Για το πολυνομοσχέδιο για την παιδεία, από ΔΟΕ

Θέμα: Πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία – Πλήρης απαξίωση κάθε έννοιας διαλόγου

Όταν στις 3 Μαρτίου ο Αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας ανακοίνωνε στο Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. ότι πολύ σύντομα η πολιτική ηγεσία του Υ.ΠΟ.ΠΑΙ.Θ. θα κατέθετε σε διάλογο με τις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες πολυνομοσχέδιο όπου θα περιλαμβάνονταν όλα τα μεγάλα ζητήματα που συζητήθηκαν σ’ εκείνη τη συνάντηση κι ότι θα μεσολαβούσαν πολλές και συχνές συναντήσεις πολιτικής ηγεσίας – Δ.Ο.Ε. όπου θα αναπτυσσόταν γόνιμος και αναλυτικός διάλογος, κανείς δε φανταζόταν ότι θα γινόταν μάρτυρας της απόλυτης απαξίωσης κάθε διαδικασίας θεσμικού διαλόγου που επέβαλε η ηγεσία του Υπουργείου. Δε φανταζόταν, επίσης, ότι τόσο γρήγορα θα αυτοδιαψευδόταν ο Αναπληρωτής Υπουργός ο οποίος διαβεβαίωνε ότι δε θα επαναλάμβανε την απαράδεκτη πρακτική των προηγούμενων πολιτικών ηγεσιών να «στριμώχνουν» ρυθμίσεις για την παιδεία σε άσχετα νομοσχέδια.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα και άρθρα που αφορούν την εκπαίδευση διαβάσαμε σε άσχετο νομοσχέδιο ( αυτό του Υπουργείου Αθλητισμού) και την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου είδαμε να αγνοεί επιδεικτικά τις Ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών και να δίνει στους εκπαιδευτικούς συντάκτες μέρος του πολυνομοσχεδίου ενώ ό, τι απουσίαζε το παρουσίασε προφορικά (επιλογή στελεχών) αλλά και τον Υπουργό Παιδείας παρακολουθήσαμε να αναλύει σε τηλεοπτικό παράθυρο το πόσο ανέφικτο είναι να υπάρξει διαβούλευση κι ότι η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί εντός κοινοβουλίου.

Δεν καινοτομεί η πολιτική ηγεσία. Έρχεται να ανεβάσει την ίδια κακοπαιγμένη παράσταση που τόσες φορές έχουμε παρακολουθήσει με άλλους πρωταγωνιστές. Εξοργίζει όμως με την απόλυτη μετάλλαξη που υπέστη μέσα σε τρεις μήνες περνώντας από τις γραμμές των εκπαιδευτικών συλλαλητηρίων στην κυβερνητική «αμνησία» και την αθέτηση των οραμάτων που ευαγγελιζόταν για την εκπαίδευση και συνέπιπταν με τις διεκδικήσεις και τις αγωνίες των εκπαιδευτικών.

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. δεν κλείνει τα μάτια στη θετική εξέλιξη της κατάργησης μέρους του θεσμικού πλαισίου της αξιολόγησης – χειραγώγησης που εξαγγέλλει η πολιτική ηγεσία η οποία θεωρεί ότι είναι αποτέλεσμα της δυναμικής αντίστασης και του αγώνα χιλιάδων εκπαιδευτικών, δεν μπορεί όμως να μην ανησυχεί για τη συνέχιση της ισχύος πλήθους διατάξεων που σχετίζονται με την αξιολόγηση και να μην εξοργίζεται από το γεγονός ότι δεν καθιερώνεται η ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη. Ούτε αγνοεί τη θετική ρύθμιση για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς κι ας είναι μισή. Δεν ξεγελιέται όμως από την επιφανειακή ενασχόληση με την Ειδική Αγωγή και θεωρεί απολύτως παρελκυστική την τακτική των δηλώσεων για το θέμα της επιλογής των στελεχών αφού αντί να συμπεριλάβει το θέμα στο νομοσχέδιο εμβαθύνοντας στον επαναπροσδιορισμό του ρόλου των στελεχών και στην ανάγκη εξεύρεσης ενός γνήσια αντικειμενικού και αξιοκρατικού συστήματος επιλογής τους, πυροδοτεί με δηλώσεις μια τεχνητή μάχη συνέντευξης – ψηφοφορίας συλλόγου διδασκόντων επιδιώκοντας τον αποπροσανατολισμό και τον πόλεμο χαρακωμάτων μεταξύ των εκπαιδευτικών.

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. καταγγέλλει την πολιτική ηγεσία του Υ.ΠΟ.ΠΑΙ.Θ. για την απαράδεκτη αυτή πρακτική που έχει υιοθετήσει και εφαρμόζει ως στρατηγική της επιλογή, την ώρα που αποφεύγει να ασχοληθεί σοβαρά με την επιτακτική ανάγκη για την άμεση πραγματοποίηση χιλιάδων διορισμών ώστε να μη διαλυθεί το δημόσιο σχολείο αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα πραγματοποιηθούν, την ανάγκη ίδρυσης οργανικών θέσεων που αποτελεί τον πυρήνα της λύσης του μεγάλου θέματος που έχει δημιουργηθεί με τις μετατάξεις, το χώρο της προσχολικής αγωγής που επιμένει να μην «αγγίζει», τις δαπάνες για την παιδεία που βρίσκονται στο ναδίρ και, πλέον μετά την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, κινούνται στο φάσμα του αφανισμού.

Θεωρούμε αυτονόητη υποχρέωση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου το να αποστείλει στις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες άμεσα και σε ολοκληρωμένη μορφή το κείμενο του πολυνομοσχεδίου και να ξεκινήσει ουσιαστικό διάλογο. Οτιδήποτε άλλο μόνο ως πρόθεση σύγκρουσης με τους εκπαιδευτικούς μπορεί να ερμηνευτεί.

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. θα προχωρήσει σε αναλυτική τοποθέτηση επί του νομοσχεδίου αμέσως μόλις του δοθεί το πλήρες κείμενο και θα καλέσει τις Γ.Σ. των Συλλόγων να τοποθετηθούν στο περιεχόμενό του. Ταυτόχρονα θα αναλάβει πρωτοβουλίες για το συντονισμό με την Ο.Λ.Μ.Ε. (σε πρώτη φάση) καθώς και με όλους τους, εμπλεκόμενους με την εκπαιδευτική διαδικασία, φορείς με στόχο την ανάδειξη κι επίλυση όλων των καυτών ζητημάτων της δημόσιας εκπαίδευσης.

Το ΔΣ της ΔΟΕ

Καταγγελία για την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δέσμευσης των ταμειακών διαθεσίμων, από ΔΟΕ

Θέμα: Καταγγελία για την πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δέσμευσης των ταμειακών διαθεσίμων των Φορέων Γενικής Κυβέρνησης

Στο Φ.Ε.Κ. (αρ. Φύλλου 41-20/4/2015) δημοσιεύθηκε, υπογεγραμμένη από τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για υποχρεωτική μεταφορά των διαθεσίμων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης, έτσι ώστε αυτά να περάσουν στα ταμεία του δημοσίου σε μορφή repos, με αναδρομική, μάλιστα, ισχύ από 17 Μαρτίου 2015.

Είναι η δεύτερη φορά από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας που η νέα συγκυβέρνηση υιοθετεί την αντισυνταγματική διαδικασία των πράξεων Νομοθετικού περιεχομένου της προηγούμενης συγκυβέρνησης που με πάθος, ως αντιπολίτευση, κατακεραύνωνε. Προτάσσοντας «την έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης» του να φανεί συνεπής στους δανειστές και να πληρώσει τις «τοκογλυφικές» (όπως κάποτε χαρακτήριζε) δόσεις, δεσμεύει όλα τα αποθεματικά των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης και των ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού, μεταφέροντάς τα υποχρεωτικά στην Τράπεζα της Ελλάδος. Καταληστεύει έτσι, για μια ακόμη φορά, τα χρήματα του ελληνικού λαού για την αποπληρωμή χρεών που δεν είναι δικά του.

Η αντισυνταγματική και καταστροφική αυτή πολιτική ως μόνο αποτέλεσμα μπορεί να έχει το χρεοκοπημένο ελληνικό δημόσιο και την εξάντληση των αποθεματικών για τις κοινωνικές ανάγκες, τα νοσοκομεία, τα ήδη υποχρηματοδοτημένα σχολεία, τα επιδόματα ανεργίας… αφού όλα τα αποθέματα θα εξαφανιστούν στη μαύρη τρύπα του χρέους.

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. απαιτεί την απόσυρση της αντισυνταγματικής πράξης νομοθετικού περιεχομένου την οποία και καταγγέλλει. Καλεί την κυβέρνηση να πάψει να ακολουθεί επικίνδυνα μονοπάτια που, με μαθηματική ακρίβεια, οδηγούν τη χώρα σε οικονομική ασφυξία και τους εκπαιδευτικούς να επαγρυπνούν για αγώνες υπεράσπισης των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών.

Το ΔΣ της ΔΟΕ

Ο Paulo Freire μιλάει για : “Τα προσόντα ενός προοδευτικού δασκάλου”

[Αποσπάσματα από το βιβλίο του Paulo Freire «Δέκα Επιστολές προς εκείνους που τολμούν να διδάσκουν» εκδ. Επίκεντρο, Αθήνα, 2006]

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι τα προσόντα για τα οποία θα μιλήσω, τα οποία θεωρώ απαραίτητα για τον προοδευτικό δάσκαλο, είναι προσόντα που αποκτώνται σταδιακά, μέσα από την καθημερινή πρακτική. Επιπλέον, αναπτύσσονται μέσα από την πρακτική, παράλληλα με την πολιτική απόφαση ότι ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι εξαιρετικής σημασίας. Έτσι, τα προσόντα για τα οποία θα μιλήσω δεν μπορούμε να τα έχουμε εκ γενετής ούτε μπορούν να μας δοθούν με διάταγμα ή ως δώρο. Επίσης, η σειρά με την οποία τα παρουσιάζω εδώ δεν αφορά την αξία τους. Είναι όλα εξίσου αναγκαία για μια προοδευτική εκπαιδευτική πράξη.

Θα αρχίσω με την ταπεινοφροσύνη, χωρία να υπονοείται με κανένα τρόπο η έλλειψη αυτοσεβασμού, η μοιρολατρία ή η δειλία. Αντίθετα, η ταπεινοφροσύνη προϋποθέτει θάρρος, αυτοπεποίθηση, αυτοσεβασμό και σεβασμό για τους άλλους.

Η ταπεινοφροσύνη μας βοηθά να καταλάβουμε μια προφανή αλήθεια: κανείς δεν τα ξέρει όλα. Κανείς δεν τα αγνοεί όλα. Όλοι ξέρουμε κάτι. Όλοι αγνοούμε κάτι. Κάποιος χωρίς ταπεινοφροσύνη δεν μπορεί καν να ακούσει με σεβασμό εκείνους που θεωρεί πολύ κατώτερους του δικού του επιπέδου ικανοτήτων […]

Μια από τις ελλείψεις που μπορεί να έχει ο εκπαιδευτικός είναι η ανικανότητα να παίρνει αποφάσεις. Μια τέτοια αναποφαστικότητα εκλαμβάνεται από τους μαθητές είτε ως ηθική αδυναμία είτε ως επαγγελματική ανικανότητα. Οι δημοκρατικοί εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να ακυρώνουν τον εαυτό τους στο όνομα της δημοκρατικότητάς τους. Αντίθετα, μολονότι δεν μπορούν να πάρουν την αποκλειστική ευθύνη για τη ζωή των μαθητών τους, δεν πρέπει στο όνομα της δημοκρατίας να αποφύγουν την ευθύνη της λήψης αποφάσεων. Παράλληλα, δεν πρέπει να αυθαιρετούν στις αποφάσεις τους […]

Μολονότι αναγνωρίζω ότι αυτές οι σκέψεις περί προσόντων είναι ανολοκλήρωτες, θα ήθελα επίσης να αναφέρω με συντομία τη χαρά της ζωής, που τη θεωρώ θεμελιώδη αρετή για τη δημοκρατική εκπαιδευτική πρακτική.

Είτε είμαστε πρόθυμοι να ξεπεράσουμε παραλείψεις ή ασυνέπειες είτε όχι, με ταπεινοφροσύνη, με στοργική αγάπη, με θάρρος, ανοχή, ικανότητα, αποφαστικότητα, υπομονή – ανυπομονησία και λεκτική φειδώ, συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός ευτυχισμένου, χαρούμενου σχολείου. Εργαζόμαστε για ένα σχολείο – περιπέτεια, ένα σχολείο που πάει μπροστά, που δεν φοβάται να ριψοκινδυνεύει, που απορρίπτει τη στασιμότητα. Είναι ένα σχολείο που σκέφτεται, συμμετέχει, δημιουργεί, μιλά, αγαπά, φαντάζεται, αγκαλιάζει με πάθος και λέει ναι στη ζωή. Δεν είναι ένα σχολείο που σιωπά και παραιτείται.

Πράγματι, ο εύκολος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τα εμπόδια που ορθώνονται από την κυβερνητική περιφρόνηση και την αυθαιρεσία των αντιδημοκρατικών αρχών είναι η μοιρολατρική παραίτηση, στην οποία πολλοί από εμας καταφεύγουμε.
«Και τι μπορώ να κάνω; Είτε με αποκαλούν δάσκαλο είτε στοργική μητέρα, εγώ πάλι είμαι κακοπληρωμένος, αγνοημένος και παραμελημένος. Ας είναι, λοιπόν». Στην πραγματικότητα αυτή είναι η πιο βολική θέση, αλλά είναι και η θέση αυτού που παραιτείται από τον αγώνα, που παραιτείται από την ιστορία. Είναι η θέση εκείνων που αποκηρύσσουν τη σύγκρουση, η έλλειψη της οποίας υπονομεύει την αξιοπρέπεια της ζωής. Δεν μπορεί να υπάρξει ζωή ή ανθρώπινη ύπαρξη χωρίς αγώνα και σύγκρουση. Η σύγκρουση ενυπάρχει στη συνείδησή μας. Αν αρνηθούμε τη σύγκρουση παραβλέπουμε τις πιο θεμελιακές όψεις της φυσικής και της κοινωνικής μας εμπειρίας. Προσπαθώντας να αποφύγουμε τη σύγκρουση, συντηρούμε το στάτους κβο.

Δεν βλέπω, συνεπώς, άλλη εναλλακτική λύση για τους εκπαιδευτικούς από την ενότητα μέσα στην ποικιλομορφία των ενδιαφερόντων τους για να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους. Αυτά τα δικαιώματα περιλαμβάνουν το δικαίωμα της ελευθερίας στη διδασκαλία, το δικαίωμα να λένε τη γνώμη τους. Το δικαίωμα για καλύτερες συνθήκες στην άσκηση του παιδαγωγικού τους έργου, το δικαίωμα να παίρνουν πληρωμένες ετήσιες άδειες για επιμόρφωση, το δικαίωμα να είναι συγκροτημένοι. Το δικαίωμα να κρίνουν τις αρχές χωρίς το φόβο αντίποινων (που συνεπάγεται το καθήκον να κρίνουμε ειλικρινά). Το δικαίωμα στο καθήκον να είναι σοβαροί και σαφείς και να μην ψεύδονται για να επιβιώσουν.

Πρέπει να αγωνιζόμαστε ώστε αυτά τα δικαιώματα όχι μόνο να αναγνωριστούν, αλλά και να γίνουν σεβαστά και να εφαρμοστούν. Κάποιες φορές μπορεί να χρειαστεί να αγωνιστούμε στο πλευρό των συνδικαλιστικών οργανώσεων κι άλλες φορές εναντίον τους, αν η ηγεσία τους είναι σεχταριστική, είτε είναι αριστερή είτε δεξιά. Άλλες φορές πάλι μπορεί να πρέπει να αγωνιστούμε ως προοδευτική διοίκηση ενάντια στην οργισμένη αντίδραση της συντήρησης, των προσηλωμένων στις παραδόσεις και εναντίον των νεοφιλελεύθερων που βλέπουν τον εαυτό τους ως το απαύγασμα της ιστορίας […]

Οι προοδευτικοί εκπαιδευτικοί πρέπει να πείσουν τον εαυτό τους ότι δεν είναι μόνο δάσκαλοι – κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί – δεν είναι μόνο ειδικοί της διδασκαλίας. Είμαστε πολιτικοί αγωνιστές, επειδή είμαστε δάσκαλοι. Η δουλειά μας δεν τελειώνει στη διδασκαλία των μαθηματικών, της γεωγραφίας, του συντακτικού, της ιστορίας. Η δουλειά μας είναι να διδάξουμε αυτά τα πράγματα με σοβαρότητα και επιδεξιότητα, αλλά και να συμμετέχουμε, να αφιερωθούμε στον αγώνα για να νικηθεί η κοινωνική αδικία.

http://logiaekpaideytikwn.blogspot.gr/

Ο Πάουλο Φρέιρε (Paulo Freire) (19 Σεπτεμβρίου 1921 – 2 Μαΐου 1997) ήταν παιδαγωγός και φιλόσοφος από τη Βραζιλία.

Για τη δίκη των στελεχών και μελών της Χ.Α.

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΚΑΙ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ Χ.Α.

Καμία ανοχή στους αδίστακτους νοσταλγούς του Χίτλερ

«… οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν

Και χάνονται βαθιά στα περασμένα

Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν

Μα όχι και το μίσος του για μένα.

Τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον

Δεν θα πεθάνει μόνος

Τσάκισέ τον! »

«Φώντας Λάδης»

Το Δ.Σ. του συλλόγου Εκπ/κών Ηλ/λης «Μ. Παπαμαύρος» καλεί τους εκπαιδευτικούς, όλο το λαό και τη νεολαία σε μαζική καταδίκη και απομόνωση της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Καλεί σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα.

Δεν ξεχνάμε το εγκληματικό πρόσωπο της Χρυσής Αυγής: τη δολοφονία του Π. Φύσσα στο Κερατσίνι, την δολοφονική επίθεση σε συνδικαλιστές του Συνδικάτου Μετάλλου, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ στο Πέραμα από τα τάγματα εφόδου χρυσαυγιτών, που αποτελούσαν συνέχεια δεκάδων επιθέσεων κατά μεταναστών, μικροεπαγγελματιών, εργαζομένων, αντιφασιστών.

Δεν ξεχνάμε ότι η Χ.Α. οργάνωνε και εκτελούσε εγκληματικές ενέργειες σε βάρος οποιουδήποτε επιχειρούσε να αποκαλύψει τη φασιστική ιδεολογία τους. Αποκαλύφτηκαν οι διασυνδέσεις της με τμήματα του κρατικού μηχανισμού και ειδικά των δυνάμεων καταστολής, η διαπλοκή της με μαφιόζικα και άλλα εγκληματικά κυκλώματα.

Δεν ξεχνάμε ότι έφτιαχνε δουλεμπορικά γραφεία και την ίδια στιγμή που ζητούσε στη Βουλή φοροαπαλλαγές και προνόμια για τους εφοπλιστές και τους βιομηχάνους.

Δεν ξεχνάμε ότι είναι ναζιστική, φασιστική οργάνωση, φορέαςτου ρατσισμού, την «ανωτερότητα της φυλής», του άκρατου εθνικισμού, του αντισημιτισμού και καλλιεργεί το μίσος ανάμεσα στους λαούς.

Δεν ξεχνάμε ότι είναι νοσταλγοί του Χίτλερ, των φασιστικών καθεστώτων που αιματοκύλησαν τους λαούς και την ανθρωπότητα, πολιτικοί απόγονοι των ταγμάτων ασφαλείας, των συνεργατών των δυνάμεων κατοχής, της φασιστικής χούντας.

Η πατρίδα μας είναι γεμάτη τόπους μαρτυρίου, ολοκαυτωμάτων από τη ναζιστική φασιστική θηριωδία. Οι εργαζόμενοι, η νεολαία δεν πρέπει να επιτρέψουμε να παρουσιαστεί ο ναζισμός σαν «μια ακόμα ιδεολογία» και την Χρυσή Αυγή ως «ένα ακόμα κοινοβουλευτικό κόμμα». Καταδικάζουμε όσους προσπαθούν να φιμωθεί η ανάδειξη της πολιτικής πλευράς της δίκης, όσους την προστατεύουν. Η ΧΑ είναι εγκληματική οργάνωση γιατί είναι ναζιστική!

Η αντιμετώπιση του φασισμού – ναζισμού, που εκφράζεται κυρίως από τη Χρυσή Αυγή, είναι υπόθεση του ίδιου του λαού, κάθε δημοκράτη.

Πριν λίγο καιρό είχαμε τις φωνές ορισμένων δημοσιογράφων κ.ά., ότι μία «πιο σοβαρή ΧΑ» θα μπορούσε να παίξει ρόλο στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.

Αυτές οι θεωρίες οδήγησαν να παίρνονται μέτρα καταστολής σε βάρος των αγώνων σε όλους τους κλάδους, στον τουρισμό, στους ναυτεργάτες, στη «Χαλυβουργία», στα αγροτικά μπλόκα και αλλού, ενώ η ΧΑ εξαπέλυε εγκληματικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών και Ελλήνων εργατών.

Σήμερα διάφοροι άλλοι ανάμεσά τους και κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες σιγοντάρουν την ίδια προσπάθεια, που παρουσιάζει τη Χρυσή Αυγή ως ένα απλό κοινοβουλευτικό κόμμα! Το ναζισμό δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το σύστημα που τον γεννά! Η μαζική πάλη του λαού και της νεολαίας σε κατεύθυνση ρήξης με το σύστημα μπορεί να απομονώσει και να ξεριζώσει τη ΧΑ και οριστικά και αμετάκλητα.

ΤΟ Δ.Σ.