουλων και ότι ως τώρα, εκτός των 230 παιδιών που είναι στις ΔΥΕΠ (180 Αθήνα και 50 Λαύριο), έχουν γραφτεί ακόμα πάνω από 350 παιδιά και ότι συνολικά λειτουργούν 69 τμήματα υποδοχής. Δεν έδωσε όμως στοιχεία για το πόσα σχολεία καλύπτονται από τα τμήματα αυτά, τον αριθμό των παιδιών σ” αυτά τα τμήματα υποδοχής και τον αριθμό μαθητών στα υπόλοιπα τμήματα των σχολείων που δέχονται προσφυγόπουλα, που είναι πολυπληθή και δεν προχωρά σε χωρισμό σε μικρότερα. Απαιτούμε να εγγραφούν και υποδεχόμαστε όλα τα προσφυγόπουλα στα σχολεία μας, απομονώνοντας κάθε ρατσιστική και φασιστική ενέργεια.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, συνεχίζουμε καθημερινά να διεκδικούμε το καλύτερο για τα σχολεία μας, για τους μαθητές μας και για μας τους ίδιους. Καμία μείωση των αναγκών μας!